شاعران مي‌گويند كه علم، زيبايي ستاره‌ها را ضايع مي‌كند، چون‌كه آن‌ها را صرفاً كره‌هايي از اتم‌ها و مولكو‌ل‌هاي گاز مي‌دانند. البته هيچ چيز «صرفِ» خودش نيست. من هم مي‌توانم ستاره‌ها را در آسمان شب كوير ببينم و شكوهشان را حس كنم. اما آيا كمتر از آني كه هست مي‌بينم يا بيشتر؟ عظمت افلاك، تخيلم را…