سلولهای مصنوعی که زنده نیستند آزمون تورینگ را پشت سر گذاشتند!
بیگ بنگ: دانشمندان موفق به ساخت سلولهای مصنوعی شدهاند که بسیار شبیه سلولهای زندهاند؛ آنها سلولهای طبیعی را به این فکر انداخته اند که با همتای خود به برقراری ارتباط می پردازند. این دستکاری در آزمون کلاسیک تورينگ به این معناست که نه تنها ربات ها می توانند انسان ها را گول بزنند که ما فکر کنیم از خود ما هستند، بلکه امروزه دانشمندان می توانند سلول های مصنوعی تولید کنند که بصورت بسيار طبیعی و واقعی عمل می کنند؛ طوریکه موجودات زنده قادر به تشخیص تفاوت نباشند.
به گزارش بیگ بنگ، شرف اس. مانسى، یکی از محققان تیم از دانشگاه ترنتوى ایتالیا گفت: ما از مدت ها پیش نسبت به تقسیم میان سیستم های شیمیایی زنده و غير زنده علاقمند بوده ایم، اما هرگز مشخص نبود که چه بر سر این تفکیک آمد. ساخت سلول های مصنوعی که به لحاظ شیمیایی قادر به ارتباط با باکتریها باشند، امر کاملا امکان پذیری است.
آزمون تورينگ که بیش از 60 پیش توسط دانشمند کامپیوتر به نام آلن تورينگ پیشنهاد شد، با هدف ارزیابی هوش یک ماشین با پرسیدن یک سوال ساده طراحی گردید: آیا میتوان انسان ها را به لحاظ ذهنی فریب داد که فکر کنند در حال مکالمه با انسانی دیگر هستند؟ ربات های امروزی بسیار پیشرفته هستند، حتی سکوت راهبردی آنان انسان گونه بنظر می رسد. اما اکنون دانشمندان تمرکزشان را بر روی نوع متفاوتی از هوش مصنوعی معطوف کرده اند: سلولهای غیر زنده ساخته شده در آزمایشگاه.
مانسى و تیمش برای ساختن سلول های مصنوعی، یک سری ساختار کوچک سلول مانند درست کردند که حاوی دستورالعمل های DNA بودند. دانشمندان از آنها برای ساخت RNA استفاده کردند که در عوض، به ایجاد پروتئین های خاص در واکنش به محرک خارجی منجر میگردد. این پروتئین ها فقط در حضور یک مولکول باکتریائی ویژه به نام اسيل هوموسرين لاکتون(AHL) قابل تولید هستند. زمانی که سلولهای مصنوعی در مجاورت باکتری های زنده از گونه مختلف موسوم به اشريشيا کلى، ويبريو فيشرى و سودوموناس آئروژینوزا– قرار گرفتند و شروع به تولید پروتئین هایی در واکنش به AHL کردند، محققان دریافتند که آنها به همسایه های باکتریائی شان گوش فرا میدهند.
اما گوش دادن به مکالمه فردی دیگر کافي نیست؛ اگر میخواهید فردی را متقاعد سازید که مثل او زنده ايد، باید وارد مکالمهی دو طرفه با او بشوید. به محض اینکه دانشمندان توانستند تایید کنند که سلول های مصنوعی شان حضور باکتری های زنده را تشخیص می دهند، آنان قابلیت برقراری ارتباط را به باکتری ها اعطا کردند. این کار با ایجاد AHL های خود باکتری ها میسر گردید و امکان تفسیر آن توسط باکتری وجود دارد.
این فرآیند از نحوه برقراری ارتباط موجودات زنده ساده با یکدیگر در طبیعت تقلید می کند (مثل گفتگوی دو باکتری با همدیگر یا گفتگوی باکتری با خزه)؛ یعنی ما میتوانیم به لحاظ نظری سلول هایی تولید کنیم که نقش میانجی را برای آن دسته از موجودات زنده که در برقراری ارتباط مشکل دارند، ایفا میکند. مانسى گفت: سلولهای مصنوعی میتوانند وجود مولکول هایی را حس کنند که بصورت طبیعی از باکتری تراوش یافته اند و در همین راستا، سیگنال های شیمیایی را بعنوان واکنش به باکتری آزاد می سازند. چنین سلولهای مصنوعی عملکرد خوبی در تقلید از حیات سلولی طبیعی از خود نشان می دهند و از آنها میتوان بعنوان ابزار میانجی میان موجودات زنده ای استفاده کرد که بصورت طبیعی به گفتگوی با یکدیگر نمی نشینند.
اما راهی بسیار طولانی برای استفاده گسترده از سلولهای مصنوعی در پیش است. به گفته مانسى، ابزارهای ترجمه مورد نیاز برای تولید پروتئین هایی از طرح های RNA از باکتری های زنده جدا شدند و در سلول های مصنوعی کار گذاشته شدند؛ اما سناریوی ایده آل عبارتست از تولید ابزار های ترجمه توسط خود سلول ها. با این شرایط، از آن جا که باکتری های زنده توانایی تفکیک ندارند، ما میتوانیم اینها را به تعداد انبوهی بسازیم و برای تسهیل شبکههای وسیع و پیچیده از موجودات زنده که هرگز با همتای خود ارتباط نداشته اند، مورد استفاده قرار دهیم.
همچنانکه هفته پیش دانشمندان از اولین موجودات زنده نیمه ترکیبی رونمایی کردند (تولید جنین انسان-خوک در آزمایشگاه و گذر از آزمون خودآگاهى کلاسیک توسط ربات ها)، شاید ما خیلی زود تعریف خود را از حیات بعنوان یک سازواره کاملا طبیعی دستخوش تغییر قرار دهیم و از همتایان ساخته شده خود در آزمایشگاه ها استقبال کنیم. جزئیات بیشتر این مقاله در نشریۀ ACS Science منتشر شد.
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sciencealert.com
خیلی حال کردم.
خبر فوق العاده ای