بیگ بنگ: زمین می تواند برای حداقل ۱٫۷۵ میلیارد سال دیگر میزبان حیات باشد اگر هولوکاست هسته ای اتفاق نیفتد، سیارکی به زمین برخورد نکند و یا فاجعه ای رخ ندهد.

earth-apocalypseاما حتی بدون این سناریوها، نیروهای نجومی در نهایت این سیاره را به یک جای غیر قابل سکونت تبدیل خواهند کرد. جایی بین ۱٫۷۵ تا ۳٫۲۵ میلیارد سال دیگر، زمین به یک منطقه غیر قابل سکونت و به یک منطقه گرم تبدیل خواهد شد. مناطق قابل سکونت با آب تعریف می شوند (چه در منظومه شمسی و چه در منظومه های بیگانه)، سیاره تنها باید در فاصله مناسب از ستاره باشد تا دارای آب مایع وجود داشته باشد؛ در شرایط نزدیک به خورشید به دلیل گرمای زیاد، اقیانوس های زمین بخار خواهند شد. اما نگرانی اصلی محققان برای جستجوی حیات در سیارات دیگر است نه پیش بینی جدول زمانی برای پایان زندگی بر روی زمین.

فرگشت موجودات در روی زمین نشان می دهد که این روند به زمان زیادی نیازمند دارد. سلول های ساده برای اولین بار نزدیک به ۴ میلیارد سال پیش در زمین شکل گرفتند، ۴۰۰ میلیون سال پیش حشرات، ۳۰۰ میلیون سال پیش دایناسورها و ۱۳۰ میلیون سال پیش گیاهان گلدار بر روی زمین شکل گرفتند. آناتومی بدن انسان نشان می دهد انسان مدرن از حدود ۲۰۰٫۰۰۰ سال پیش روی زمین بوده است. بنابراین شما می توانید ببینید که واقعا چقدر زمان طولانی برای توسعه یک حیات هوشمند طول می کشد.

sun_earthمحققان ابزار جدیدی را برای کمک به ارزیابی مقدار زمان مورد نیاز برای فرگشت ِ حیات بر روی سیارات توسعه دادند. یک مدل که مدت زمانی که یک سیاره در منطقه قابل سکونت سپری می کند و در حال حاضر ۸ سیاره که مریخ هم جزء آنهاست را پیش بینی می کند. آنها محاسبه کردند که طول عمر قابل سکونت در منطقه ای که زمین در آن قرار دارد ۷٫۷۹ میلیارد است (از عمر زمین تاکنون ۴٫۵ میلیارد سال گذشته است). در همین حال، طول عمر سیارات دیگر ۱ میلیارد سال تا ۵۴٫۷۲ میلیارد سال پیش بینی شده است.

اگر ما نیاز به حرکت به یک سیاره دیگر داشته باشیم، مریخ احتمالا بهترین شرط بندی ما خواهد بود. این سیاره بسیار نزدیک از ما در منطقه قابل سکونت واقع شده است و تا پایان عمر خورشید( ۶ میلیارد سال دیگر از هم اکنون ) باقی خواهد ماند.

منبع: LiveScience

پاسخ دادن به DRAGOOO لغو پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

6 دیدگاه

  1. شایدم بودیم عمرا هم هیچکی با هیچکی متحد نمیشه امریکا اگه همچین وضعیتی پیش میاد گمون نکنم زیاد به فکر کسی باشه و اول سعی در نجات خودشو مردمانش میکنه در صورتی گمونم همه با هم متحد شن که بیگانه ها به نسل بشر حمله کنن و دولت ها کم بیارن از هر نظری بعد کمونم بیخیال میشن و با هم همکاری میکنن که عمرا گمون نکنم همچین اتفاقی بیوفته.

  2. ب نظر بنده روزی میرسه که هرج ومرج زیاد میشه و انسان ها باید هم نوع خودشونو بکشن تا زنده بمونن و رفتن به سیاره دیگه به همین سادگی نیست چون هیچ کشوری مثل امریکا یا چند تای دیگه به کشف جهان و رفتن از این کره فکر نمیکنن تا موقعی که همه متحد نشن و از منابع همدیگه استفاده نکنند رفتن خیلی سخته به امید روزی که همه یکی شن واسه رفتن از این کره خاکی ما که نیستیم :((((

  3. اره شاید از تعداد ملخ ها بیشتر باشیم اما تفاوتش اینه که ملخ ها یه دفعه حمله میکنن به یه مزرعه و نابودش میکنن اما انسانها هرروز در حال حمله به زمین هستند و به صورت نادرست از زمین بهره میبرند.

  4. حیف شد که تا اون موقع نیستیم شایدم بودیم به شرط یه فاجعه شدید البته. که باعث بشه زودتر یا به ناچاری زمینو ترک کنیم شایدم تا اون موقع کلا محکوم به فنا شدیم یعنی راه در رویی نبود کسی از اینده خبر نداره کی میدونه تا اون موقع چی میشه.

  5. شاید انتظاراتمون نسبت به بشر 1.75 میلیارد ساله کمی اندک باشه. به نظر من تا اون موقع سفرهای میان ستاره ای امکان پذیر خواهدبود. طوری که لزوما ناحیه های قابل سکونت تنها در منظومه شمسی برای ما حایز اهمیت نخواهد بود. به عبارتی چه بسا سیاره های زیادی در سراسر کهکشان راه شیری و یا حتی کهکشان های همسایه نظیر اندروما پذیرای موجودات هوشمند باشند. که البته این نکته هم حایزاهمیت خواهد بود شاید بنا به شرایطی دوباره مریخ ویا زهره به قابلیت مسکونی خود بازگردند.