بیگ بنگ: ابر اورت نام منطقه ای است که بسیاری از دنباله‌دارها، سنگ ها و یخ هایی که در واقع مربوط به بقایای تولد منظومه شمسی میباشند از آن سرچشمه می‌گیرند.
به گزارش بیگ بنگ، دانشمندان معتقدند این ابر از فاصله ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ واحد نجومی آغاز شده و تا فاصله ۵۰,۰۰۰ واحد نجومی که تقریباً برابر با یک سال نوری است، نیز ادامه پیدا می کند. برخی دیگر بر این عقیده اند که این ابر عظیم حتی تا بیشتر از ۱۰۰,۰۰۰ واحد نجومی گسترش یافته است و این به آن معناست که لبه اش تا مرز پایانی منظومه شمسی ما کشیده شده است.( یک واحد نجومی برابر فاصله میانگین زمین تا خورشید، حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر است.)
این ابر به یادبود ستاره شناسی به نام یان اورت که وجود آن را در سال ۱۹۵۰ پیش بینی کرده بود، “ابر اورت” نهاده شده است. هر چند دنباله دارهای اندکی در منظومه شمسی ما از کمربند کوئیپر نشأت می گیرند، اما گمان می رود که اکثرشان به ابر اورت تعلق داشته باشند. در واقع ابر اورت از همان موادی تشکیل شده که دنباله دارها از آن ساخته شده اند. در لبه منظومه شمسی حتی کششی کوچک از گرانش یک ستاره گذرا میتواند دنباله داری را از اسارت گرانش خورشید آزاد کند. پس از آن، این اجرام دارای دوره تناوب چرخشی طولانی می شوند و به سمت مناطق داخلی منظومه شمسی روانه شده و دنباله دارهای مدار بلند را که دوره ی تناوبی تا بیش از هزار سال دارند را می سازند، دوره تناوب دنباله دارهای مدار کوتاه، حداکثر ۲۰۰ سال است. وقتی دنباله داری به درونی ترین منطقۀ منظومه شمسی می رسد گرمای خورشید آن را می پزد و دگرگونی زیبایی اتفاق می افتد و توده یخ بصورت هاله ای درخشان با دنباله ای زیبا نمایان می شود.
اجرام کمربند کوئیپر و ابر اورت بعنوان اجرام فرا نپتونی یا TNOها شناخته می شوند؛ چرا که مدار چنین اجرامی در فاصله دورتری از نپتون نسبت به خورشید قرار گرفته است. چون ابر اورت از کمربند کوئیپر بسیار دورتر است، بخوبی کمربند کوئیپر شناخته شده نیست. بعلاوه؛ ستاره شناسان قادر به تشخیص هویت اجرام این ابر، تا حد اجرام موجود در کمربند کوئیپر نیستند. متأسفانه در حال حاضر و در آینده نزدیک، شانسی برای دانشمندان جهت تحقیق بر روی ابر اورت از نزدیک وجود ندارد. تنها فضاپیمای افق های نو توسط ناسا به فضا پرتاب شده که در تابستان ۲۰۱۵ پس از ۹ سال سفر فضایی به پلو می رسد و پس از بررسی این سیاره کوتوله راهی کمربند کوئیپر می شود تا این منطقه ی ناشناخته را مورد بررسی قرار دهد. پس به احتمال بسیار زیاد چندین دهه باقیست تا بشر بتواند فضاپیمایی را رهسپار ابر اورت سازد.
نویسنده: سمیر الله وردی / سایت علمی بیگ بنگ
منابع: Oort cloud , universetoday , nasa
لینک کوتاه نوشته : https://bigbangpage.com/?p=21128
(۳۲ نفر , میانگین : ۴,۶۹ از ۵)
خیلی شگفت انگیز و جذاب است این ابر اورت!!!
سلام خیلی ممنونم من تا الان فکر میکردم ابر اورت تنها ۱ سال نوری اندازه داره الان دیگه میدونم ۲ سال نوری اندازه شه.
ارزش علمی و فنی این سایت بسیار بالاست. از اینکه وقت می گذارید، زحمت می کشید و بدون چشمداشت به پاسداری از علم و منطق مشغولید، صمیمانه سپاسگزارم. دستتان را می بوسم.
با عرض سلام و دمتون گرم
واقعا هم دمتون گرم خیلی توضیح مفید و جالبی داشتید و اینکه متن ها کوتاه کوتاه بود و بینشون عکس بود واقعا عالی بود
خسته نباشین
سلام یک سوال
امکان دارد در ابر اوورت ستاره ای متولد شود ؟
و اگر نه نزدیک ترین مکان تولد ستارگان به زمین کجاست؟
درود، خیر ستاره ها در سحابی ها شکل میگیرن، فکر میکنم نزدیکترین ترین سحابی به زمین که قابلیت ستاره سازی داره حدود ۱۵۰۰ سال نوری با ما فاصله داره.
پس یعنی ابر اورت جزو منظومه ی شمسی نیست؟
دوست من جرم تمامی اجرام ابر اورت از جرم زمین کمتره و در نظر بگیر که تمامی سیارات و قمرها و سیارک ها و… کمتر از یک در صد جرم منظومهدی شمسی رو تشکیل میدن و باقی جرم متعلق به خورشیده ..پس ببین چقد جرم لازمه تا یک ستاره متولد شه
با سلام.و تشکر فراوان .ایا این مطلب درست هستش که ابر اورت تا فاصله ۳ سال نوری از منظومه شمسی کشیده است؟یعنی بخشی از فضای میان ستاره ای.
با درود، انتهای ابر اورت در فاصله ۲ سال نوری از خورشید قرار دارد و در واقع بخشی از فضای میان ستاره ای محسوب می شود زیرا گرانش ستاره های دیگر هم در این منطقه بر روی اجرامش تاثیر می گذارد.
هر جرمی به حتی سیارات به ظاهر قطر کوچکی دارند اما در واقع میدانی که بر دیگر اجرام دارند بسیار زیاد است شراره های خورشیدی تا فاصله های بسیار زیادی در فضا حرکت می کنند و باعث می شوند خورشید تا فاصله زیادی بر روی دیگر اجرام تاثیر بگذارد