هیچ چیزی به مانند یک جهان منبسط شونده، ذهن را باز نمی کند. کُرات به مانند موسیقی موزون کودکانه ای هستند که در سمفونی بزرگ و باشکوه کهکشان ها نواخته می شوند. می توان در ابعاد متفاوت تشبیهات متفاوتی را به کار برد. تاریخ انسان باستان به مانند گرد و خاکی در طول قرن ها بوده است که توسط بادهای دوره های زمین شناسی پراکنده شده اند و حتی عمر جهان ما – با دقتی که لاورنس کراوس به ما می گوید – که برابر با 13.82 میلیارد سال است در مقابل عمر تریلیون ساله ای که جهان خواهد داشت نیز ناچیز به نظر می آید.

– ریچارد داوکینز – قسمتی از متن پایانی وی در کتاب “جهانی از عدم” نوشته لاورنس کراوس