Fish

نوع متفاوتی از حقیقت کاذب در فیلم علمی تخیلی ماتریکس اتفاق می افتد، که در آن نژاد بشر ندانسته در حقیقت مجازی شبیه سازی شده زندگی می کند که کامپیوترهای هوشمند آن را خلق کرده اند تا وقتی که انرژیشان را استفاده می کنند آرام و خوشنود هستند. شاید این چیز بعید و دور از ذهنی نباشد، زیرا بسیاری از انسانها ترجیح می دهند که زمانشان را در واقعیت شبیه سازی شده در وب سایت هایی مانند”زندگی دوم” سپری کنند. از کجا بفهمیم که چیزی نیستیم جز کاراکترهایی در یک نمایش مسخره کامپیوتری؟
اگر در یک دنیای موهوم ساختگی زندگی می کردیم، اتفاقات لزوما هیچ منطق یا سازگاری یا تابعیتی از قوانین نداشتند. اما اگر بیگانگان قوانین پایداری را تحمیل می کنند هیچ راهی نداریم برای اینکه بتوانیم بگوییم که حقیقت دیگری در پشت این حقیقت شبیه سازی شده وجود دارد. شاید ساده باشد که به دنیایی که بیگانگان در آن زندگی می کنند، دنیای « حقیقی» و به دنیای ساختگی، دنیای « تقلبی» بگوییم. اما اگر – مانند ما – موجوداتی در دنیای شبیه سازی شده زندگی می کنند، نتوانند از بیرون به دنیایشان نگاه کنند، هیچ دلیلی ندارد که به تصورشان از حقیقت شک کنند. این موضوع نگارشی نوین از این ایده است که همه ما محصولات تخیل شخص دیگری هستیم. ” هیچ تصویر یا فرضیه ای مستقل از مفاهیم حقیقی وجود ندارد”.
اگر دو مدل باشند که هر دو با مشاهده همخوانی داشته باشند، مانند تصویر ماهی قرمز و تصویر ما، آنگاه کسی نمی تواند بگوید که برای استفاده از شرایط مورد ملاحظه اش مناسب تر بوده. برای مثال اگر کسی درون تنگ ماهی باشد، تصویر ماهی قرمز سودمندتر خواهد بود، اما برای کسانی که بیرون هستند، توصیف اتفاقات از یک کهکشان دور در چهارچوب یک تنگ ماهی بر روی زمین، خیلی ناجور است، خصوصا به این دلیل که تنگ ماهی با حرکت زمین به دور خورشید و به دور خودش، حرکت می کند.
اگر درستی فرضیه ای که به آن اصل هولوگرافیک گفته می شود اثبات شود، ما و جهان چهار بعدی مان سایه هایی در کرانه یک فضا- زمان پنج بعدی بزرگتر خواهیم بود. در چنین موردی، وضعیت ما در جهان مشابه ماهی قرمز است.

– استیون هاوکینگ – The Grand Design

لینک قسمت قبل

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.