آیا آسانسور فضایی به واقعیت بدل میشود؟
- 22 فروردین 1402
- 8 دیدگاه
بیگ بنگ: ایدهٔ آسانسور فضایی نخستین‌بار توسط “کنستانتین تسیولکوفسکی” در سال ۱۸۹۵ مطرح شد، زمانی که او صحبت از ماشینی تخیلی به اسم «برج تسوکوفسکی» کرد که از سطح زمین تا مدار زمین امتداد داشت.
به گزارش بیگ بنگ، بعدها “آرتور سی کلارک” در رمان «چشمه‌های بهشتی» که سال ۱۹۷۹ منتشر شد، به‌طور جدی به موضوع آسانسور فضایی پرداخت و آن را بین جامعه علمی و عموم مردم طرح و بسط داد.
اصولی که در کتاب کلارک آمده، بعدها توسط دانشمندان مورد بحث و بررسی قرار گرفت و در چهار دهه گذشته تقریبا بدون تغییرات اساسی باقی‌مانده است. آسانسور فضایی وسیله‌ای است که دارای کابل مخصوصی است که از آن به عنوان زیرساختی برای حمل و نقل اتاقکی ویژه ـ با ظرفیت یک یا چند نفر یا حتی گروهی از افراد ـ به کار گرفته میشود. این آسانسور در بخشی از زمین نصب خواهد شد و در سوی دیگرش در فضا، وزنه‌ای مخصوص خواهد داشت تا وزن مجموعه را بخوبی مهار کند.
اما حتی تا یک قرن بعد هم، مصالحی که استحکام کافی برای ساخت چنین سازه‌ای داشته باشد، درست نشده است. حال یک شرکت ژاپنی قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ آسانسور فضایی را راه‌اندازی کند. این شرکت می‌خواهد یک ایستگاه فضایی بالاتر از ۳۶ هزار کیلومتری سطح زمین بسازد.
این شرکت می‌خواهد دستکم شش آسانسور بسازد که طول آنها ۱۸ متر و عرض آنها نیز ۷.۲ متر است هر کدام از این بالابرها ظرفیت حمل ۳۰ نفر را دارد و سرعت آنها ۲۰۰ کیلومتر در ساعت خواهد بود با این حساب سفر بین زمین تا فضا برای این آسانسورها نزدیک به یک هفته به طول می انجامد.
شرکت ژاپنی اوبایاشی پیش‌بینی کرده که این طرح نزدیک به ۱۲۵ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت، با این وصف محققان هنوز موفق نشده‌اند برای کابل‌های این آسانسور، موادی فوق سبک و بسیار قوی پیدا کنند. قرار بود که از تکنولوژی نانولولۀ کربنی برای ساخت کابل استفاده شود، اما چنین چیزی احتمالا ممکن نیست. زیرا ما در حال حاضر فناوری تولید نانولوله‌های کربنی برای ساخت چنین کابل مقاوم و بلندی را نداریم. حتی اگر این امکان وجود هم داشت، این مواد به اندازه‌ای که میخواهیم قوی نیستند.
از چالش‌های مهم این طرح علاوه بر نوع کابل و مقاومت بالای آن، قرارگیری کابلها در معرض باد و برخورد صاعقه در جو زمین و قرارگیری در معرض پرتوهای کیهانی، شهاب سنگ‌ها و زباله‌های فضایی در خارج از جو زمین نیز میتواند یک چالش بزرگ برای استفاده از آسانسور فضایی باشد.
سایت علمی بیگ بنگ / منابع: phys.org , Space Elevator , sciencealert.com
(21 نفر , میانگین : 4,52 از 5)
من سوالی دارم که به این مبحث مربوط نیست. اگر میدانید منتظر پاسخم ممنون میشوم . در فیزیک اگر شما به طرف جسمی با سرعتی در حرکت استید وان شی هم بطرف شما در حال حرکت است پس این دو سرعت باهم جمع میشود. ولی اگر دو پرتو نور به طرف همدیگر در حال حرکت باشند این ها باهم جمع میشوند واگر جمع میشوند سرعت ششصد هزار کیلومتر در ثانیه میشود . یعنی بالاتر از سرعت نور .
کاملا به دور از قوانین فیزیک است. در حقیقت رویا و تخیل است. این تخیل همانند استفاده کردن از آب به جای سوخت است. فارغ از کابلها که در بالا ذکر شده و خطر سقوط به نیروی عظیمی جهت فرار از گرانش زمین لازم است که اصلا شدنی نیست.
به نام خدای پر عظمت نورانی
بله آسانسور فضایی میتواند جنبه واقعیت به خود بگیرد.با پیشرفت علم و فناوری محدودیتهای فیزیکی هم برداشته خواهند شد و آسانسور فضایی یک روز که آن روز هم نزدیک است میتواند ساخته شود.
با تشکر از سایت بیگ بنگ.
نه با دانش و تکنولوژی فعلی و نه به شکلی که گفته شده.
دانش بشری هنوز در حدی نیست که از سر راه خود بشر مرگ رو برداره. جالب اینکه موجودات زنده نامیرا هم وجود دارن (مثلاً عروس دریایی) و مطالعه شدن ولی زیست‌شناسان و پزشکان هنوز نتونستن در مورد تلومر کاری بکنن
باهیچ منطق فیزیک جور در نمیاد، طبق محاسبات فقط میتونه تخیلی باشه، به بیان دیگرساده وابتدایی بگویم اسانسور را از ذهن خودتان بیرون کنید بیخیال ان همه خدا کیلو وزنش باشید، که هرچقدر وزنش باشد جاذبه زمین در هر
ثانیه 9/8کیلو بر وزنش اضافه میشود یعنی چیزی بالاتراز وزن زمین، فکر کنید فقط یک طناب است، ایا معلق میماند؟ خیر بلکه براثرگرانش جاذبه زمین همان طناب ناچیز شروع به سقوط ازاد میکند که در هرثانیه اش 9/8کیلو بروزنش افزوده میشود وشتاب تساعدی میگیرد که اگر همین طناب سقوط بکند به دلیل وزن زیاد وجاذبه چیزی 700برابر بمب هروشیما است احتمال دارد زمین از مدارخودش خارج شود وچند درجه درمداردیگری قراربگیرد.
همانگونه که بلندترین آسمانخراش ها یا بلندترین کوه ها 9.8 کیلو بر ثانیه شتاب میگیرند و به زمین سقوط میکنند و مثل بمب اتم میترکند، این هم سقوط خواهد کرد، بله بله… 😏
اندکی حقیق و تفکر، دوست عزیز… فقط اندکی تحقیق و تفکر…
راهکار های بهتری هم هست مثلا چینی هاقطار مغناطیسی ساختند که بدون برخورد یاهمان استکاک حرکت می کند خوب با چنین شیوه های می شود آسانسور مغناطیسی ساخت یا اینکه موتور الکتریکی را با مکانیزم چرخ دنده ای در کار استفاده کرد با این روش می توان بدون نگرانی از سقوط و خالی بودن زیر پا تا ارتفاع چهل کیلو متری زمین و بیشتر رفت و کلی کار و تحقیق انجام داد
آیا یه محفظه که بتونه آدم و وسایل رو نه تا یه نقطه، بلکه تا هر نقطه قابل دسترسی ببره و بیاره ساخته نشده؟ چرا ساخته شده و از رده هم خارج شده؛ شاتل.
آسانسور برای بالا رفتن از یه ساختمون مناسبه ولی برای بالا رفتن تو آسمون، بالن، زیپلین، هلی‌کوپتر، جت‌پک… مناسب نیسن که برای رفتن به فضا آسانسور نیاز باشه؟!