به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایسنا، در این خبر بنا بر این می‌گذاریم امکان گردشگری فضایی و سفر به مریخ برای انسان‌ها مهیا شده است و قصد داریم 8 مکان جذاب سیاره سرخ را که ممکن است مقصد گردشگران در آینده باشند معرفی کنیم.

۱- “کوه المپوس”

کوه المپوس(Olympus Mons) بزرگ‌ترین آتشفشان سامانه خورشیدی است که در سیاره سرخ و منطقه آتشفشانی “تارسیس” قرار دارد. ارتفاع آن ۲۵ کیلومتر (تقریباً سه برابر کوه اورست) و قطرش ۶۰۰ کیلومتر است.

کوه المپوس یک آتشفشان فعال است. علت بزرگ بودن کوه المپوس و دیگر آتشفشان‌های مریخ، عدم حرکت پوستهٔ آن سیاره در مقایسه با پوستهٔ زمین دانسته می‌شود. حرکت کم صفحه‌های مریخ موجب می‌شود که مواد مذاب از جای ثابتی فوران کنند و به آرامی کوه‌های عظیمی را ایجاد نمایند.

۲- “آتشفشان‌های تارسیس”

در حالی که در حال کوهنوردی در اطراف کوه المپوس هستید، می‌توانید از آتشفشان‌های دیگر منطقه “تارسیس”(Tharsis) نیز دیدن به عمل آورید. بنا به گفته ناسا، تارسیس میزبان ۱۲ آتشفشان غول‌پیکر است. تارسیس یک فلات بسیار بزرگ آتشفشانی است که در منطقه نیمگان (استوا) سیاره مریخ و در پایانه غربی “دره‌وار مارینر”(Valles Marineris) واقع شده است.

در تصویر بالا، منطقه تارسیس شرقی که توسط فضاپیما “وایکینگ ۱”در سال ۱۹۸۰ ثبت شده قابل مشاهده است. در سمت چپ، از بالا به پایین، می‌توانید سه آتشفشان سپری را که تقریباً ۲۵ کیلومتر ارتفاع دارند ببینید. نام این آتشفشان‌ها، پاونی، آسکاریوس، آرسیا میباشد. در سمت راست بالا نیز یک آتشفشان سپری دیگر بنام “Tharsis Tholus” وجود دارد.

آتشفشان سپری(Shield volcano) یکی از انواع آتشفشان است. از روی هم قرار گرفتن روانه‌های متوالی آتشفشان، ساختار مدور کم‌ارتفاعی شبیه سپر تشکیل می‌شود که قطر آن غالباً به چند ۱۰ کیلومتر می‌رسد که به آن آتشفشان سپری می‌گویند. در این نوع آتشفشان، ماگما از یک نقطه خارج می‌شود و به صورت مخروط‌های پهنی که دارای شیب دامنه‌ای بسیار کم هستند، در سطح زمین ظاهر می‌شود.

۳- “دره‌وار مارینر”

“دره‌وار مارینر” نام دره ژرف بسیار بزرگی بر سطح سیاره مریخ است. نام دره‌وار مارینر به مدارگرد “مارینر ۹ ” اشاره دارد. مریخ نه تنها میزبان بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی است بلکه دارای بزرگترین دره نیز است. به گفته ناسا، “دره‌وار مارینر” حدود ۳۰۰۰ کیلومتر طول دارد که می‌توان گفت تقریباً چهار برابر بزرگ‌تر از ژرف دره “گرند کنیِن” است.

پژوهشگران مطمئن نیستند که “دره‌وار مارینر” چگونه به وجود آمده است، اما نظریه‌های متعددی در مورد تشکیل آن وجود دارد. بسیاری از دانشمندان معتقدند هنگامی که شکل گرفتن منطقه تارسیس به ایجاد “دره‌وار مارینر” کمک کرده است. گدازه‌ای که از میان منطقه آتشفشانی حرکت می‌کند، پوسته را به سمت بالا حرکت می‌دهد که این فشار موجب شکستگی پوسته در مناطق دیگر می‌شود. با گذشت زمان، این شکستگی‌ها به “دره‌وار مارینر” را تشکیل داده است.

۴- قطب‌ شمال و جنوب مریخ

مریخ دارای دو منطقه یخی در قطب‌هایش است. با توجه به گفته ناسا، در طول زمستان، دما در نزدیکی هر دو قطب شمال و جنوب بسیار سرد است به طوری که حتی دی اکسید کربن به یخ تبدیل می‌شود.

این روند در تابستان تغییر می‌کند و دی اکسیدکربن دوباره به جو تبدیل می‌شود. دی اکسیدکربن به طور کامل در نیمکره شمالی ناپدید می‌شود اما برخی از یخ دی اکسیدکربن در جو جنوبی باقی می‌ماند. تمام این حرکات یخ اثرات زیادی بر آب و هوای مریخ دارد و سبب ایجاد باد و سایر پدیده‌های جوی می‌شود.

۵- گودال گیل

گیل(gale) یک دهانه‌ای در نزدیکی بخش شمال غربی کوه “ائولیس” در مریخ است. کوه ائولیس، که با نام “کوه شارپ” نیز شناخته می‌شود، یک کوه در مریخ است که در مرکز گودال گیل سربرافراشته است. ارتفاع این کوه از کف گودال گیل بیش از ۵.۵ کیلومتر است.

در ۶ اوت ۲۰۱۲ کاوشگر کنجکاوی با موفقیت در این گودال فرود آمد. دلیل انتخاب این گودال برای فرود کاوشگر را وجود رسوباتی در آن اعلام کرده‌اند که بر اثر وجود آب زیاد شکل گرفته است و این موضوع همان چیزی است که به کنجکاوی اجازه می‌دهد تا شواهدی از وجود نخستین ذرات اساسی در حیات میکروبی را بیابد.

در دهانۀ گیل نشانه‌های زیادی از وجود آب در گذشته دیده می‌شود. در آنجا نمونه‌های متعددی از خاک رس و دیگر مواد معدنی مربوط به آب وجود دارد که کاوشگر کنجکاوی می‌تواند به مطالعه و بررسی آن بپردازد.

۶- “گودال مدوزا”

“گودال مدوزا”(Medusae Fossae) یکی از عجیب‌ترین مکان‌ها در مریخ است. با گذشت زمان، بادها، سنگ‌ها را تبدیل به سازه‌های زیبا کرده است.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان داد که این گودال ممکن است از فوران‌های شدید آتشفشانی که طی ۵۰۰ میلیون سال گذشته، صدها بار رخ داده، تشکیل شده باشد.

7-“خطوط شیب در دهانه هیل”

مریخ ویژگی‌های عجیبی به نام خطوط شیب دارد که در آب و هوای گرم در کناره‌های دهانه‌های شیب‌دار تشکیل می شوند. به آسانی نمی توان فهمید این خطوط شیب چه چیزی هستند. تصاویری که در اینجا از دهانه هیل (و همچنین مکان‌های دیگر) منتشر شده نقاطی را نشان می دهند که در آن، اسپکتروسکوپی نشانه‌هایی از هیدروژن را تشخیص داده است. در سال 2015، ناسا برای اولین‌بار اعلام کرد که هیدرات‌های نمک باید نشانه‌هایی از آب ِ در حال ِ جریان بر روی سطح مریخ باشند، اما تحقیقات بعدی نشان داد که این نقاط ممکن است از آب جوی یا جریانات خشک شن و ماسه تشکیل شده باشند.

در واقع، باید به این شیب و خطوطش نزدیک شویم تا ببینیم که ماهیت ِ اصلی آنها چیست. اما یک مشکل وجود دارد – اگر آنها میزبان میکروب‌های بیگانه باشند، به دلیل جلوگیری از آلودگی نباید به آنها خیلی نزدیک شویم. در حالیکه محققان بر روی نحوۀ نزدیکی به این خطوط شیب ِ بجای مانده، تحت پروتکل‌های حفاظت سیاره‌ای کار می کنند، کاوشگران انسانی در آینده می توانند، این ویژگی‌های اسرارآمیز را با استفاده از دوربین‌های دوچشمی نگاه کنند.

8- “تپه‌های ارواح”

“مریخ” سیاره‌ای است که امروزه غالبأ در اثر باد شکل گرفته، زیرا با نازک شدن جو آن، آب این سیاره بخار شده است. اما می توانیم شواهد زیاد مربوط به آب در گذشتۀ این سیاره را مشاهده کنیم، از جمله در مناطقی مثل تپه‌های ارواح که در Noctis Labyrinthus و حوضه هلاس یافت شده‌اند. محققان می گویند که این مناطق قبلأ تپه‌هایی بودند که ده‌ها متر ارتفاع داشتند. بعدأ این تپه‌ها غرق در گدازه و آب شدند که پایه‌های آنها حفظ شد، اما نوک آنها فرسایش پیدا کرد.

چنین تپه‌های قدیمی نشان می دهند که بادها چگونه در مریخ ِ باستانی جریان داشتند و به نوبت اطلاعاتی را دربارۀ محیط باستانی سیاره سرخ به متخصصان آب و هوا ارائه می دهند. شاید در مناطقی شگفت‌انگیز، میکروب‌هایی در مناطق پنهان این تپه‌ها وجود داشته باشند که در برابر تابش و باد در امان مانده باشند.

سایت علمی بیگ بنگ /  منبع: space.com