فسیل 7 میلیون ساله نشان می دهد که چگونه گردن زرافه به این بلندی است!
بیگ بنگ: برای سالیان متمادی شواهد و فسیلهای بسیار کمی وجود داشته اند که نشان دهند زرافه چگونه تکامل یافته تا چنین گردن بلند و حیرت انگیزی داشته باشد. اما امروزه باقیمانده های یک فسیل 7 میلیون ساله از یک جانور با گردن کوتاهتر می تواند زمینه ای فراهم کند برای اثبات اینکه خصوصیات مثال زدنی زرافه طی مراحلی به تکامل رسیده و در طول زمان بلندتر و بلندتر شده، یک مطالعه تحقیقاتی جدید این راز را کشف خواهد کرد.
به گزارش بیگ بنگ، محققان به این باقیمانده ها از آن موجود باستانی فسیل “انتقالی” صحیح می گویند بدلیل اینکه نه تنها حفره تکاملی مربوط به بلندترین حیوانات کره زمین را می بندد، بلکه شواهد محکمی را نشان می دهند که چگونگی فرگشت یک جانور به جانور دیگر را بیان می کند. “نیکوس سولونیاس” استاد آناتومی کالج پزشکی استخوان دانشگاه صنعتی نیویورک و سرپرست تیم تحقیقاتی گفت:« ما عملا با حیوانی سر و کار داریم که گردنش از نظر طولی متوسط است.»
سولونیاس می گوید: این گونه مورد مطالعه – فسیل ساموسدد بزرگ(Samotherium major)– اواخر دوره میوسن و در بخشهای جنگلی اوراسیا، مکانهایی مابین ایتالیا و چین، زندگی میکرد. محققان ابتدا فسیل ِ گونه ساموسدد بزرگ را در سال 1888 کشف کردند، ولی اهمیت این گونه هیچگاه تا مدتهای طولانی بعد از آن درک نشد. “سولونیاس” در دهه 1970 در موزه ای در آلمان برای اولین بار یک نگاه اجمالی به این فسیل انداخت. وی گفت: « زمانی که این استخوانها را دیدم، نفسم گرفت.»
استخوانهای گردن فسیل گونه ساموسدد بزرگ نسبت به زرافه امروزی کوتاهتر بود، ولی نسبت به اُکاپی گردن کوتاه( تنها نژاد زنده هم خانواده زرافه ها) بلندتر بود. سولونیاس در آن برهه از زمان پول و وقت کافی برای مطالعه روی آن را نداشت، اما امسال او و همراهانش به این مقوله رجوع کردند. آنها اسخوانهای گردن چهار فسیل گونه ساموسدد بزرگ ِ مختلف، سه گونه زرافه (زرافه، کاملو، پاردالیس) و سه اُکاپی را بررسی کردند. به طور متوسط گردن زرافه 2 متر طول داشت، در مقایسه با آن گردن، فسیل گونه ساموسدد بزرگ، در حدود 1 متر بود و گردن اُکاپی تقریبا تا 60 سانتی متر می رسید.
یافته ها محققان را شگفت زده کرد: نه تنها طول گردن فسیل گونه ساموسدد بزرگ، بلکه حتی شکل آن و زوایای بین استخوانها در وضعیتی ما بین زرافه و اُکاپی قرار داشت. قرمز و در بخشهایی مانند اُکاپی، سفید می بود. ملیندا دوویتز نویسنده اول این تحقیق که دانشجوی کالج استخوان درمانی دانشگاه صنعتی نیویورک است، گفت: « بالای گردن آن باید پوشیده از خالهای قرمز و سفید پایین آن صورتی می بود. “به هر حال او حد وسط است. او کاملا مابین این دو گونه زنده قرار دارد.» همچنین محققان آزمایش کردند که فسیل گونه ساموسدد بزرگ، گردن خود را به چه صورت نگه داشته است. این یافته ها مقدماتی و بر اساس موقعیت استخوانها بنا شده اند، به نظر می رسد که گونه ساموسدد بزرگ، گردن خود را مثل زرافه عمودی نگه می داشته، نه به مانند گاو افقی.
محققان متذکر شدند که گونه ساموسدد بزرگ، جد مستقیم زرافه نیست. “سولونیاس” می گوید:« او به جد مستقیم زرافه نزدیک است، اما جد مستقیم هنوز یافت نشده است.» “دونالد پروترو” یکی از اعضای تحقیق روی دیرینه شناسی مهره داران در موزه تاریخ طبیعی لس آنجلس، که البته درگیر این مطالعه جدید مورد بحث نبود، گفت:« این یافته ها بسیار مهم هستند. بر خلاف آنچه که برخی، ما فسیلهای انتقالی داریم که نشان می دهند چگونه یک نوع حیوان از گونه ای دیگر به تکامل می رسد.» ما نهایتا فسیل هایی را در اختیار داریم که نشان می دهند چگونه زرافه ها، از یک جد گردن کوتاه که در واقع بیشتر فسیل های شبه زرافه به این شکل هستند، چنین گردن درازی را بدست آورده اند.
ترجمه: علی موسوی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: Livescience.com
مقاله مرتبط: چگونه زرافه ها چنین گردن هاى بزرگی را پرورش دادند؟