بیگ بنگ: تحقیقات جدید دانشمندان نشان می دهد اصابت شهاب‌سنگ با زمین تنها 13 درصد احتمال انقراض موجودات زنده را در پی داشته‌ است. اما با این حال برخورد عظیم شهاب سنگی به نقطه ای حساس در زمین موجب انقراض دایناسورها شد.

به گزارش بیگ بنگ به نقل از گروه علم و فناوری آنا، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که 66 میلیون سال پیش وقتی که شهاب‌سنگ مشهور با سرعت سرسام‌آوری به زمین نزدیک می‌شد، قرار نبود که 75 درصد از حیات روی سیاره زمین، از جمله دایناسورها و گیاهان، را کاملا از صفحه روزگار پاک کند. براساس نتایج یک تحقیق جدید، تنها 13 درصد احتمال داشته است که چنین اصابتی به زمین منجر اتفاقات فاجعه‌بار شود. اکثر دانشمندان معتقدند که برخورد شهاب‌سنگ بزرگ به زمین باعث رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن شده است. حالا نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که دلیل اصلی انقراض بخش عظیمی از موجودات آن دوره، وجود مقادیر زیاد دوده در اتمسفر بوده است.

اگر شهاب‌سنگ در نقطه دیگری از زمین سقوط کرده بود، دوده حاصل از انفجار کم‌تر در هوا پخش می‌شد و احتمال داشت که دایناسورها جان سالم ببرند. تنها 13 درصد از خاک زمین مقدار کافی کربوهیدرات در خود داشته است که بتواند میزان فاجعه‌باری از دوده را آزاد کند که این 13 درصد شامل شبه‌جزیره یوکاتان، محل برخورد شهاب‌سنگ با زمین، می‌شود. دوده حاصل از انفجار، آسمان را خاکستری کرد، جلوی تابش نور خورشید را گرفت، منجر به سرد شدن هوا و خشکسالی شد. با  وجود این که اکثریت محققان معتقدند که دلیل اصلی این اتفاقات، شهاب‌سنگ است اما به تاثیرات زنجیره‌ای آن بر مکانیزم‌های زمین‌شناسی و زیست‌محیطی که در نهایت باعث انقراض دایناسورها شد، باور ندارند.

برخی براین باورند که برخود شهاب‌سنگ به زمین منجر به فعالیت‌های آتشفشانی و طوفان شده است که هر دو می‌تواند میزان زیادی دوده تولید کند. بعضی از دانشمندان معتقدند که اصابت شهاب‌سنگ به زمین باعث آزادسازی گاز، نه گرد و غبار یا دوده، به اتمسفر شده است چراکه مقادیر زیاد گاز دی‌اکسید کربن می‌تواند به سرعت سیاره را سرد کند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Scientific Reports منتشر شده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: upi.com

 

پاسخ دادن به یه سوال (فیزیک) لغو پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه

  1. سلام.
    یک سوالی داشتم ، چون مقاله ای در رابطه با زمان و نسبیت انیشتن مطرح کردید مدتها پیش این سوال به ذهنم رسیده بود که:
    “فرض میکنیم که البته این فرض محال است خب بر فرض ما قدرت بینایی بینهایتی داشته باشیم یعنی هر چیزی که وجود داشته باشد محدودیتی با دید ما ندارد خب با این فرض بار دیگر فرض کنید که بر روی کره زمین هستیم که هیچ جسمی روی آن نیست یعنی خالیه خالی که چشم ما همه چیز را ببیند خب حال یه سوال: با این فرایض یا فرضها اگر به روبروی خود نگاه کنیم آیا پشت خودمان را خواهیم دید ؟
    و البته اگر قادر باشیم روبرو را نگاه کنیم زمین آیا بازهم به صورت یک خط راست دیده میشود یا به صورت ….
    با خودم گفتم که شاید ربطی به مثلا نظریه های انیشتن داشته باشد به هرحال گفتم چون سما سایت معتبری هستید مطرح کنم
    ممنونم که خوندید منتظر جواب شما هستم