بیگ بنگ: در مطالعه ای که به تازگی منتشر شده، تیمی از اخترشناسان توجه خود را به معمای انبساط کیهان معطوف کرده اند: اگرچه ممکن است شتاب کیهانی در هر زمانی آغاز شده باشد، به طرز عجیب و غریبی این اتفاق در زمان ما نیز اتفاق می افتد.

نمایی شماتیک از تاریخ کیهانی
نمایی شماتیک از تاریخ کیهانی

به گزارش بیگ بنگ، یکی از موفقیت های چشمگیر اخترفیزیک در قرن گذشته، کشف این مطلب بود که سنی که برای کیهان از طریق قدیمی ترین ستارگان به دست آمده است تقریباً برابر با سنی است که از راهی کاملاً متفاوت- از طریق سرعت عقب نشینی کهکشان ها-تخمین زده شده است. هر دو این اندازه گیری ها که از زمان های بسیار دور -میلیاردها سال پیش- می آیند، تایید اطمینان بخشی هستند که احتمالاً هر دو آنها مسیر درستی را نشان می دهند.

ولی این دو مقدار یکی نیستند و دانشمندان به سرعت متوجه یک اختلاف مهم شدند: قدیمی ترین ستارگان از خود کیهان قدیمی تر بودند. اصلاحات برای اندازه گیری و مدل هایی برای حل این تناقض تا سال 1998 که شتاب انبساط کیهانی کشف شد، در حال انجام بود. این کشف ثابت کرد، در یک میدان دید تنها، جهان به واقع بسیار قدیمی تر از آنچه که تاکنون تصور میشد، است و به ویژه قدیمی تر از قدیمی ترین ستارگان آن.

اما یک معما در این کشف وجود دارد: حرکت جهان تحت اراده ماده است؛ طوری که گرانش، تمایل به کند کردن انبساط کیهان دارد و شتاب گرفتن، سرعت انبساط کیهان را بالا میبرد. از آنجا که چگالی متوسط ماده در جهان به طور پیوسته –طبق نظریه تورم کیهان– در حال افت کردن است، در نتیجه، چگالی ماده در حال کوچک و کوچک تر شدن است. به طور شگفت انگیزی، امروزه این رخداد تقریباً به طور کامل با همان مقدار پارامتر انبساط اتفاق می افتد. چرا؟ معمای دومی نیز وجود دارد: اندازه ی نظری پارامتر افزایش سرعت انبساط کیهان، تقریباً می تواند هر چیزی باشد؛ در واقع، محاسبات مکانیک کوانتومی عمومی نشان می دهد این مقدار باید بسیار بزرگتر از مقداری که هست باشد. چرا این مقدار آنقدر کوچک است که ما آن را به عنوان یک معما می دانیم.

p02spg7dآرتور اولینو و باب کیشنر، ستاره شناسان مرکز اخترفیزیک هاروارد- اسمیت‌سونیان، مقاله ای با نام توجهی دوباره به معمایی دیگر را منتشر کردند. جهان با نرخ ثابتی که فقط ترکیبی از این دو فاکتور است گسترش پیدا نمی کند. برای نخستین 9 میلیارد سال ِ تکامل کیهانی، انقباض مسلط بود و انبساط جهان به تدریج کاهش می یافت. از آنجا که اهمیت نسبی افزایش سرعت کیهانی با زمان رشد می کند، در پنج میلیارد سال گذشته سرعت شتاب گرفتن انبساط کیهان، غالب شده و این گسترش سرعت گرفته است.

اگرچه به طور شگفت انگیزی، امروزه به نظر می رسد جهان از همان روشی که اگر به طور پیوسته در حال انبساط بود، یعنی با یک نرخ ثاب (نرخ مورد نیاز برای جلوگیری از فروپاشی دوباره نهایی)، در حال گسترش است. با این حال، این موضوع کمی شبیه به معمای اصلی است، نویسندگان توضیح دادند که چرا این پازل جدید واقعاً متفاوت است: ما در یک دوره ممتاز زندگی می کنیم(ظاهراً!)؛ پازل های دیگر این مفهوم را ندارند. توضیح برای این معماها هنوز شناخته نشده است. اگر انواع جدیدی از ذرات بنیادی وجود داشته باشند، دانشمندان پیشنهاد کردند که آنها می توانند پاسخ این معما را پیدا کنند. اما برای حال حاضر تنها چیزی که مسلم و قطعی است این میباشد که به تحقیقات مشاهده ای بیشتری نیاز داریم. جزئیات بیشتر این پژوهش در arxiv.org منتشر شده است.

ترجمه: مریم امامی جعفری/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: scitechdaily.com

پاسخ دادن به hesam لغو پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

2 دیدگاه

  1. چرا عکس بیگ بنگ تا این لحظه از یک طرف به طرف دیگر هست مگه این اتفاق در همه جهات نبوده؟؟؟
    چرا جهان رو در حباب نشون میدین مگر جهان تخت نیست؟؟؟

    1. این طرح شماتیک برای درک تاریخچه ی کیهانی از ابتدا تا حال حاضر است و به گفته ی دانشمندان انبساط کیهان در یک جهت حرکت نمی کند و جهان در تمام جهات بطور پیوسته و بدون الگوی خاصی در حال گسترش میباشد. به عبارتی بر اساس بهترین اندازه گیری های موجود باید گفت که هندسه جهان، تخت یا بسیار نزدیک به تخت -با انحنای مثبت یا منفی اندک-است. باید این را هم در نظر بگیریم ، مثلاً همان طور که سطح کره زمین به علت انحنای بسیار کم آن از نگاه انسان های چند قرن پیش تخت به نظر می رسید، ممکن است جهان هم آن قدر بزرگ باشد که انحنای آن در رصدهای صورت گرفته توسط کیهان شناسان به چشم نیامده باشد و در واقع کیهان ما شکلی شبیه به یک ابر حباب یا یک ابر دونات حلقوی، داشته باشد.