آیا سفر انسان به خارج از سامانه خورشیدی ممکن است؟
- 2 مرداد 1396
- 7 دیدگاه
بیگ بنگ: سفر بشر به خارج از سامانه خورشیدی با استفاده از شیوه‌ها و فناوری‌های موجود به سوی نزدیکترین ستاره به زمین یعنی پروکسیما قنطورس، 1000 سال طول خواهد کشید.
به گزارش بیگ بنگ به نقل از همشهری، اما از زماني كه دانشمندان به وجود سياره‌اي در مدار اين ستاره پي برده‌اند كه از قابليت سكونت برخوردار است، اشتياق بيشتري به محقق ساختن سفرهاي ميان‌ستاره‌اي پيدا كرده‌اند. گيلوم آنگلاد-اسكود از اعضاي تيم اكتشاف سياره پروكسيما مي‌گويد اين كشف بسيار وسوسه‌انگيز است، اكنون كه مي‌دانيم سياره‌اي آنجاست، مي‌توانيم خلاقانه‌تر عمل كنيم. مي‌توانيم راه‌حل‌هايي بيابيم، شايد كاوشگرهاي ميان‌ستاره‌اي ارسال كنيم يا فضاپيمايي ويژه براي بررسي اين سياره اختراع كنيم.
با اين همه فاصله 4.2 سال نوري كه ميان زمين و پروكسيما قرار دارد براي كاوشگران فضا فاصله‌اي ترسناك است، و همين فاصله مي‌تواند در يافتن راه‌حلي براي غلبه بر آن تاخيري طولاني بياندازد. برخي از مشتاقان سفرهاي فضايي نسبت به سفرهاي ميان‌ستاره‌اي بسيار خوش‌بين‌اند و معتقدند اگر قدم اول را هم‌اكنون برداريم، مي‌توانيم سال 2100 به پروكسيما قنطورس برسيم. ديگر متخصصان مانند ماركوس يونگ محقق لابراتوار پژوهشي نيروي هواي آمريكا اما كاملا نااميد هستند: هيچ راه عملي براي سفرهاي ميان‌ستاره‌اي وجود ندارد. شايد ايده‌هاي مختلفي وجود داشته‌باشند كه در نگاه اول عملي به نظر آيند، اما با كمي بررسي به سرعت به غيرعملي بودن آنها پي خواهيد برد.
اما يونگ در عين حال معتقد است دانشمندان بايد به مطالعه روي مشكلاتي كه در مسير سفرهاي ميان‌ستاره‌اي وجود دارند ادامه دهند. ايده‌هاي مختلفي براي خروج از سامانه خورشيدي وجود دارد، از جمله راكت‌هاي هم‌گداختي كه توسط شركت‌هاي وابسته به ناسا در دست بررسي قرار دارند. با اين همه تشعشعات ناشي از اين راكت‌ها سمي‌تر از آن هستند كه انسان بتواند با آنها سفر كند.
استفاده از بادبان‌هاي خورشيدي راه‌حل ديگري است كه مطرح شده و برخي معتقدند با كمك ليزر مي‌توان به سرعت آنها افزود. اين رويكردي است كه پروژه‌اي به نام استارشات(Breakthrough Starshot) در پيش گرفته‌است، اما هدف اين پروژه ارسال كاوشگرهاي كوچك به اين ستاره دورافتاده است. حتي اگر فضاپيمايي وجود داشته باشد كه بتواند با سرعتي برابر 10 تا 20 درصد از سرعت نور حركت كند، هنوز مشكل مواجه شدن با آسيب‌هاي نشاي از برخورد با ذرات فضايي وجود دارد.
همچنين بشر بايد راهي براي كاستن از سرعت فضاپيما در زمان نزديك‌شدن به ستاره بيابد، نكته‌اي كه ايلان ماسك در مصاحبه‌اش به آن اشاره كرده است. ماسك معتقد است اين سفر عملي است، اما در حال حاضر هدفي نشدني به شمار مي‌رود. ماسك معتقد است اگر شانسي براي فرستادن تجهيزات به ديگر سياره‌ها وجود داشته باشد، بايد از آن براي تبديل كردن خود به تمدني چند سياره‌اي استفاده كنيم، اين بايد قدم بعدي ما باشد.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: futurism.com
(20 نفر , میانگین : 4,65 از 5)
من باور دارم که بشریت میتونه از منظومه شمسی خارج بشه در سال های اینده چون هر چیزی شاید سخت باشه ولی غیر ممکن همیشه ممکنه فقط من از یک چیز میترسم و نگرانم اینکه تا ان موقعه ما زنده نباشیم و نتوانیم بیرون از منظومه را ببینیم ولی به حر حال برای نسل اینده خوش حالم
با تشکر…
اگرانسانهای روی زمین یکی شوند ویک وحدت واحد برسند صدرصد به سرعت چندین برابر سرعت نور هم خواهند رسید چون انسانها جدیدن دشمنی جدید پیدا خواهد کرد وان هم کمبود منابع است کمبود منابع یعنی جنگ با هم دیگروهر چقدر به اینده برویم یا جنگ بیشتر می شود وانسان روبه نابودی می برد ویا باعقل درک بیشتر واحترام به افراد دانا ودانشمندان درهرزمینه ای می تواند نسل خودش در پهنه تمام کهکشان به پروراندمثلا دانشمندا می گویند سیگار ضرر دارد صدرصد ضرر دار می گویند سوخت هایه فسیلی ضرر داردنبایدبیشتر از این صبر کرد وباید از انرژی های تجدید پزیر مثل باد نور خورشد استفاده کرداگر سفینه انسان به سرعت بالایی برسد جازبه خوبه خود در ان حکم فرما می شود اگر صلح جهانی نباشد انسان نابود می شود اگرروش ثنتی برداشته نشود واجازه به افراد خلاق داده نشود دخالت کنند صددرصد به مشگل بر می خوریم حرس تمع مال افراد جهل نادان است چون همه بایدنظربدهند به اندازه هم از این دونیا سهم ببریم
به نظر بنده بهترین کار بردن منابع به ماه و بعد ساخت فضاپیمایی بسیار بزرگ و پیشرفته بر روی ماه می باشد چون جاذبه ماه بسیار خفیف و کم است و با انرژی بسیار کمتری میتوان فضاپیمایی چند صد تنی را بر روی آن نشاند و یا برعکس بلند کنند . از طرف دیگر هر نوع منبعی که روی زمین می باشد در خاک ماه هم موجود است . پس اول باید به فکر ساخت روستایی در ماه و بعد ساخت تکنولوژیی حرفه ای برای ساخت فضاپیمایی میان ستاره ای با مصرف انرژیی کم مصرف جدید و مقاوم که به مدت طولانی فضا پیما را به مقصدهای چند سال نوری در فضا برساند باشد و بتواند حداقل به 30 درصد سرعت نور برسد و با با استفاده از فلزی بسیار بهینه شده برای ساخت بدنه فضاپیما که در مقابل ذراتی که در فضا سرگردانند مقاومت لازم را داشته باشد . سخت خواهد بود اما نشدنی هرگز .
من فک کنم این هدف محقق میشه اما در این هزاره نه
زمان های زیادی باید بگذره و تلاش های زیادی باید بشه تا این هدف محقق بشه چون که تو این دنیا هیچ چیز بدون زحمت بدست نمیاد
به نظرم الان نباید این موضوع بررسی بشه چون ما هنوز زمان رفتنمون به مریخ هم مشخص نیست
از نظر من ما اول باید درماه و مریخ شهرهای مجهز پیشرفته بسازیم بعد از انجا با ساختن فضا پیما های پیشرفته به خارج منظومه شمسی برویم وبعد به فکر رسیدن به سیارات فرا خورشیدی باشیم و نسل انسان را از پایان یافتن منابع روی زمین نجات دهیم این کار فقط با صبر حوصله فراوان امکانپذیر است انشاالله همینطور خواهد بود ولی ما در ان زمان ممکن است وجود ندا شته باشیم و طوری نیست چون ما هم در زمان فعلی از حیات بهره برده ایم به قول شاعر دیگران کاشتند و ما خوردیم ما میکا ریم و دیگران بخورند چرا ما فقط به فکر خودمان باشیم امید وار م خدا به همه ما در هر جای که هستیم کمک کند
این یک حقیقته که فرم بدنی ما حاصل میلیون های سال تکامل در سیاره زمین بوده و برای خارج از زمین ساخته نشده حتی بهترین فضانوردان ما توانایی سکونت بیش از یک سال در ایستگاه فضایی رو ندارند و به مشکلات اسکلتی و بینایی و هورمونی دچار میشند . پس تبدیل شدن انسان به یک موجود چند سیاره ای و گذر از مرز های منظومه شمسی امری مشکل و خطرناکه ولی غیر ممکن نیست . مشکل اصلی جاذبه است زیرا میتوان نوع اتمسفر یا شرایط نوری رو شبیه سازی کرد ولی جاذبه روی نمیشه ، اما چیز غیر ممکن برای بشر وجود ندارد و احتمالاً بشر تا صد سال آینده این رو ممکن خواهد کرد . بسیاری از کارشناسان و دانشمندان بر این باورند که منابع زمین برای 12 میلیارد انسان بیشتر ظرفیت نداره پس انسان ناچاره برای این جمعیت در حال گسترش سیارات دیگر رو کاوش و جهت سکونت پذیری اون اقدام کنه .