فاصله سیارات تا خورشید چقدر است؟

بیگ بنگ: هشت سیاره در منظومه شمسی ما در مدارهای خود به دور خورشید در حال چرخش می باشند. این هشت سیاره بر حسب فاصله متوسط تا خورشید به ترتیب عبارتند از، سیارات سنگی: عطارد، ناهید، زمین، مریخ، این سیارات نسبتاً کوچکند و بیشتر از سنگ تشکیل شده‌اند و تعداد کمی قمر دارند یا اصلاً قمر ندارند. و سیارات گازی: مشتری، زحل، اورانوس و نپتون که عمدتا سیارات بزرگی هستند که از گازها تشکیل شده‌اند و جو ناپایداری دارند و طوفان‌های عظیمی در لایه‌های بالایی جو آنها رخ می‌دهد و اکثرا قمرهای زیادی دارند. لازم بذکر است که پلوتو در سال ۲۰۰۶ از جمع سیارات منظومه شمسی حذف شد و به جمع سیارات کوتوله پیوست.

تصویر هنری از سیارات منظومه شمسی. اعتبار عکس: ناسا
تصویر هنری از سیارات منظومه شمسی. اعتبار عکس: ناسا

به گزارش بیگ بنگ، سیارات داخلی به خورشید نزدیک‌ترند و سیارات خارجی دور ترند. مواد سیارات سنگی از غبار و سنگ‌ها و بر عکس مواد سیارات گازی از مواد بسیار سبک‌تر ساخته شده‌اند. میلیاردها سال قبل سیارات در حال شکل‌گیری بودند مواد سنگین نتوانستند از جاذبۀ خورشید خیلی فرار کنند ولی مواد سبک‌تر توانستند از خورشید فاصله‌ی بیشتری بگیرند و کم کم سیارات گازی را تشکیل دادند. پس سیارات دورتر از جنس گازند و سیارات نزدیک‌تر از جنس سنگ و فلز هستند. در کمربند مداری سیارات گازی و سیارات سنگی کمربند سیارکی وجود دارد که حدودا در میان مدارهای مریخ و مشتری واقع شده‌ است. در این منطقه تعداد بسیار زیادی اجرام فضایی با شکل‌های نامنظم قرار گرفته‌اند که سیارک نامیده می‌شوند. در حدود نیمی از جرم کمربند سیارک‌ها را چهار سیارک بزرگ تشکیل می‌دهند که سرس، وستا، پالاس، و هایجیا نام دارند.

خورشید خود به تنهایی ۹۹ درصد جرم منظومه شمسی را تشکیل می‌دهد. سامانه خورشیدی از اعضای زیادی تشکیل شده‌ که می‌توان آن‌ها را به ۴ دسته خورشید، سیارات کوتوله و اجرام کوچک و سیارات تقسیم کرد. سیارات در حرکت خود به دور خورشید در مدارهای بیضی شکل از قوانین کپلر و نیوتن پیروی می‌کنند، وقتی که سیارات به خورشید نزدیک می‌شوند به این حالت حضیض خورشیدی می‌گویند و هنگامی که به دورترین فاصله تا خورشید می‌رسند به آن نقطه اوج خورشیدی می‌گویند. حال بطور خلاصه شرایط فیزیکی و همچنین فاصله سیارات منظومه شمسی را به ترتیب، از نزدیکترین سیاره به خورشید تا دورترین آنها شرح می‌دهیم، در انتها توضیحاتی از پلوتوی نگون بخت هم که چند سالی است از بین سیارات منظومه شمسی حذف شده می‌نویسیم. فاصله سیارات تا خورشید را به کیلومتر نوشته‌ایم، از واحد نجومی یا AU هم استفاده کردیم که یکای طول است و هر واحد آن برابر با ۱۴۹٫۵۹۷٫۸۷۰.۷ کیلومتر است که این مقدار فاصله تقریبی زمین تا خورشید ( ۱۵۰ میلیون کیلومتر ) می‌باشد.

عطارد

عطارد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است و شباهت زیادی به کره ماه دارد. این سیاره خاکستری صخره‌ای مانند پوشیده از گودال‌های به شکل دهانه آتش فشان است. همیشه یک سمت عطارد به سمت خورشید و سمت دیگه‌اش پشت به خورشید است. دمای عطارد در سمت روز به ۴۳۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد ؛ یعنی دمایی که در آن فلز سرب ذوب می‌شود. در طرف شبش نیز دمای عطارد تا ۱۸۳-درجه سانتی‌گراد پائین می‌آید. عطارد هر ۸۸ روز یک بار یک دور به گرد خورشید می‌چرخد. در عطارد هیچ گونه جوی وجود ندارد، ولی برخی مطالعات وجود مقدار کمی گاز هلیوم را نشان می‌دهد از طریق بادهای خورشید به دور این سیاره قرار گرفته‌اند، اثبات می‌کند. عطارد قمری ندارد.

نزدیک‌ترین فاصله عطارد تا خورشید : ۴۶ میلیون کیلومتر ( ۰.۳۰۷ AU )
دورترین فاصله تا عطارد تا خورشید : ۷۰ میلیون کیلومتر ( ۰.۴۶۶ AU )
میانگین فاصله عطارد تا خورشید : ۵۷ میلیون کیلومتر ( ۰.۳۸۷ AU )
نزدیک فاصله عطارد به زمین : ۷۷،۳۰۰،۰۰۰ کیلومتر

تصویری از سطح آبله گون عطارد که فضاپیمای مسنجر به ثبت رسانده است.
تصویری از سطح آبله گون عطارد که فضاپیمای مسنجر به ثبت رسانده است.

ناهید

ناهید همیشه پوشیده از ابرهای انبوه و متراکم است. به همین علت سطح صخره‌ای این سیاره را نمی‌توان دید. در سال ۱۹۹۱ میلادی، فضاپیمای (ماژلان ) با استفاده از رادار، نقشه‌ای از سطح ناهید تهیه کرد. امواج رادار پس از عبور از میان ابرها و جو متراکم ناهید،‌ با سطح آن برخورد کردند و دوباره منعکس شدند. فضاپیمای ماژلان بارها به دور ناهید چرخید و در هر گردش مقداری از نقشه‌ی سطح این سیاره را کامل کرد. هیچ موجود زنده‌ای در سطح ناهید نمی‌تواند زندگی کند، چون دمای آن بیش از ۴۵۰ درجه سانتی‌گراد است. فضاپیمای ونوس اکپسرس نیز که از سال ۲۰۰۵  تاکنون به دور این سیاره در گردش بوده و اطلاعات فراوانی بدست آورده است، بدلیل پایان سوختش طی عملیاتی تحقیقاتی و انتحاری از فاصله ۸۰ کیلومتری به سوی این سیاره سقوط آزاد کند و اطلاعاتی در مورد ابرهای طوفانی و جو این سیاره بدست بیاورد. ناهید قمری ندارد.

نزدیک‌ترین فاصله ناهید تا خورشید : ۱۰۷ میلیون کیلومتر ( ۰.۷۱۸ AU )
دورترین فاصله ناهید تا خورشید : ۱۰۹ میلیون کیلومتر ( ۰.۷۲۸ AU )
میانگین فاصله ناهید تا خورشید : ۱۰۸ میلیون کیلومتر ( ۰.۷۲۲ AU )
نزدیک‌ترین فاصله ناهید تا زمین : ۴۰ میلیون کیلومتر

تصویری از گذر سیاره ناهید از مقابل خورشید در سال 2012 که "رصدخانه دینامیک خورشیدی" آن را به ثبت رسانده است.
تصویر گذر ناهید از مقابل خورشید در سال ۲۰۱۲ که “رصدخانه دینامیک خورشیدی” آن را به ثبت رساند.

زمین

زمین شرایط بسیار منحصر بفردی دارد. هیچکدام از سیارات دیگر آب مایع و جو پر اکسیژن نداشته و حیات در آنها وجود ندارد. تکامل تدریجی زمین که ۴.۵ میلیارد سال طول کشیده، همچنان بطور طبیعی و نیز بر اثر فعالیت‌های انسان ادامه خواهد داشت. چگالی زمین از تمام سیارات دیگر بیشتر است. جو زمین گازهایی دارد که در برابر تشعشعات مضر خورشید از موجودات زنده محافظت می‌کند. در عین حال، جو زمین به نور و حرارت خورشید اجازه عبور می‌دهد. گیاهان با استفاده از نور خورشید غذا می‌سازند و رشد می‌کنند. سیارات درونی از یک هسته داخلی و یک هسته خارجی به همراه لایه‌های مذاب و نیمه مذاب و سنگی جامد تشکیل یافته است. هسته داخلی فلزی و جامد بوده و توسط هسته خارجی که فلزی و مذاب است، احاطه شده است. کره ماه که تنها قمر طبیعی زمین است، پوشیده از سنگ بوده و قطرش یک چهارم قطر زمین می‌باشد. ماه، نوری از خود ندارد اما نور خورشید را منعکس کرده و قابل رویت می‌شود.

نزدیک‌ترین فاصله زمین تا خورشید : ۱۴۷ میلیون کیلومتر ( ۰.۹۸ AU )
دورترین فاصله زمین تا خورشید: ۱۵۲ میلیون کیلومتر  ( ۱.۱ AU )
میانگین فاصله زمین تا خورشید : ۱۵۰ میلیون کیلومتر ( ۱ AU )

مریخ

مریخ چهارمین سیاره در سامانه خورشیدی است که در مداری طولانی تراز زمین و با سرعتی کمتر از زمین حرکت می‌کند. یکبار گردنش مریخ به دور خورشید ۶۸۷ روز (روز زمینی) طول می‌کشد و این یعنی شب و روز کمی طولانی‌تر از کره زمین است. بزرگی این سیاره نزدیک به یک دوم زمین است و قطر آن ۶۷۹۰ کیلومتر می‌باشد. مریخ، سیاره سرخ فام منظومه شمسی، نصف زمین قطر دارد و مساحت سطح آن با مساحت خشکی‌های روی زمین برابر است. درست مانند زمین، یخ‌های قطبی، دره‌های عمیق، کوه، غبار، طوفان و فصل دارد. در دشت‌های آن همانند ماه، دهانه‌های برخوردی به وفور دیده می‌شود. با وجود اندازه کوچکش، بلندترین کوه و بزرگترین دره منظومه شمسی در این سیاره وجود دارد. مریخ دو قمر کوچک دارد که نام‌ آنها فوبوس(ترس) و دیموس(وحشت) است.

نزدیک‌ترین فاصله مریخ تا خورشید : ۲۰۵ میلیون کیلومتر ( ۱.۳۸ AU )
دورترین فاصله مریخ تا خورشید : ۲۴۹ میلیون کیلومتر ( ۱.۶۶ AU )
میانگین مریخ تا خورشید : ۲۲۸ میلیون کیلومتر ( ۱.۵۲ AU )
نزدیک فاصله مریخ تا زمین ۵۵ میلیون کیلومتر

نمایی از "المپیوس" بلندترین قله کوه منظومه شمسی در افق مریخ
نمایی از “المپیوس” بلندترین قله کوه منظومه شمسی در افق مریخ

مشتری

در یک نگاه اجمالی، مشتری چهارمین شیء درخشان در آسمان می‌باشد (پس از خورشید، ماه و ناهید) جرم مشتری ۲٫۵ بار از مجموع جرم سیارات سامانه خورشیدی بیش‌تر است. جرم مشتری ۳۱۸ بار بیش‌تر از جرم زمین است. قطر آن ۱۱ برابر قطر زمین است. مشتری می‌تواند ۱۳۰۰ زمین را درخود جای دهد. مشتری گوی غول‌پیکری آمیخته از گاز و مایع است و گمان می‌رود مقداری سطح جامد داشته باشد. سطح سیاره از ابرهای ستبر زرد، قرمز، قهوه‌ای و سفید رنگ پوشیده شده‌ است. بخش‌های روشن‌تر «ناحیه» و بخش‌های تاریک‌تر «کمربند» نامیده می‌شوند. کمربندها و ناحیه‌ها به موازات استوای سیاره قرار دارند. مشتری همچنین گرانش بسیار قوی نیز دارا می‌باشد.

دور تا دور سیاره مشتری را نوارهایی از ابرهای طوفانی صورتی، زرد، قرمز، قهوه‌ای روشن و سفید فرا گرفته است. بادهای قوی و چرخش سیاره، سبب کشیده شدن این ابرها و ایجاد نوارهای رنگی می‌شود. لکه سرخ بزرگ، در حقیقت طوفانی است که بیش از ۴۰۰ سال است در این سیاره می‌وزد، البته این لکه طوفانی در حال کوچک شدن است، تا پیش‌از این، رصد شگفت‌انگیز قطر لکه سرخ رنگ مشتری ۴۰ هزار کیلومتر بود که در طبق محاسبات فضاپیمای ویجر در سال‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۸۰ میلادی قطر لکه به ۲۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر رسید و در نهایت در آخرین رؤیت در سال ۲۰۱۴ که توسط تلسکوپ فضایی هابل انجام شد، حجم این لکه به ۱۶ هزار و ۱۰۰ کیلومتر تقلیل یافته است. مشتری حداقل دارای ۶۷ ماه‌ است که ۱۶ ماه آن قطری بیش از ۱۰ کیلومتر دارند. چهار ماه از بزرگترین ماه‌های مشتری به ترتیب دوری از این سیاره عبارتند از: آیو، اروپا، گانیمد و کالیستو. این چهار ماهک را قمرهای گالیله‌ای می‌نامند زیرا ستاره‌شناس ایتالیایی گالیله آنها را در سال ۱۶۱۰ به وسیله اولین تلسکوپ پیدا کرد.

نزدیک‌ترین فاصله مشتری تا خورشید : ۷۴۱ میلیون کیلومتر ( ۴.۹۵ AU )
دورترین فاصله مشتری تا خورشید : ۸۱۷ میلیون کیلومتر ( ۵.۴۶ AU )
میانگین فاصله مشتری تا خورشید : ۷۷۹ میلیون کیلومتر ( ۵.۲۰ AU )
نزدیک فاصله مشتری تا زمین : ۵۸۸ میلیون کیلومتر

تصویری از لکه توفانی مشتری، محققان معتقدند این توفان عظیم در حال کوچک شدن است.
تصویری از لکه طوفانی مشتری، محققان معتقدند این طوفان عظیم در حال کوچک شدن است.

زحل

سیاره زیبای زحل جواهر منظومه شمسی است، اما نباید به آن خیلی نزدیک شد. بادهای جو بالای آن پنج برابر سریع‌تر از قوی‌ترین تند بادهای زمین هستند. حلقه‌های زحل از میلیون‌ها تکه یخ، سنگ و ذرات غبار تشکیل شده‌اند. برخی از این تکه‌ها کوچک‌تر از یک دانه ریز شن و برخی بزرگ‌تر از یک خانه است. گرچه سیارات دیگر مانند مشتری، اورانوس و نپتون هم حلقه‌هایی دارند اما حلقه زحل برای مشاهده کنندگان جذاب‌تر و قابل رویت‌تر است. حلقه‌های زیبای زحل حدود ۲۷۳۲۶۶ کیلومتر وسعت دارد که به طور خیره کننده‌ای نازک است. در مجموع زحل ۷ حلقه دارد که به نام حلقه‌های A تا G نامگذاری شده‌اند. فضاپیمای کاسینی در مدار زحل به کاوش این سیاره و اقمارش می‌پردازد.

زحل علاوه بر حلقه‌های خود ۶۲ قمر دارد که تیتان با قطر ۵۱۵۰ کیلومتر بزرگترین آنهاست. چهار قمر رئا، دیونه، تتیس و یاپتوس نیز قطرهایی بین ۱۰۵۰ کیلومتر و ۱۵۳۰ کیلومتر را دارا می‌باشند. قمر رئا دارای یک سیستم حلقه مجزا و اتمسفر خاص است. بیشتر قمرهای دیگر بسیار کوچک هستند و ۳۴ عدد از آنها دارای قطر کمتر از ۱۰ کیلومتر میباشند. ۱۴ قمر دیگر دارای قطر بین ۱۰ تا ۵۰ کیلومتر هستند.

نزدیک‌ترین فاصله زحل تا خورشید: ۱.۳۵ میلیارد کیلومتر ( ۹.۰۵ AU )
دورترین فاصله زحل تا خورشید  : ۱۵۱۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر ( ۱۰.۱۲ AU )
میانگین فاصله زحل تا خورشید : ۱۴۳۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر ( ۹.۵۸ AU )
نزدیک فاصله زحل تا زمین : ۱.۲ میلیارد کیلومتر

تصویری از "نقطۀ آبی کمرنگ" که فضاپیمای کاسینی از مدار زحل در سال 2013 به ثبت رساند.
تصویری از “نقطۀ آبی کمرنگ” که فضاپیمای کاسینی از مدار زحل در سال ۲۰۱۳ به ثبت رساند.

اورانوس

اورانوس چهارمین سیاره از نظر اندازه و سومین سیاره از نظر جرم در منظومه شمسی است. اورانوس هر ۸۴ سال و ۷ روز یک بار به دور خورشید می‌چرخد. گازهای شناور در اتمسفر اورانوس رنگ آبی-سبز زیبایی به این سیاره داده‌اند. اورانوس متمایل به پهلوی خود است. ستاره‌شناسان گمان می‌کنند که احتمالا یک شی بزرگ به شدت به این سیاره برخورد کرده و سبب تمایل بیشتر آن به یک سمت شده است. اورانوس ۲۷ قمر طبیعی دارد که از آن ده قمر توسط ویجر ۲ کشف شد. (۹ قمر در ژانویه ۱۹۹۶ کشف شده و در نام آنها ۱۹۹۶ وجود دارد و یک قمر در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۵ کشف و در نام آن ۱۹۹۵ وجود دارد.) بیرونی‌ترین قمر آن اوبرون و بزرگ‌ترین قمر آن تیتانا با قطر ۱٬۵۸۰ کیلومتر است. دو قمر کوردلیا و اوفلیا لبه‌های حلقه اپسلیون را جاروب می‌کنند.

نزدیک‌ترین فاصله اورانوس تا خورشید: ۲.۷۵ میلیارد کیلومتر ( ۱۸.۴ AU )
دورترین فاصله اورانوس تا خورشید : ۳.۰۰ میلیارد کیلومتر ( ۲۰.۱ AU )
میانگین فاصله اورانوس تا خورشید : ۲۸۸۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر ( ۱۹.۲ AU )
نزدیک فاصله اورانوس تا زمین : ۲۵۷۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر

تصویری از سیاره اورانوس به همراه تعدای از اقمارش
تصویری از سیاره اورانوس به همراه تعدای از اقمارش

نپتون

سیاره نپتون ممکن است همچون اقیانوسی گرم و مرطوب (استواییی)، بزرگ و آبی رنگ به نظر بیاید. اما این سیاره گرم نیست، بلکه مثل تمام سیارات گازی، بسیار سرد است. بادهای شدید و چرخش‌های سریع سیاره نپتون موجب شده که این سیاره یکی از طوفانی‌ترین سیارات باشد. نپتون دارای چهارده قمر شناخته شده‌ است، که بزرگترین آن تریتون است که توسط ویلیام لاسل در ده اکتبر ۱۸۴۶ ده روز بعد از کشف خود نپتون کشف شد. جدیدترین قمر آن S/2004 N 1 نام دارد که بعنوان چهاردهمین قمر شناخته‌شده‌، در سال ۲۰۱۳ توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شده است. همچنین این قمر کوچک‌ترین قمر در سیستم نپتون است و اندازه‌ای برابر ۲۰ کیلومتر دارد و هر ۲۳ ساعت یک گردش را به دور این سیاره کامل می‌کند.

نزدیک‌ترین فاصله نپتون تا خورشید : ۴۴۵۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر ( ۲۹.۸ AU )
دورترین فاصله نپتون تا خورشید: ۴۵۵۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر ( ۳۰.۴ AU )
میانگین فاصله نپتون تا خورشید : ۴.۵۰ میلیارد کیلومتر ( ۳۰.۱ AU )
نزدیک فاصله نپتون تا زمین : ۴.۳ میلیارد کیلومتر

تصویری هنری از دیدار فضاپیمای افق های نو با سیاره کوتوله پلوتو و قمرش شارون.
تصویری هنری از دیدار فضاپیمای افق های نو با سیاره کوتوله پلوتو و قمرش شارون.

پلوتو نیز از نظر بزرگی پس از اریس، دومین سیاره کوتوله منظومه خورشیدی میباشد که از هنگام کشف در سال ۱۹۳۰ تا ۲۴ اوت ۲۰۰۶ نهمین سیاره سامانه خورشیدی بود. اما اکنون بنا بر تعریف نوین اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی یک سیاره کوتوله و همچنین به عنوان نمونهٔ نخست از رده جدید اجرام فرانپتونی به شمار می‌رود. در سال ۲۰۰۶ ناسا کاوشگر فضایی افق‌های نو را به سمت پلوتو فرستاد که قرار است ویژگی‌های سیاره‌شناختی آن و قمرهایش را بررسی و داده‌برداری نماید. اما سفر طولانی این فضاپیما قرار نیست با رسیدن به پلوتو پایان یابد بلکه برپایه برنامه‌ریزی‌های انجام شده کاوشگر فضایی افق‌های نو پس از گذر از کنار پلوتو به سراغ کمربند کویپر خواهد رفت تا دست کم با یکی از اجرام این کمربند نیز ملاقات کند. امید می‌رود این کاوشگر در تابستان سال ۲۰۱۵ به این سیاره برسد. پلوتو پنج قمر دارد، شارون بزرگ‌ترین قمر پلوتو سال ۱۹۷۸ کشف شد و تا سال ۲۰۰۵ یگانه قمر پلوتو محسوب می‌شد. در همان سال دو قمر دیگر آن یعنی نیکس و هیدرا با تلسکوپ فضایی هابل کشف شد. تلسکوپ فضایی هابل قمر P4 و قمر P5 را در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ به عنوان کوچک‌ترین اقمار پلوتو کشف کرد.

نزدیک‌ترین فاصله پلوتو تا خورشید: ۴۴۴۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر ( ۲۹.۷ AU )
دورترین فاصله پلوتو تا خورشید: ۷۳۸۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر ( ۴۹.۳ AU )
میانگین فاصله پلوتو تا خورشید: ۵۹۱۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر ( ۳۹.۵ AU )
نزدیک فاصله پلوتو تا زمین : ۴۲۸۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر

منابع: universetoday , Solar System

لینک کوتاه نوشته : https://bigbangpage.com/?p=10686

(۱۶۸ نفر , میانگین : ۴,۲۶ از ۵)
اشتراک گذاری

۴۴ دیدگاه

  1. ضمن تشکر از مطلب مفیدتون، سیاره اورانوس سومین سیاره از لحاظ حجم (اندازه) و چهارمین سیاره از لحاظ جرم (وزن) هستش. در واقع حجم‌ش از نپتون بیشتره و جرم‌ش کمتر از نپتون هستش.

  2. درود بر شما
    مطالب عالی بود . هر چی بیشتر در زمینه نجوم مطالعه میکنم به کوچکی خودم و عظمت پروردگار بیشتر پی می برم. به امید روزی که دست از زیاده طلبی و کبر و غرور و… برداریم.

  3. واقعا دنیا عجیب است و ماها گنگ از این روزگار هستیم . چقدر باصفا است اگه دنبال این موضوعات باشیم .خدا را بهتر میفهمیم . من بعضی شبها که ماه کامل است خیره میشم بهش و حال میکنم

  4. سلام سیارات اورانس نپتون و پلتون خیلی از نظر ظاهری خوشگان فاصله های سیارات خیلی جالب اند کاشکی سیاره ی پلوتون متعلق به ما بود اون وقت خانه ها با برف خوشگل ستارهی الفا قنطورس دوردست خیلی زیبا بود واز منظره های بالای پشت بام خورشید دوردست و برف وستاره ها ونسیم شبانگاهی خیلی دل پذیر بود خدا قوت

  5. همین یه تیکه گوشتی که بالای بدن ماست که انسانها بهش میگن مغز که زاده ی تکامل از یه جلبک و تک سلولی شروع شده این پازل جهانی رو کامل میکنه . به امید روزی که انسانها به هم دروغ نگن که ما چی هستیم و از کجا اومدیم .. هادی از قم

  6. موردی که من دقت کردم با توجه به حضیض و اوج سیارت، ناهید و زمین نوسان کمتری ازدر مدارشون دارن و مدارشون منظمتر و به دایره نزدیکتره.
    یه پیشنهاد هم دارم به نظر من خوبه که از نامهای ایرانی سیارات برای شش تای اول استفاده کنیم
    و یه سؤال:
    مگر اورانوس یک سیاره گازی نیست؟ پس چطور برخورد یک جرم باعث شده سیاره به پهلو بخوابه؟ منظورم اینه که وقتی سطح سخت و جامدی وجود نداره چگونه برخورد یک جسم باعث تغییر بالای ۹۰ درجه ای محور سیاره شده؟

    • درسته که اورانوس سیاره ای گازیه اما این به معنای این نیست که اگر جرمی باهاش برخورد کنه واردش بشه و از طرف دیگه خارج بشه بدون اینکه تاثیری روش بزاره. تراکم مواد در سیارات گازی بالاست و هرچه سیاره بزرگ تر باشه تراکم بیشتر میشه . اساس شکل گیری ستاره ها هم همینه. ستاره ها
      هم از گاز ساخته شدند اما ابعاد بزرگ باعث شده تراکم و فشار در درون اونها آنقدر زیاد بشه که هم جوشی هسته ای رخ بده.
      در ضمن یادمون باشه که اصولا در خارج از محیط آشنای زمین و در مقیاس های کیهانی نباید از همه چیز توقع داشته باشید درست همون طور که ما می‌شناسیم باشند.

  7. با سلام.
    با خوندن این مقاله ها ادم خیلی بیشتر به کوچیک بودن خودش پی میبره.
    به نظرم کسایی که کیهان شناسان بیشترین لذتو از علم میبرن

  8. لطفا برام توضیح بدید گردش کره زمین چگونه اتفاق میوفته آیا با این گردش پوسته زمین هم میچرخه چطور میشه ما ثابتیم در این مورد اگه توضیح دیگه ایی هم به نظر شما رسید لطفا بفرمایید از لطف شما صمیمانه سپاسگزارم

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.