بیگ بنگ: لیست سیاراتی که ارزش جستجو برای نشانه های حیات را دارند در حال طولانی تر شدن است و یک سیارۀ ابر زمین بنام LHS1140-b که در فاصلۀ 40 سال نوری از زمین واقع شده، در صدر این لیست قرار می‌گیرد.

به گزارش بیگ بنگ، این سیاره در منطقه سکونت پذیر ستاره خود قرار دارد جایی که آب به صورت مایع وجود دارد ستاره این سیاره یک کوتوله سرخ کوچک و کم نور LHS 1140 نام دارد که در فاصلۀ ۴۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی نهنگ واقع شده است. کشف سیارات فرا خورشیدی در چند دهه گذشته روشن ساخته که بجز منظومه خورشیدی ما منظومه های ستاره ای زیاد دیگری نیز وجود دارند، همچنین در سالی که گذشت ما به تعداد فزاینده ای دنیا های جدیدی را مکان یابی کردیم که نشانگر وجود تعداد زیادی از سیاره های زمین مانند است.

این سیاره نزدیک به زمین به صدر لیست در حال رشد از سیاراتی که ارزش بررسی از فاصله نزدیک تر را دارند صعود کرد، سیاراتی که شاید در آن بیگانه ها را پیدا کنیم بیگانه های وحشتناک، خزنده یا..‌. موجوداتی که فکرش رو هم نمی توان کرد. ستاره شناسان می‌گویند که این سیاره بزرگ تر از زمین است، اما به نظر می‌آید سنگی باشد و خوشبختانه اتمسفر دارد. جیسون دیتمن از مرکز اخترفیزیک هاروارد- اسمیتسونین گفت: « این هیجان انگیزترین سیاره فراخورشیدی است که من در دهه گذشته دیدم. ما به زحمت می‌توانیم امید داشته باشیم هدفی بهتر برای به انجام رساندن بیابیم این یکی از بزرگترین چالش های علم است- جستجو مدارکی از حیات فرا زمینی.»

این اکتشاف در سالی انجام شد که ما در آن کشفیات مهمی داشتیم، اول متوجه شدیم که به دور نزدیک ترین ستاره فرا خورشیدی به ما یعنی پروکسیما قنطورس یک سیاره تقریبا هم اندازه زمین می‌چرخد و بعد از کمتر از دو ماه فهمیدیم که در منظومه ستاره ای تراپیست-1 هفت سیاره وجود دارد. امید به یافتن نشانه هایی از حیات بر روی اَبر زمین LHS1140-b حتی از بقیه موارد مشابه بیشتر است چرا که برخلاف پروکسیما b، ما هر ۲۵ سال یک همراستایی تقریبا بی نقصی برای مشاهده این سیاره هنگام عبور از مقابل ستاره خود داریم.

ستاره های پروکسیما قنطورس، تراپیست-1 و LHS 1140 همگی کوتوله هستند؛ در نتیجه نور روز در هر سیاره ای در حال چرخش به دور این ستارگان نسبت به نور دریافتی زمین تیره تر میباشد. یک مشکل ما با ستاره های کوچک تر این است که این ستاره ها در سال های اولیه عمرشان با شعله ‌ور کردن مکرر پرتوهای مخرب اقدام به منفجر کردن منظومۀ خود می کنند، قسمتی از هیجان دانشمندان در مورد این سیاره به دلیل این است که LHS 1140 نسبت به تراپیست-1 انرژی کمتری به  سمت ِ سیارات اطرافش ساطع می کند.

نیکولا آستودیلو از اعضای تیم رصدخانه ژنو در این باره گفت:« شرایط کنونی این کوتوله سرخ به طرز ویژه ای مطلوب است – ستاره LHS 1140 به نسبت دیگر ستاره های کم جرم مشابه، هم چرخش بسیار آهسته تری دارد و هم پرتوهای پر انرژی کمتری از خود ساطع می کند.» به گفته محققان حتی در صورتی که این ستاره در سال های اولیه خود، مقدار زیادی از پرتوها را منتشر کرده باشد، اتمسفر بزرگ و متراکم این اَبر زمین- اتمسفر این سیاره ۴۰ درصد ضخیم تر و  ۶.۶ برابر پر جرم تر از اتمسفر سیاره ما است- گواه این است که شاید این سیاره می توانسته هنگامی که ستاره جوان تر و مستعدتر برای شعله پراکنی بوده، از خود دفاع کند.

همچنین اندازۀ بزرگ این سیاره می تواند نشان دهندۀ این باشد که اقیانوسی از مواد مذاب سطح این سیاره را به مدت میلیون ها سال آشفته کرده و این امر باعث تغذیه لایه هایی از اتمسفر با بخار آب شده باشد. در این صورت عایقی برای پرتوهای کوتوله سرخ به وجود می آید و این چرخه می تواند باعث حفظ آب روی این سیاره شود، که شانس میزبانی ِ حیات را افزایش می دهد. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ nature منتشر شده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: cnet.com