یکی از شاعرانه ترین اتفاقاتی که من از این جهان سراغ دارم این است که اصولا هر کدام از اتم های موجود در بدن شما روزی درون ستاره ای بودند که منفجر شده است. علاوه بر این اتم های موجود در دست چپ و راست شما هر کدام از ستاره ی متفاوتی آمده اند. همه ما به معنی واقعی کلمه فرزندان ستارگانیم و بدن های ما از گرد و غبار ستاره ای تشکیل شده اند.
از کجا این را می دانیم؟ خب ما می توانیم تصویر خودمان را از بیگ بنگ تا زمانی که عمر جهان یک ثانیه است عقب ببریم و حساب کنیم که تمام مواد موجود، در پلاسمایی چگال با دمایی که احتمالا ۱۰۰ میلیارد درجه بوده ( در مقیاس کلوین)، فشرده بوده اند. در این دما واکنشهای هسته ای به سرعت بین پروتون و نوترون اتفاق می افتند به این صورت که آنها به هم متصل شده و در ادامه طی برخوردی، از هم جدا می شوند. در طی این فرایند که جهان خنک تر می شود، ما می توانیم تخمین بزنیم که با چه تعداد دفعاتی این اجزای اولیه اتم به هم متصل شده و اتم های سنگین تر از هیدروژن را به وجود آورده اند.
– لاورنس کراوس – از کتاب ” جهانی از عدم“
لینک کوتاه نوشته : https://bigbangpage.com/?p=16606
بگذار تا شاعرانه ترو هیجان برانگیزترش را من بگویم که شایدهر کدام از اتم های موجود در بدن شما روزی در بدن یک دایناسور و یا یک وال دریایی و یا یک درخت سر به فلک کشیده و یا در بدن کوروش کبیر و یا در بدن موسی و یا زرتشت یا و یا اسکندر مقدونی یا سربازانش بوده باشد
:d