کشف 62 قمر جدید در اطراف سیاره زحل
بیگ بنگ: دانشمندان ۶۲ قمر جدید در اطراف سیارهی زحل کشف کردند که مجموع قمرهای آن را به ۱۴۵ مورد میرساند. این بیشترین تعداد قمر برای یک سیاره در منظومه شمسی است.
به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایسنا، سلطنت کوتاه اما باشکوه مشتری به عنوان سیارهای که بیشترین قمر در منظومه شمسی را داشته است این هفته به پایان رسید، زیرا دانشمندان کشف ۶۲ قمر جدید که به دور زحل میچرخند را تایید کردند تا مجموع قمرهای این سیاره حلقهدار به ۱۴۵ مورد برسد.
این جهش زحل را در فهرست تعداد قمرها بالاتر از مشتری قرار داد که تاکنون ۹۵ قمر تایید شده دارد. در ماه دسامبر ۱۲ قمر جدید به طور رسمی در اطراف سیاره مشتری تایید شدند که این جایگاه زحل را تحت الشعاع قرار داده بود. به گفتهی محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا(UBC) که در اکتشافات جدید کمک کردند، زحل اکنون اولین و تنها سیارهی منظومه شمسی است که بیش از ۱۰۰ قمر شناخته شده دارد.
گروهی از محققان بینالمللی این کشف را با استفاده از دادههای تلسکوپ کانادا-فرانسه-هاوایی بین سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ انجام دادند. این تیم با تجزیه و تحلیل مجموعهای از تصاویر متوالی گرفته شده در پنجرههای رصدی سه ساعته، ۶۲ قمر را شناسایی کردند که پیش از این برای تشخیص خیلی کوچک یا خیلی کم نور بودند. عرض برخی از قمرها تنها ۲.۵ کیلومتر بود.
همه ۶۲ قمر تازه کشف شده «قمرهای غیرمعمول» هستند، به این معنی که مدارهای بیضی شکلی دور سیاره میزبان خود دنبال میکنند و اغلب به صورت خلاف جهت چرخش زحل حرکت میکنند. به گفتهی محققان، بسیاری از این قمرهای کوچک غیر عادی در مدارهای خلاف جهت مشابهی در کنار هم قرار میگیرند، که نشان میدهد ممکن است از یک قمر بزرگتر که میلیونها سال پیش شکشسته است، سرچشمه گرفته باشند.
پروفسور “برت گلادمن” استاد نجوم میگوید: «ما در حالی که از نهایت قدرت تلسکوپهای مدرن استفاده میکنیم، در حال یافتن شواهد فزایندهای هستیم که نشان میدهد قمری با اندازهی متوسط که خلاف جهت زحل میچرخیده است در حدود ۱۰۰ میلیون سال قبل منفجر شده است.»
انتظار میرود قمرهای جدید اواخر این ماه توسط اتحادیه بینالمللی نجوم که گروهی متشکل از بیش از ۱۲ هزار دانشمند مسئول تعیین اجرام آسمانی است، شناسایی شوند.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: livescience.com
مهم ترین قمر زحل برای دانشمندان بدون شک : تایتان هست که از خیلی جهات شبیه به زمین هست و به احتمال خیلی زیاد حیات بر روی آن رواج داره ( البته حیات در مقیاس میکروسکوپی مثل باکتری ها ، تک سلولی ها و امثال اینها )