بیگ بنگ: شما هم با خودتان حرف می زنید؟ اگر بله، جای هیچ خجالتی وجود ندارد، چون تحقیقات علمی نشان می دهد کسانی که با خودشان حرف می زنند با داشتن ایده های ناب در واقع نابعه هستند.

Thinking_which_directionبه گزارش بیگ بنگ، گری لوپین محقق روانشناس، آزمایشی را ترتیب داده که در آن به 20 داوطلب، اشیایی را در یک سوپر مارکت نشان می دهند و از آنها خواسته می شود این اشیاء را بخاطر بسپارند و پیدا کنند. به نیمی از داوطلبان گفته شد که نام این اشیاء را، بر زبان بیارید و به بقیه هم گفته شد که این نام ها را فقط در ذهنتان مرور کنید. در آخر، نتایج نشان داد آنهایی که با خودشون حرف زده بودند، در حد 50 تا 100 میلی ثانیه، زودتر توانستند در سوپر مارکت، اشیاء را پیدا کنند.

گری لوپین گفت: من در اغلب مواقع برای پیدا چیزی در فریزر یا سوپر مارکت، زیر لبی با خودم حرف میزنم. همین تجربه هم باعث شد دست به چنین آزمایشی بزنم. گری لوپین، به همراه یک روانشناس دیگر، با انجام این آزمایش به این نتیجه رسیدند افرادی که با خودشان حرف می زنند، دارای نبوغ هستند. به دلایل زیر:

1- حرف زدن با خود، میزان فعالیت های عصبی در ذهن را، زیاد می کند: وقتی با خودتان حرف می زنید، سیستم حسی شما فعال می شود. کلمات خیلی راحت تر در حافظه ی شما قرار می گیرند و می توانید آنها را تجسم کنید و در نتیجه عملکرد بهتری داشته باشید.

2- حرف زدن با خود، باعث تمرکز می شود: وقتی نام یک شئی را بلند بگویید، ذهنتان متمرکز می شود و خیلی سریع آن را تشخیص می دهید. البته این فقط برای اشیائی هست که قبلا دیده شده و می دانید چه شکلی هستند. مثلا یک موز را می شناسید، وقتی اسمش را با صدای بلند به زبان بیارید مغز شما شکلِ آن موز را در ذهنتان نقاشی میکند. اما اگر قبلا موز را ندیده باشید و ندانید چه شکلی است، گفتنش با صدای بلند، تاثیری ندارد.

3- حرف زدن با خود، باعث وضوح و شفافیت افکار می شود: هر کدام از ما هزاران فکر دارد که شاید فقط برای خودمان منطقی باشد و برای بقیه نباشد. مثلا فرض کنید شما از دست یه نفر خیلی خیلی عصبانی هستید، آنقدر که حاضرید آن شخص را بکُشید. اما این عصبانیت چیزی نیست که بخاطرش به روانپزشک مراجعه کنید. کاری که باید انجام دهید این است که به یک اتاق بروید و درب را ببندید و در این مورد با خودتان حرف بزنید.

جوانب مثبت و منفی کشتن آن فرد را در نظر بگیرید و پس از کلی حرف زدن، در نهایت عصبانیت شما فروکش می کند و می فهمید فکر احماقانه ای داشتید که حتی نمی شد به کسی آن را بگویید، اما با حرف زدن با خودتان آن فکر را دور کردید. لیندا اسپادین روانشناس در این مورد می گوید: حرف زدن با خود باعث وضوح افکار می شود، باعث می شود متوجه شوید کدام یک از افکارتان مهم است و کدام نه. و در نتیجه باعث می شود تصمیم گیری های درستی داشته باشید.

مترجم: آناهیتا مستاجران/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: Lifehack.org

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

58 دیدگاه

  1. ادما یا از یادگیری زیاد دیوونه میشن یا از فشار زیاد والا قدیما یادمه به این افراد میگفتن دیوونه ولی شاید باورت نشه اگر اینطوری بگیم همه الان نابغه ان تو کشور ما که از فشار زیاد مغزشون رد داده با خودشون حرف میزنن

  2. من با خودم زیاد حرف میزنم
    البته بدون صدا
    از روزم میگم
    دعوا میکنم
    سوال میپرسم
    درددل میکنم
    این کار رو دوست دارم چون خودم همیشه هستم و به حرف هام گوش میدم
    یک مدت ۲۴ ساعت بود
    وقتی سرم شلوغه کمتر میشه
    من با دیگران هم حرف میزنم توی فکرم
    اول فکر میکردم فقط منم بعد فهمیدم همه اینطوری هستن تقریبا خب کم و زیاد داره

    1. نمره حتما دلیل نابغه بودن نیست
      میدونستی همه آدم ها باهوش هستن
      و همه استعداد دارن ؟
      هوش فقط درس و ریاضی نیست
      ۸ نوع هوش
      و
      فکر میکنم ۳۲ نوع استعداد داریم
      به غیر از این دو ، علاقه هم مهمه
      توی اینترنت هوش و استعداد ها رو ببین
      من همکلاسی هایی دارم که نمره شون از ۱۲ بالاتر نیست ولی خیلی زود حفظ میشن و یاد میگیرن مشکل اینه که درس نمیخونن و اصلا گوش نمیدن

  3. به نظر من بیشتر آدما با خودشون حرف میزنن ولی این دلیل نمیشه که بگیم هرکی با خودش حرف میزنه دیوونس یا نابغه! البته شاید یکی از ویژگی های نوابغ باشه ولی ما آدما با خودمون حرف میزنیم تا احساس تنهایی نکنیم تا وقتایی که ناراحتیم هیجان زده ایم یا عصبانی هستیم با خودمون حرف بزنیم تا تخلیه بشیم میدونم که همه شما هم این تجربه رو داشتید. این یه روش ذهن برای درک جهان اطراف و خودمونه فکرشو بکنید اگه ما با خودمون حرف نمیزدیم چه درکی از جهان داشتیم؟ هیچی چرا؟ چون ما بر خلاف سایر جانداران دارای ذهن هستیم و این چیزیه که ما رو از بقیه جانداران متمایز میکنه. پس ما چون ذهن داریم با خودمون حرف میزنیم و این دلیل بر وجود مشکلات روانی یا حتی نابغه بودن ما نیست.

  4. من از اینکه با خودم خیلی حرف میزنم اصلا مشکلی ندارم مشکل من اینه در حین حرف زدن جواب خودمم میدم حتی تا حالا شده سر ی موضوعی با خودم دعوا کردم ینی ی چیزی گفتی بعد جواب خودمو دادم تا اینکه دعوا شده و این اصلا دست خودم نیس وقتی ب خودم میام میبینم ی ساعت گذشته واقعا نگران خودم شدم و اینکه زیر لب با خودم حرف میزنم یکی دیگ از نگرانی هام اینه ک کسی منو در اون حالت ببینه شرط میبندم فکر میکنه از تیمارستون فرار کردم.

    1. تازه این ک خوبه من تو ذهنم یک جمعی رو متصور میشم و بجای همشون حرف میزنم و بحثمم میشه خیلی ترسناکه😐😂😂😂

      1. به خدا منم همینطورم یعنی یه بحث میچینم باخودم حرف میزنم با بقیه تو ذهنم دعوا میکنم 😅

        1. اره منم اینطوریم،نه اینکه دعوا بکنم با خودم ولی مثلا خودمو در شرایطی تصور میکنه که مثلا یکی داره ازم مصاحبه میگیره و من راجب مسئله های فلسفی نطر میدم عقیدم به عشق،خدا،جهان پس از مرگ،نیستی،هستی ،سیاست،انگیزشی وووو
          خلاصه که حتی می تونم ساعت ها حرف بزنم با خودم حرف بزنم:)

    2. باید حتما بری پیشدکتر تاجایی که میدونم حرف زدن موردی نداره اما جواب دادن بخود بیماریه

    3. دقیقا من هم مثل ت هستم بد تر یکی تو ذهنم میگه چیکار کنم نکنم بعضی وقت ها بهش میگم خفه شو

    4. منم دقیقا همینم
      حتی سوال هم میپرسم و خود دیگم جواب میده
      نظر میده
      به قول شما دعوا میشه
      ولی این ها رو دوست دارم چون دوستی ندارم

  5. سلام من خیلی با خودم حرف میزنم وفقط ایده جدید میگم ولی متاسفانه تمام ایده هام یک قدم جلوتر از من به اجرا در آمده خیلی خوش حالم بیش از ۲۰ ایده داشتم که اکثرا درست شده همه هم بمن میکند این دیوانه است ولی من ناراحت نمیشم

  6. آقا منم خیلی با خودم حرف میزنم
    وقتی کسی میفهمه خجالت میکشم البته بعضی وقتا باعث میشه تمرکزم کم بشه که خیلی بده
    اما اصن نمیتونم متوقفش کنم البته دوست هم ندارم خداییش چون حس میکنم صحبت کردن با خودم و رویا پردازی جزی از وجودمه البته اینکه کسی هم ندارم باش حرف بزنم بی تاثیر نیس ولی ترجیح میدم با خودم حرف بزنم تا کسی که منو نفهمه… البته یجور هم باید استرس کنکورو تخیله کنم دیگه /:

  7. من بعضی اوقات انگار یک فردددیگری در وجود من وجود داره و با من حرف میزند و سخنرانی هایی میکند که فوق العاده است و انگار پاسخ سوالاتی که من نمدانم رو میداند .میدونم که این من نیستم چون من توانایی هایی که اون داره رو من اصلا کسب نکردم و ندارم.و بعضی مواقع از من چیزهایی میخواد که از لحاظ منطقی بسیار عاقلانه است ولی از لحاظ اجتماعی چون ضعیف هستم من توانایی انجامشونو ندارم و هر وقت که با منه من بسیار موفق هستم و هر وقت نیستم یه آدم عادی با توانایی های بسیار کم هستم .
    خودم حس می کنم دچار بیماری شدم ولی نمیدونم چیه و این باعث سر در گمی من شده.
    اگه شما پاسخی برای این سوالدمن دارید ممنون میشم منو راهنمایی کنید. سپاسگذارم

    1. من با تو ذهنم با دیگران صحبت میکنم
      مثلا یه دفه به خودم میام میبینم یه ربعه دارم با فلانی حرف میزنم اونم جوابمو میده همه چیزم همینطور که دوست دارم پیش میبیرم خیلیم حال میده
      خخخخخخخخخ
      در ضمن دخترم😊

  8. سلام منم با خودم زیاد حرف میزنم ولی چیزی که منو ناراحت کرده تو خواب وبا درحین خواب رفتن کسی باهام حرف میزنه که صدای خودمه. والبته یک جمله کوتاه میشنوم باصدای خودم ایا لازمه به روانشناس مراجعه کنم

    1. روانشناسان می گویند:اگراین حالت دردرون انسان به “نشخوارذهنی”بدل شود,اصلا خوب نیست.

  9. جالب بود.من همیشه با حرف زدن تو تنهایی حال خودمو خوب میکنم .من همیشه احساس تنهایی میکنم نمیدونم شاید مشکل باشه اما کم پیش میاد از کسی به معنای واقعی خوشم بیاد اکثر آدما مظلوم نما ن و شعار میدن .البته بهتره بگم بعضی از آدما.نمیدونم چرا من هرروز و هرلحظه به تنهایی احتیاج دارم به آروم شدن

  10. سلام .. مقاله خوبی بود ولی حرف زدن من با خودم فک میکنم یکم غیر عادی باشه مم با خودم بحث و دعوا میکنم بخاطر خیلی چیزا و کارا که شاید چندین سال پیش حتی اتفاق افتاده باشن سرزنش میکنم انگار یه شخص دیگه توی ذهنم هست که واس همه کارایی ک انجام میدم منو بازخواست میکنه یا همش به ادمایی ک ناراحتم میکنن فک میکنم و توی ذهنم باهاشون بحث و دعوا میکنم این فک کردنا بعضی وقتا چن ساعت طول میکشه و حتی سردردم میشم گاهی اوقات هیچ جوره هم نمیتونم ازش فرار کنم امکان نداره ک بیکار باشم یا تنها باشم و باخودم حرف نزنم
    اینهمه حرف زدن و بحث کردن باخودم مشکلی نداره؟؟؟ نیازی هست به روانشناس مراجعه کنم؟

    1. شما والد درون سختگیری داری کتاب شفای کودک درون رو بخون … من هم دائم خودمو سرزنش میکردم ولی الان خیلی بهتر شدم در ضمن رقتار جراتمندانه رو هم یاد بگیر تا جواب ادم ها رو همون موقع بدی بعدا اذیتت نکنه

    2. بعضی وقتا خودم میگه تعریف کن چیشده
      خسته میشم میگم این رو که ۱۰ بار تعریف کردم
      بعد اون برای من تعریف میکنه
      راست میگم

  11. مقاله ی خوبی بود….منم خیلی زیاد باخودم حرف میزنم راستشو بخواین از همه چیز میگم باخودم. امکان ندارد یه جایی تنها بشم و حتی یک کلمه هم باخودم حرف نزنم…راستش گاهی اوقات موضوع حرفی که میخوام با خودم بزنم رو یکی دو روز قبل از تنها شدنم مشخص میکنم….وقتی این کارو میکنم حس میکنم ذهنم و تفکراتم خیلی شفافتر شدن و واقعا هم حس خوبیه…..عاشقشممممم

  12. من به اینکه این افراد نابغه هستن اعتقاد دارم. پدر من 76 سالشونه و تمام عمرشونو مشغول کتاب خوندن و مطالعه هستن. من بارها دیدم ایشون با خودشون صحبت میکنن. دلیل اینکه میگم نابغه ن این نیست که پدر هستن، ایشون از 10 سالگی تئاتر کار میکنن. از وقتی یادمه کتاب مینوشتن، کلی خاطرات، بیوگرافی خیلی ها رو که تو اکثر زمینه های اجتماعی سیاسی فرهنگی و هنری بودن و میدونن، فیلم نامه مینویسن. تئاتر تدریس میکنن. به 4 زبان زنده دنیا تسلط دارن، ورزشکار، نقاشی بسیار هنرمند هستن در واقع کسیکه ویترای و از ایتالیا به ایران آوردن خلاصه اگر بخوام بازم بگم فکر کنم یه کتاب بشه کلی شعر و داستان حفظن واقعا به نظر من این افراد نابغه هستن البته افرادی که در زمزمه هاشون عصبی نیستن و به قولی دوستی با همه دعوا ندارن ولی متاسفانه از هنرمندان گم نام و فراموش شده جامعه ما که شاید تنها دلیل با خود صحبت کردنشون همین باشه که جامعه ما ایشون و کلا فراموش کردن. کسیکه تمام عمرش و به پای هنر و فرهنگ جامعه ش گذاشت و خیلی جوونها رو از خیلی راه ها به سمت هنر سوق داده. بله پدر من نه فقط برای من بلکه برای جامعه ش یک نابغه س، نابغه ای رها شده در تنهایی افکار بی نظیر و شگفت انگیز خودش

  13. به نظر من کسی که با خودش حرف میزند نه نابغه است نه احمق.این صرفا یک عادت و رفتار مثل سایرخصوصیات رفتاری است که بعضی ها دارند.من هم در تنهایی با خودم حرف میزنم و سوال میپرسم.ولی اکثرا موقعی که ما با خودمون حرف میزنیم در واقع با خودمان نیست با مخاطبی خیالی یا غیرخیالی است که اونرو میشناسیم و در واقع وانمود می کنیم که داریم با او حرف میزنیم در حالی که دراصل با خودمان حرف میزنیم 🙂

  14. سلام من هم در خلوت و تنهایی باخودم حرف میزنم که چکارهایی دارم که میخوام انجام بدم

  15. اینم میتوان ی نظریه باشد چرا ک کسانی ک جرف میزند هیچ فرقی با کسانی در ذهنشان حرف میزنند نداره چون وقتی با این مثالی ک این دانشمند گفته باشد گفت کاونی ک داره هی کلمه رو تکرار میکنه معلکمه میتونه اون کلمه رو زود تر تکرار کنه و این دلیل نمیشه افرادی ک با خود حرف میزنن نابغه هستند من حتی عقب مونده ذهنی ام مشناسم با تکرار کردن ی کلمه با کسی ک در ذهن خود تکرار میکنه سریع تر میگه وقتی در ذهن خود صتحی تکرار میکنی این چیز خوبی نیست و باید عمقی تکرار کنی در صورتی ک منظور اون شیع یا کلمه رو در ذهنت کامل تصور کنی یا اینکه اگر شیع نبود پشت ان قضیه را دید اگر ببخوایم واقعا تفاوت بین این دو را ببینم از کسانی ک در ذهن خود حرف میزنن تا کسانی ک ب ذبون میارن بین 5 تا 10 درصد هست اونم ب مواقعه سریع ب دست اوردن کلمه یا یاد گرفتن یا تجسم کردن ان در ذهن ولی اگر در ذهن ان کلمه را تجسم کنی خیلی بهتر از ب ذبان اوردن یاد میگیری با خود حرف زدن اصلا مشکل روانی هست این چ بحثیه من 13 سالمه اگه ب کسی توهین کردم عذر خواهی میکنم و اگر اشتباهی کردم در رنج سنی خودم حرفمو زدم و باز هم عذر میخواهم

    1. نه نه هر کسی که با خودش حرف بزنه نابغه نیست در واقع با یه گل بهار نمیشه این میتونه یکی از نشانه های نابغه بودن باشه و عملا نابغه بودن رو اثبات نمیکنه مثل این میمونه که بگیم چون طرف خیلی خوب نیمرو میپزه اشپز ماهریه

  16. سلام پس به خاطر همینه که بعضیوقت ها باید باصدای بلند کاری رو انجام داد چون تمرکز بیشتره به ویژه وقت هایی که از خواب بیدار شدیم یا خوابمون میاد (مثلا وقتی از خواب بیدار شدیم ولی کلی درس داریم که بخونیم یا وقتی برای نماز صبح بیدار میشیم و باید صدای بلند رو به کار ببریم)!

  17. من هم بعضی وقت ها با خودم حرف میزنم مخصوصا موقعی که در حال نوشتن یه قطعه از برنامه باشم چون وقتی میخام کد جدیدی به برنامه اضافه کنم یا کد قبلی رو تغییر بدم عواقبی بوجود میاره که باید اونها رو پیشبینی کنم و جلو جلو برطرفشون کنم و در این موقعه که داستان رو برای خودم تعریف میکنم و قسمت های مختلفشو با تغییری که دادم بررسی میکنم و جاهایی که نیاز به تغییرات دارن رو اینجوری پیدا میکنم. برای من که روش خوبیه و باعث تمرکز بیشتر میشه. فکر کنم دیگران چون میدونن درحال کار کردن هستم درک میکنم که ربطی به صحبت کردن با موجودات خیالی نداره.

  18. من هم اغلب در تنهایی با خودم صحبت می کنم. از کودکی اینگونه بوده ام . تقریبا می توان اینگون گفت که نوع اندیشیدن با خود را دارد. خیلی وقتها جنبه سخنرانی برای شنوندگان خیالی یا جنبه مساحبه رادیویی خیالی نیز پیدا می کند.
    اما آیا کسانی که با خود صحبت می کنند بیمار هستند.
    بنده فکر می کنم خیر
    ولی یکی دو نکته است که ممکن است نگران کننده باشد.
    اول اینکه کسانی که با خود صحبت می کنند همواره در تنهایی با خود گفتگو می کنند و این پدید خود بخود در جمع قطع می شود انسانهای سالم که کلافه هم نیستن معمولا در مقابل جمع خود بخود از گفتگو با خود شرم دارند. و ذهن سالم براش خیلی قابل درک است که در تنهایی است و یا در جمع است. کسی که جمع را نادیده می گیرد احتملا مشکل دارد.
    نکته دوم اینکه ممکن است بعضی از بیماران دچار توهم باشند و خیال کنند انسانی دوستی همراهی یا دشمنی همواره ایشان را تعقیب می کند و کنار آنها است. و با او صحبت می کنند. و این توهم است . و یک بیماری جدی است.
    خلاصه اینکه به نظر من بغیر این دو نکته با لا عموما همه کسانی که در خلوت با خود صحبت می کنند . سالم است.
    مهم است که در کارایی شما در زندگی کاهش پیدا نکند.
    نکته دیگری هست من خودم هنوز ازدواج نکرده ام. ولی اگر ازدواج کنم دیر یا زود همسر بنده متوجه می شود . که من با خودم کاهی صحبت می کند. و خوب از آنروز خجالت می کشم .

  19. یه کمی به خودم امیدوار شدم. تا حالا فکر میکردم احمق تشریف دارم.من جدا از فکر کردن که با خودم حرف میزنم. حنی خودم از خودم سوال میپرسم و جواب میدم .محاله تنها باشم و با خودم حرف نزنم. ولی به هر روشی حساب میکنم این مقاله صحیح نیست

  20. با درود فراوان
    من کلاً موقع فکر کردن با خودم حرف میزنم و برایم سوال میباشد که
    افرادی که از کودکی کرولال هستند نحوه تفکرشان به چه صورت میباشد ؟؟؟

  21. من با خودم حرف میزنم اما متاسفانه احمق هستم /:
    یعنی واقعا نابغه هستم /:

      1. منم با خودم حرف میزنم خانوادگی این مدلی هستیم خیلیا فکر میکنن دیوونه ام اما یه کم که میگذره میبینن فکرشون اشتباه بوده.

        1. فقط اون لحظه ک دارم تو خیابون از عصبانیت بلند بلند با خودم حرف میزنمو همه نگام میکننو میگن این دیوونس

      2. منم دقیقا همینم
        حتی سوال هم میپرسم و خود دیگم جواب میده
        نظر میده
        به قول شما دعوا میشه
        ولی این ها رو دوست دارم چون دوستی ندارم

    1. خیلی از کسایی ک خودشون و اطرافیانشون فکر کردن احمقن در واقع نابغه بودن

  22. چه جالب!
    حالا تو جامعه ما اگه کسی که با خودش صحبت کنه میگن طرف عقلش کمه
    به نظر من حرف زدن با خود؛ خودش یه نوعی از تفکره. نمیدونم چرا تو فرهنگ ما تنهایی رو خیلی شوم میدونن و همش باهم بودن و دورهم بودن تبلیغ میشه در حالی که هر از چندگاهی تنهایی هم بد نیست چرا که تنهایی مجالی برای تفکر و مطالعه است

    1. بله کاملا درسته ولی بعضی از افراد دچار افسردگی هستن و با اشیا صحبت می کنند
      صحبت کردن با خود بیماری محسوب نمی شود .