گذر از ۵ مانع برای عملی کردن ِ پیوند سر انسان!

بیگ بنگ: جراح مغز و اعصاب ایتالیایی، سرجیو کاناورو، سال پیش با ادعایی جسورانه تیتر همه‌ی رسانه‌ها در اقصی نقاط دنیا شد. او ادعا کرد که به زودی سر یک انسان را به بدن شخصی دیگر، پیوند خواهد زد و به نظر می‌رسد او تنها کسی نیست که رویای پیوند سر یا بطور صحیح‌تر پیوند کامل بدن را در سر می‌پروراند.

به گزارش بیگ بنگ، ژیاوپینگ رن، جراح ارتوپد چینی از دانشگاه پزشکی هاربین، اخیرا به نیویورک تایمز گفته است که در حال جمع کردن یک تیم برای انجام عمل جراحی است. تایمز گزارش می‌دهد برخلاف کاناورو که فقط رویای این ایده را دیده است، ظاهرا رن نقشه‌هایی برای انجام آن دارد. نزدیک به دو دهه پیش، رن، عضو تیمی از دانشگاه لوئیزویل بوده است که به انجام اولین پیوند دست در آمریکا کمک کرده است. قبل از اینکه او به خانه‌اش در هاربین چین برگردد، ۱۶ سال در آمریکا بوده است.

او قبلا به خاطر هزاران پیوند سر بر روی موش‌ها سرتیتر خبرها شده بود ولی آن حیوانات تنها یک روز زنده می‌ماندند. رن به تایمز گفته است که بتازگی آزمایش‌هایی هم بر روی اجساد انجام داده است ولی از توضیح دادن جزئیات خودداری کرده است. ایده‌ی پیوند کامل بدن چند وقتی است که توسط تنی چند از دانشمندان مطرح شده تا مردم را از بیماری‌های کشنده‌ای مثل تحلیل عضلانی نخاعی نجات دهد و طول عمر آنها را افزایش دهد ولی چالش‌های چنین کاری بسیار زیاد است. در ادامه با ۵ مانعی روبرو خواهیم شد که دانشمندان باید قبل از انجام پیوند سر بر آنها غلبه کنند:

۱- سرها نمی‌توانند بخودی خود زنده بمانند

در هر پیوندی، عضو اهدایی که از بدن یک اهدا‌کننده برداشته می‌شود، تا زمانی که در بدن دریافت‌کننده گذاشته شود، باید زنده نگه داشته شود. به محض اینکه یک عضو از بدن حذف شود، شروع به مردن می‌کند، برای چیزهایی مثل پیوند‌های قلب یا کلیه، دکترها اندام بدنی را تا جایی که ممکن است با پایین‌ آوردن دما زنده نگه می‌دارند. خنک‌سازی اندام کمک می‌کند تا مقداری انرژی‌ای که سلول‌های آن برای زنده‌ ماندن احتیاج دارند را کاهش دهد. دکترها این کار را با شستشوی عضو بدن در محلولی از آب‌ نمک سرد انجام می‌دهند. این فرآیند از کلیه‌ها به مدت ۴۸ ساعت، از کبد به مدت ۲۴ ساعت و از قلب به مدت ۵ تا ۱۰ ساعت محافظت می‌کند.

ولی یک سر فرآیند بسیار پیچیده‌تری خواهد بود. سر تنها یک اندام مجزا نیست. سر سنگین‌ترین و یکی از پیچیده‌ترین قسمت‌های بدن است. نه تنها جایگاه مغز است بلکه چشم‌ها، گوش‌ها، بینی، دهان و پوست را هم شامل می‌شود؛ همچنین شامل دو سیستم غده‌ای هم می‌شود: غده‌ی هیپوفیز که هورمون‌هایی که در بدن شما منتشر می‌شوند را کنترل می‌کند و غده‌ی بزاقی که مسئول تولید بزاق دهان است. بیش از یک قرن تحقیق مخرب بر روی حیوانات نشان داده است که در لحظه‌ی عمل جدا‌کردن سر، فشار خون به مقدار قابل توجهی در سر افت می‌کند و در نتیجه‌ی از دست رفتن خون تازه و اکسیژن، مغز به حالت کما می‌رود که به دنبال آن، مرگ را به همراه دارد.

۲- سیستم ایمنی بدن باید فریب بخورد تا سر بیگانه را قبول کند

با هر پیوندی، یکی از مسائل اصلی که بیماران با آن روبرو می‌شوند، بدن خودشان است: اگر سیستم ایمنی بدن عضو یا عضوهای بیگانه را، بیگانه و خارجی تشخیص دهد، می‌تواند منجر به یک حمله‌ی تمام عیار شود. اتفاقی که در این مورد می‌افتد این است که سیستم ایمنی بدن کسی که عضو جدید را دریافت می‌کند، مواد تحریک کننده‌ی ایمنی به نام پادگِن را بر روی سلول‌های عضو جدید پیدا می‌کند.

این پادگن‌ها با آن پادگن‌هایی که بر روی اندام غیر‌بیگانه پیدا می‌شوند جور در نمی‌آید. به همین دلیل است که تقریبا تمام بیماران پیوندی بعد از عمل جراحیشان داروهای غیر‌فعال کننده‌ی سیستم ایمنی مصرف می‌کنند. به دلیل پیچیدگی سر و شامل بودن تعداد زیاد ِ عضو، ریسک پَس زدن بسیار بیشتر است.

۳- عمل جراحی باید زیر یک ساعت انجام شود

در آزمایشی که در دهه‌ی ۱۹۷۰ انجام شد، رابرت وایت، جراح مغز و اعصاب، سر یک میمون را به بدن یک میمون اهدا‌کننده پیوند زد. او با خنک کردن بدن میمون‌ها تا دمای ۱۵ درجه‌ی سلسیوس در طول جراحی از میمون‌ها نگهداری کرد. میمونی که پیوند سر انجام داده بود تا ۸ روز بعد از جراحی زنده ماند تا اینکه سیستم ایمنی، آن را پس زد و میمون مرد. با اینحال دستاورد بزرگ براساس آزمایش‌های وایت و مقاله‌ی کاناوارو این است که: عمل باید زیر یک ساعت انجام شود.

کاناورو در مقاله‌اش اشاره کرده که هر دو سر باید در یک زمان از بدن‌‌هایشان جدا شوند. جراحان باید به سرعت دوباره سر کسی که می‌خواهند زنده بماند را به سیستم گردش خون بدن اهدا‌کننده پیوند بزنند، درحالیکه هر دو بدن تحت توقف کامل قلبی هستند. تمام این فرآیند باید در کمتر از یک ساعت اتفاق بیافتد. اخیرا به کاناورو تهمت‌هایی هم زده شده است. بعضی می‌گویند ادعاهای او یک عمل تبلیغاتی برای یک بازی کامپیوتری است. کاناورو گفته است که او هیچ نقشی در بازی ندارد و تا به حال نام تولید کننده‌ی بازی یا شرکتش را نشنیده است.

۴- بدیهی است ترکیب طناب نخاعی کاری پر‌خطر است

برای اینکه سر دریافت‌شده قادر باشد با بدن جدید ارتباط برقرار کند و آن را کنترل نماید، طناب نخاعی و مغز باید به طور مداوم با هم ارتباط برقرار کنند یا ترکیبب شوند. این اتفاق در آزمایش میمون‌ها نیفتاد. با اینکه میمونی که سرش به بدن اهدا‌کننده پیوند خورده بود قادر بود ببیند و چشم‌هایش را حرکت دهد یا غذا بخورد ولی از گردن به پایین فلج بود. کاناورو در مقاله‌اش بزرگترین مانع تکنیکی در پیوند سر را ارتباط دوباره بین طناب نخاعی اهدا کننده و گیرنده می‌نامد. ولی ظاهرا الان فناوری‌‌ای برای همچین اتصالی وجود دارد.

فناوری کاناورو یک چسب زیستی مخصوص بنام پلی‌اتیلن گلیکول است. در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ بعضی از جراحان تجربی از این ماده که نوعی پلاستیک است برای ترکیب طناب نخاعی سگ‌ها استفاده می‌کردند ولی این آزمایش‌ها معمولا شامل پیوند‌زدن یک سر خارجی به بدن کامل یک سگ بوده است (یعنی بطور مصنوعی سگ دو سر داشته است)، نه اینکه سر یک سگ را جایگزین دیگری کرده باشند. به علاوه این جراحی‌ها زیر یک ساعت انجام شده‌اند.

بعد از جراحی، یکی از بیماران کاناورو به مدت یک ماه در کما قرار داده می‌شود تا فرصت شود طناب‌های نخاعی ترکیب شوند. در غیر این صورت اسپاگتی ( همانطور که کاناوارو می‌گوید) که طناب نخاعی را می‌سازد پیچ یا گره می‌خورد. ولی همچین کمای طولانی‌ای، خود یک مشکل بالقوه است. استاد جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه کالیفرنیا، هری گلد‌اسمیت به مجله‌ی Popular Science علت این امر را اینطور بیان کرد: چون اغلب کماهای پزشکی تحمیل شده، منجر به عفونت، لخته شدن خون و کاهش فعالیت مغزی می‌گردد.

۵- عمل جراحی قبل از اینکه بر روی انسان‌‌ها انجام شود باید روی حیوانات آزمایشی کار شود

قبل از اینکه پیوند سر به مراحل آزمایشی در انسان برسد، تمام این مشکلات باید در حیوانات آزمایشی مشخص شود و موانعی برای گرفتن مجوز آزمایشاتی بر روی حیوانات که شامل بی‌رحمی‌های زیادی است وجود دارد. تنها راه گرفتن تاییدیه برای این نوع از عمل‌های جراحی این است که باید ثابت شود که این کار هم مفید است و هم ضروری. تاکنون، هیچ مدرکی وجود ندارد که هر کدام از این موارد ذکر شده در حال اتفاق افتادن باشد که این یعنی هر نوع از جراحی‌هایی که به این سطح از ریسک نیاز داشته باشد حداقل تا دهه‌‌های آینده در کار نیست.

ترجمه: امیرحسین سلیمانی/  سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sciencealert.com

لینک کوتاه نوشته : https://bigbangpage.com/?p=51787

(۳۳ نفر , میانگین : ۴,۸۵ از ۵)