بیگ بنگ: پیتر روئل(Peter Reuel) نویسنده‌ی بخش اخبار دانشگاه هاروارد گزارشی از مهمانی شامی که به افتخار حضور استیون هاوکینگ در منزل دکتر کامران وفا برگزار شد، تهیه کرده است که در ادامه می‌خوانید.

042016_Hawking_205.jpgبه گزارش بیگ بنگ به نقل از انجمن فیزیک ایران، غذاهای خوشمزه‌ی ایرانی، کیک سیاهچاله‌ای و تفکرات فیزیکدان مشهور دنیا، وقتی در فکر تهیه‌ی بلیط سخنرانی استیون هاوکینگ در آمفی تئاتر ساندرز بودم، احتمالا نقطه‌ی اوجی برای کار نویسندگی علمی‌ام محسوب می‌شد. قرار بود مردی را ببینم که به اعتقاد برخی بزرگترین فیزیکدان پس از اینشتین است. اما این تا قبل از آن بود که با کامران وفا صحبت کنم. روز بعد از سخنرانی هاوکینگ، در حالی که هنوز سرمست از آن اتفاق بودم، پروفسور برجسته‌ی علوم به من زنگ زد و پیشنهادی داد که نزدیک بود گوشی تلفن از دستم بیفتد. آیا مایل هستم در مهمانی شامی که به افتخار هاوکینگ ترتیب داده شده شرکت کنم؟

042016_Hawking_075.jpgمغزم لحظه‌ای سوت کشید تا توانستم با لکنت جواب بدهم: ب…ب..بله! کمی بیش از 24 ساعت بعد، ‌خودم را در حال در زدن پشت در خانه‌ی وفا یافتم. آماده‌ی لذت بردن از یک مهمانی ایرانی در کنار هاوکینگ و تعداد زیادی از افراد دانشکده فیزیک هاروارد. شبی با یک شام مجلل شامل کباب و سایر غذاهای خوشمزه ایرانی، آوازهای سنتی محلی و «کیک سیاهچاله‌ای».

042016_Hawking_305.jpgدر اتاق پذیرایی شلوغ منزل وفا که 70 نفر در آن حضور داشتند، وقتی نوبت به صحبت کردن هاوکینگ رسید، او داستانی گفت نه در مورد علم بلکه در مورد سفری که در سال 1962 به ایران داشته است، مدت کوتاهی پیش از آنکه معلوم شود به بیماری اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی مبتلا است.

پس از اخذ مدرک لیسانس از کالج آکسفورد، هاوکینگ تصمیم گرفت با پس انداز کمی که دارد به سفر بپردازد. و بر طبق یک نظریه ایران را انتخاب کرد: «احتمال اینکه به یک سفر بروم بیشتر از سفرهای زیادی است که بعدها شاید بروم». هاوکینگ و دوست همسفر او، دانشجویی از آکسفورد، به استانبول سفر کردند و با قطار از ترکیه گذشتند. سپس خود را با اتوبوس به مرز ایران رساندند و از تبریز به طور غیر مستقیم از راه کویر مرکزی به تهران آمدند.

خواندن آواز سنتی ایرانی توسط پرهام حقیقی و گروه موسیقی برای هاوکینگ
خواندن آواز سنتی ایرانی توسط پرهام حقیقی و گروه موسیقی برای هاوکینگ

هاوکینگ گفت «ما در راه گرفتار زلزله بوئین زهرا شدیم، زلزله عظیم 7.1 ریشتری که بیش از 12000 کشته به جا گذاشت. من قاعدتاً باید نزدیک مرکز زلزله بوده باشم اما متوجه آن نشدم چون مریض بودم و اتوبوس هم در جاده‌های ناهموار ایران خیلی بالا و پایین می‌شد».  در چند روز بعدی، هاوکینگ مشغول بازیابی سلامت خود پس از اسهال خونی و دنده‌ی شکسته‌ای بود که در اثر پرتاب شدن و برخورد به صندلی اتوبوس به وجود آمده بود. او از فاجعه خبر نداشت چون فارسی بلد نبود. خودش می‌گوید «وقتی به استانبول رسیدیم تازه فهمیدیم چه اتفاقی افتاده است. من برای پدر و مادرم یک کارت پستال فرستادم. آنها در این ده روز شدیداً نگران بودند چون آخرین خبری که از من داشتند این بود که در روز وقوع زلزله تهران را به مقصد منطقه‌ی فاجعه ترک کرده‌ام».«علیرغم زلزله، من خاطرات بسیار خوبی از ایران دارم و دوست دارم روزی به آنجا برگردم. خوشحالم که امشب اینجا با همه‌ی شما هستم. حالا، به قول ایرانیها: نوش جان!».

گرچه طبیعی است که هاوکینگ را یکی از مشهور -ترین دانشمندان جهان بدانیم اما وقتی دیدم که حتی فیزیکدان‌های برجسته هم با او عکس می‌گیرند به معنای واقعی به جایگاهش پی بردم. ایوان براون، دانشجوی سال سوم کرکلند هاوس و یک از دانشجویان لیسانس خوش شانسی که در مراسم شام کمک می‌کردند، حق
مطلب را خیلی خوب ادا کرد: دیدن انسان‌های خیلی باهوش و فرهیخته برای تلنگر زدن به خود فوق العاده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: news.harvard.edu

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

5 دیدگاه

  1. یکی از رویاهای من دیدنه هاوکینگه… وااااای…. دکتر وفا خرداد ماه ایران بودن و تو دانشگاه شریف هم سخنرانی داشتن… الان که این خبرو میخونم می فهمم دنیا واقعا واسه یه عده چقدر کوچیک و واسه یه عده ی دیگه چقدر بزرگه… کمتر از دو ماه پیش ایشون مهمان دانشجوهای ایرانی بودنو شاید یه هفته پیش میزبان پرفسور هاوکینگ… ومن همچنان در آرزوی یه ملاقات طولانی با هردوی این بزرگان… مقیاس دنیاهامون چقدر متفاوته!!! )”:

    1. یکی از بزرگترین رویاهای منم دیدن پروفسور هاوکینگ هست…..

  2. بودن کسانی چون هاوکینگ من را نسبت به انسان بودن امیدوار میکند بر خلاف تقریبا اکثر آدما که تموم ماهیچه هاشون مثل تراکتور کار میکنه اما مغزشون رو انگار گذاشتن واسه پشت ویترین جمجه شون که اونم دیده نمیشه, هاوکینگ از معدود آدمایی هست که با وجود از کارافتادن تمام عضلاتش ظاهرا تمام انرژی اضافی رو مغزش استفاده میکنه و مثل ساعت کار میکنه خوشحالم از وجود همچین افرادی.