بیگ بنگ: بر اساس تحلیل‌های مستقل ناسا و اداره ملی اقیانوسی و جوی(NOAA)، میانگین دمای زمین در سال 2019 از زمان ثبت گزارشات مدرن در سال 1880، دومین دمای گرم در دنیا بوده‌ است.

به گزارش بیگ بنگ، به طور جهانی، دمای سال 2019 دومین دماهای گرم در جهان پس از سال 2016 گزارش شده‌ است و روند گرمایش طولانی مدت زمین همچنان ادامه پیدا کرد: پنج سال گذشته گرمترین سال‌ها در 140 سال اخیر بوده‌اند. بر اساس گزارش دانشمندان در موسسه مطالعات فضایی گودارد ناسا(GISS) در نیویورک، در سال گذشته، زمین 1.8 درجه‌ی فارنهایت (0.98 درجه‌ی سلسیوس) گرمتر از میانگین‌ سال‌های 1951 تا 1980 بوده است.

گاوین اسمیت مدیر GISS گفت: «دهه‌ی گذشته قطعأ گرمترین دهه بوده است. از دهه‌ی 1960 به بعد، هر دهه از دهه‌ی قبل گرم‌تر بوده است». از دهه‌ی 1880، میانگین دمای سطحی جهانی افزایش یافت و میانگین دما اکنون بیش از 2 درجۀ فارنهایت بالاتر از اواخر قرن نوزدهم بالا رفته است (کمی بیشتر از 1 درجه سلسیوس). عصر یخبندان اخیر تقریبأ 10 درجه‌ی فارنهایت سردتر از دماهای پیش‌صنعتی بود.

دانشمندان با استفاده از مدل‌های آب و هوایی و تحلیل آماری داده‌های دمای جهانی نتیجه گرفتند که این افزایش غالبأ ناشی از افزایش انتشارات در جو کربن‌دی‌اکسید و گازهای گلخانه‌ای دیگرِ تولید شده در اثر فعالیت‌های انسانی می‌باشد. اسمیت گفت: «ما در سال 2015 بیش از 2 درجه‌ی فارنهایت از مرز گرمایش عبور کردیم و احتمال برگشت وجود ندارد. این امر نشان می‌دهد که این روند مداوم است، نه اینکه به طور اتفاقی در اثر یک پدیده‌ی آب و هوایی رخ داده باشد: می‌دانیم که روندهای طولانی مدت با افزایش سطوح گازهای گلخانه‌ای در جو ناشی شده‌اند».

از آنجاییکه مکان‌های ایستگاه هوایی و شیوه‌های اندازه‌گیری با گذشت زمان تغییر می‌کنند، تفسیر میانگین اختلافات دمایی جهانی سالانه با عدم‌قطعیت همراه است. با در نظر گرفتن این مسئله، ناسا تخمین زد که میانگین تغییر جهانی سال 2019 تا 0.1 درجه‌ی فارنهایت و با سطح قطعیت 95% دقیق است.

پویایی آب و هوا اغلب بر دماهای منطقه‌ای تأثیر می‌گذارد، بنابراین هر منطقه بر روی زمین مقادیر مشابهی از گرمایش را تجربه نکرده است. محققان کشف کرد که میانگین دمای سالیانه‌ی سال 2019 برای 48 ایالت آمریکا سی و چهارمین دمای گرم است و آن را در رده‌ی «گرمتر از حد میانگین» قرار داده است. منطقه‌ی قطب شمال از سال 1970 به بعد بیش از سه برابر سریعتر از بقیه‌ی دنیا گرم شده است.

افزایش دما در جو و اقیانوس منجر به افت تودۀ مداوم در گرینلند و قطب جنوب و افزایش برخی از رویدادهای حاد مثل امواج داغ، آتش‌سوزی سریع و بارش شدید می‌شود. تحلیل‌های دمایی ناسا شامل اندازه‌گیری‌های دمای سطحی در بیش از 20 هزار ایستگاه هوایی، مشاهدات مبتنی بر کشتی از دماهای سطحی دریا و اندازه‌گیری‌های دمایی از ایستگاه‌های تحقیقاتی قطب جنوب است.

این اندازه‌گیری‌های محلی با استفاده از یک الگوریتم تجزیه و تحلیل می‌شوند که فاصله‌های متغیر ایستگاه‌های دمایی در سراسر جهان و اثرات جزیره‌ی گرمای شهری که می‌توانند نتیجه‌گیری‌ها را منحرف کنند را در نظر می‌گیرد. این محاسبات باعث می‌شوند میانگین انحرافات دمای جهانی از دوره‌ی پایه‌ی 1951 تا 1980 منحرف شود.

دانشمندان اداره ملی اقیانوسی و جوی از بیشتر داده‌های دمایی خام یکسانی استفاده کردند، اما با یک درون‌یابی متفاوت در مناطق قطبی زمین و مناطقی با داده‌های ضعیف. تحلیل آنها نشان می‌دهد که دماهای جهانی سال 2019 1.7 درجه‌ی فارنهایت (0.95 درجه‌ی سلسیوس) بالاتر از میانگین قرن بیستم بودند. کل مجموعه داده‌ی دمای سطحی ناسا در سال 2019 و روش کاملی که برای محاسبه‌ی دما بکار برده شده و همچنین عدم‌قطعیت‌های آن در این سایت موجود است.

موسسه مطالعات فضایی گودارد ناسا(GISS) یک آزمایشگاه در بخش علوم زمین در گرینبلت ماریلند است. این آزمایشگاه وابسته به موسسۀ زمین دانشگاه کلمبیا و دانشکدۀ مهندسی و علوم کاربرد نیویورک است. ناسا از نقطه‌ی برتر منحصربفرد فضا برای درک بهتر زمین بعنوان یک سیستمِ بهم‌پیوسته استفاده می‌کند. این موسسه همچنین از اندازه‌گیری‌های هوایی و زمینی استفاده می‌کند و روش‌های جدیدی را برای مشاهده و مطالعه‌ی زمین همراه با داده‌های طولانی‌مدت و ابزار تحلیل کامپیوتری توسعه می‌دهد تا نحوه‌ی تغییر سیاره‌مان را مشاهده کند. ناسا این دانش را با جامعه‌ی جهانی به اشتراک می‌گذارد و با موسساتی در ایالات متحده و سراسر جهان کار می‌کند تا درک ما از سیاره‌ی مادری‌مان را بالا ببرد و از آن حفاظت کند.

ترجمه: سحر  الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: NASA