بعضی ها معتقدند علم مجموع ِ دانش ما از جهان است، یعنی کتابخانه ی عظیمی از دانسته ها، اما کاربرد علم در مرز بین شناخته و ناشناخته رخ می دهد. وقتی بر شانه های غولان بایستیم با چشمانی باز به تاریکی خیره می شویم، چشمانی که از چیزی نمی هراسند بلکه شگفت زده هستند.
– برایان کاکس –
(16 نفر , میانگین : 4,94 از 5)
کشف شگفتانگیز جیمز وب از جهان اولیه
تاریخ انتشار: 12 آذر 1402
کشف ذرهای ناشناخته و مرموز
تاریخ انتشار: 9 آذر 1402
چگونه میتوان "تنش هابل" را حل کرد؟
تاریخ انتشار: 9 آذر 1402
معرفی کتاب: انسانشناسی در مریخ
تاریخ انتشار: 9 آذر 1402
احتمال ظهور یک ویروس کشنده
تاریخ انتشار: 7 آذر 1402
هرچه قدر به جهان عمیق تر نگاه می کنی بیشتر متوجه میشی که خدایی در کار نیست !
دقیقا،وقتی که در مسیر شناخت ناشناخته هاهستیم نیاز به وجود هیچ خدایی وجود ندارد اما وقتی که در جایی متوقف می شویم درست در همان جا نیاز به وجود خدا پیدا می شود!
درود به شرف جفتتون به خاطر آگاهیتون.
سقراط 2500 سال پیش گفته: دانایی من نادانیست
زیبایی علم به همین خاطره 🙂
هرچی آدم درک و فهمش نسبت به جهان عمیق تر میشه بیشتر شگفت زده و متحیر میشه ! .
هیچ حد و مرزی نمیشه واسه فهم عمیق نسبت به جهان قائل شد . هرچی عمیق تر نگاه کنیم باز هم میشه درجه تعمق رو بیشتر کرد و بازهم عمیق تر و عمیق تر و عمیق تر و … به جهان نگاه کرد ! . جهان (( بی نهایت )) عمق داره و این ظرفیت رو داره که ما بتونیم بی نهایت عمیق به جهان نگاه کنیم .