بیگ بنگ: خدمه‌ی ماموریت آرتمیس 2 در روز چهارشنبه 29 شهریور، شبیه‌سازی پرتاب را در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا انجام دادند.

به گزارش بیگ بنگ، درست مانند روز موعود که انتظار می‌رود در سال 2024 اتفاق بیفتد، آنها لباس‌های فضانوردی خود را پوشیدند، به سمت سکوی پرتاب رفتند و از پرتابگر متحرکی که روزی آنها را به موشک قدرتمند سیستم پرتاب فضایی و فضاپیمای اوریون می‌برد، بالا رفتند.

اگرچه موشک و فضاپیمای اوریون در روز چهارشنبه آماده نبود، اما این آزمایش به تیم کمک می‌کند تا برای تمام عملیات‌های مورد نیاز آماده باشند. این تمرین لازم است زیرا ناسا اولین پرتاب انسان به ماه را پس از 50 سال انجام خواهد داد؛ مأموریت آپولو 17 آخرین سفر انسان به ماه در سال 1972 انجام شد.

در ماموریت ماه، “رید وایزمن” فرمانده و خلبان ناسا، “ویکتور گلوور” (اولین فرد رنگین پوستی که مدار زمین را ترک کرد)، متخصص ماموریت ناسا، کریستینا کوک (اولین زنی که این کار را انجام داد) و جرمی هانسن از آژانس فضایی کانادا (نخستین غیر آمریکایی) حضور خواهند داشت.

طبق بیانیه‌ی ناسا، گلوور گفت که یکی از به‌یادماندنی‌ترین لحظات، رسیدن به بازوی دسترسی خدمه است. گلوور گفت: «من فقط تصاویری از پرتاب‌های آپولو و پرتاب‌های شاتل را در کودکی دیده بودم و این یک لحظۀ بیادماندنی بود.»

هفت آزمایش کلیدی باید بر روی پرتابگر متحرک در سکوی پرتاب KSC 39B (و سیستم‌های مربوطه) در ماه‌های آینده قبل از رسیدن موشک و فضاپیما پیش از روز پرتاب انجام شود. همچنین ناسا تلاش دارد از پرتاب موفقیت‌آمیز آرتمیس 1 درس بگیرد. آرتمیس 1 یک مأموریت بدون سرنشین در مدار ماه مربوط به سال 2022 است که طی انجام آزمایش‌ها با چندین مشکل و تأخیر مواجه شد. به گفته‌ی ناسا، در اینجا آزمایش‌های کلیدی وجود دارد که باید به ترتیب انجام شوند.

شبیه‌سازی روز پرتاب: فضانوردان لباس‌ فضایی اوریون خود را در ساختمان عملیات و وارسی نیل آرمسترانگ پوشیدند و به سمت سکو حرکت کردند. سپس از پرتابگر متحرک بالا رفتند و به بازوی دسترسی خدمه رسیدند، که معمولاً راه دسترسی آنها به کپسول اوریون است.

تست تصویربرداری: مهندسان دوربین‌های تصویربرداری پرسرعت را در سکوی پرتاب 39B آزمایش خواهند کرد. مقامات ناسا نوشتند که این کار نه تنها برای پرتاب‌های شگفت‌انگیز مفید است، بلکه برای بررسی «اجزا و سیستم‌های حیاتی در طول شمارش معکوس پرتاب و بلند شدن فضاپیما» مفید خواهد بود.

آزمایش جریان آب: پرتاب رعدآسا شامل رهاسازی سریع 1.5 میلیون لیتر آب برای خنثی کردن ارتعاشات SLS بر روی عرشه پرتابگر متحرک و سنگر شعله (flame trench) همراه با شعله‌گیر روی سکو خواهد بود. به گفتۀ ناسا: «آب به انحراف فشار بیش از حد و سرکوب صدای تولید شده در هنگام پرتاب کمک می‌کند و برای موفقیت پرتاب بسیار مهم است.»

تست جریان مخزن هیدروژن (با تغییرات): ناسا برای جدا کردن آرتمیس 1 از زمین مشکل داشت که بخشی از آن به دلیل نشت هیدروژن بود. این سازمان اکنون یک مخزن کره‌ای هیدروژن مایع اضافی را در سکوی پرتاب قرار داده که برای اطمینان از کارکرد و جریان گاز به SLS نظارت می‌شود. مقامات ناسا افزودند: «هنگامی که عناصر “سیستم پرتاب فضایی” روی هم چیده شدند، تیم‌ها عملیات سوخت‌رسانی را در سکو انجام خواهند داد که فرصت دیگری را برای آزمایش مخزن جدید قبل از پرتاب فراهم می‌کند.»

شبیه‌سازی خروج اضطراری: خروج اضطراری فضانوردان در سکوی پرتاب شبیه‌سازی خواهد شد. مخازن آب در سبدهایی قرار می‌گیرند (در نزدیکی پرتابگر متحرک آویزان می‌شوند) و از طریق زیپ لاین به وسایل حمل و نقل اضطراری در پایه سکوی پرتاب برای تخلیه‌ی سریع ارسال می‌شوند. دو آزمایش، یکی در روز و دیگری در شب، برای شبیه‌سازی سناریوهای مختلف پرتاب، انجام خواهد شد.

سیستم کنترل محیطی و آزمایش نیتروژن گازی و هوا: این آزمایش برای اطمینان از تامین هوا، کنترل دما و فشار برای SLS و اوریون مهم است. به گفته ناسا: «تیم‌ها خشک کردن خطوط پیشران و مخازن روی پرتابگر و سکوی متحرک را تمرین می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که وقتی تیم‌ها شروع به بارگیری هیدروژن مایع و اکسیژن مایع روی SLS می‌کنند، هیچ رطوبت یا آلاینده‌ای در سیستم باقی نمی‌ماند.» تیم‌ها این خطوط را با حذف نیتروژن گازی و هوا از سیستم خشک می‌کنند.

تست اتاق پرتاب: هفت آزمایش با بررسی تمام اجزای اتاق پرتاب سیستم کنترل پرتاب شامل نرم‌افزار، تصاویر، ارتباطات و موارد دیگر به پایان می‌رسد. مقامات ناسا می‌گویند: «برای این ارزیابی خاص، تیم‌ها حلقه صوتی را که تیم پرتاب برای برقراری ارتباط با فضانوردان داخل اوریون در طول شمارش معکوس پرتاب استفاده می‌کند و همچنین سوئیچ‌هایی را که در موارد بعیدِ نیاز به سقوط پد استفاده می‌شوند، آزمایش خواهند کرد.»

ترجمه: سحر الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: space.com