بیگ بنگ: در این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان عروس دریایی JW39 به نظر آویزان شده است. این کهکشان بیش از ۹۰۰ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد و در صورت فلکی گیسو واقع شده است.

A jellyfish galaxy adrift

به گزارش بیگ بنگ، این کهکشان یکی از چندین کهکشان عروس دریایی است که هابل در دو سال گذشته کشف کرده است. علی‌رغم ظاهری آرام، این کهکشان در محیط به شدت خصمانۀ یک خوشه کهکشانی سرگردان است. کهکشان‌ها در خوشه‌های کهکشانی، در مقایسه با همتایان منزوی‌تر خود، اغلب توسط کشش گرانشی همسایه‌های بزرگ‌تر منحرف می‌شوند؛ این کشش می‌تواند کهکشان‌ها را به اشکال مختلف بپیچاند.

فضای بین کهکشان‌ها در یک خوشه نیز با پلاسمای بسیار داغی که به عنوان محیط درون خوشه‌ای شناخته می‌شود، پُر شده است. در حالی که این پلاسما بسیار ضعیف است، کهکشان‌هایی که در آن حرکت می‌کنند تقریباً همانند شناگرانی هستند که با یک جریان مخالف می‌جنگند. در واقع این تعامل، می‌تواند گاز ستاره‌ساز کهکشان‌ها را از بین ببرد.

این برهمکنش بین محیط درون خوشه‌ای و کهکشان‌ها، فشار رَم(Ram pressure) نام دارد و فرآیندی است که مسئول پیچک‌های دنباله‌دار این “کهکشان عروس دریایی” است. همانطور که JW39 در میان خوشه حرکت می‌کند، فشار محیط درون خوشه‌ای گاز و غبار را به پیچک‌‌های دنباله‌دار طویل در محل تشکیل ستاره تبدیل می‌کند که اکنون از قرص کهکشان دور شده‌اند.

اخترشناسان با استفاده از دوربین میدان گسترده هابل 3 این پیچک‌های دنباله‌دار را به طور دقیق مطالعه می‌کنند، زیرا آنها محیط بسیار خشن و شدیدی برای تشکیل ستاره هستند. با کمال تعجب، دانشمندان دریافتند که تشکیل ستاره در “شاخک‌های” کهکشان‌های عروس دریایی، تفاوت قابل توجهی با تشکیل ستاره در قرص کهکشان ندارد!

ترجمه: سحر  الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: NASA

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

2 دیدگاه

  1. جهان قابل مشاهده بیش از دو تریلیون کهکشان داره که هر کدوم از این کهکشان ها به صورت میانگین حدود ۱۰۰ میلیارد ستاره در خودشون جای دادن ، واقعا تصور اینکه ما توی جهانی به این بزرگی تنها هستیم ، غیر عقلانی و دور از ذهن هست ، نمیدونم بیگانگان از ما پیشرفته تر هستن یا نه ولی مطمئنم که وجود دارن به هر حال عمر کیهان ما در حال حاضر حدود ۱۳/۸ میلیارد سال هست و از ۱۱ میلیارد سال پیش اولین سیاره های قابل سکونت بر روی اون پدید اومدن ( همه اینا در حالی که عمر زمین فقط ۴/۵ میلیارد سال هست و از اون بدتر : عمر گونه بشر فقط و فقط ۵ میلیون سال هست ) ، نمیدونم شاید هم ما درون یک شبیه سازی زندگی می‌کنیم و خودمون ، واقعیتمون ، جهان اطرافمون و هم چی جز چند تا کد کامپیوتری و شبیه سازی شده نباشه !!

    1. کاملا درسته و منهم بارها به همین موضوع فکر کردم. غیر ممکنه در جهانی با این گستردگی ،گوناگونی زندگی وجود نداشته باشه و بدون کوچکترین بحثی زندگی ، در میلیاردها شکل مختلف ، میلیاردها ساله که ادامه داره. اما در حال حاضر دشوارترین مانعی که سرراه بشر هوشمند قرار داره ، بعد مسافت و محدود شدن در فضای سه بعدی هست که مانع اکتشافات در گستره بی نهایت کیهان میشه. اگر به هر طریق بتونیم به درصد های تا حد امکان نزدیک به نور برسیم و مسأله تامین انرژی حل بشه، مسلما دامنه دانش گسترده تر خواهد شد.
      با آرزوی گسترش روزافزون فرهنگ خردورزی، روشن اندیشی و پرهیز از خرافه پرستی ها و موهوم انگاری …
      پایدار باشید گرامی یار روشن روان.
      🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥👍👍👍👍