بیگ بنگ: اخترشناسان استرالیایی با بررسی بیش از 10 میلیون منظومه ستاره‌ای، اثری از سیگنال‌های بیگانه و تکنولوژی فرازمینی کشف نکردند.

به گزارش بیگ بنگ، دانشمندان استرالیایی در تحقیق جامع آسمان نیمکرۀ جنوبی، حدود 10 میلیون منظومۀ ستاره‌ای را در صورت فلکی ولا بررسی کردند و هیچ نشانه‌ای از سیگنال‌های رادیویی و فناوری بیگانه کشف نکردند. آرایه‌ تلسکوپی میدان گسترد‌ه مورچیسون(MWA) در استرالیا، به جستجوی انتشار امواج رادیویی قدرتمند در فرکانس‌های مشابه با فرکانس‌های رادیوی FM پرداخت که می‌تواند وجود یک منبع هوشمند را نشان دهد.

با این حال، اخترشناسان “چنوا ترمبلی” و “استیون تینگای” از مرکز بین‌المللی تحقیقات نجومی رادیویی(ICRAR) از دانشگاه کرتین می‌گویند که نتایج آنها به هیچ وجه ناامیدکننده نیست. در عوض، مطالعات نشان داده که انجام تحقیقات در مورد هوش فرازمینی، تقریباً اتفاقی است.

جستجوی هوش فرازمینی(SETI) واقعاً مرموزانه است. ما واقعاً نمی‌دانیم که یک تمدن بیگانه می‌تواند چه نوع فناوری را توسعه داده است، بنابراین آن را بر اساس آنچه می‌دانیم – فناوری و نظریات خودمان – مورد کاوش قرار می‌دهیم. در این پژوهش سیگنال‌های رادیویی در فرکانس‌های مشابه رادیو FM مورد بررسی قرار گرفت.

در اینجا، بر روی زمین، رادیو با فرکانس بسیار پایین می‌تواند از طریق یونوسفر «منتشر شود» – توسط کاوشگرهای فضایی ما گرفته شده است، همانطور که در رادیوی فوق شنیده شده و توسط یک فضاپیمای قطبی ناسا در سال 1996 ضبط شده است. اخیراً، مشخص شده که این انتشارات VLF در حال ایجاد یک حباب غول‌پیکر در اطراف سیارۀ ما هستند.

محققان معتقدند که اگر بیگانگان نیز چنین سیگنال‌هایی را تولید کنند و اگر این سیگنال‌ها از قدرت کافی برخوردار باشند ممکن است بتوانیم آنها را تشخیص دهیم. هرچند اگر قادر به چنین کاری بودیم، با آرایۀ تلسکوپی MWA و در مجاورت صورت فلکی وِلا میسر نمی‌شد.

“ترمبلی” گفت: «آرایۀ MWA یک تلسکوپ منحصر بفرد دارای یک میدان دید فوق‌العاده گسترده است که به ما امکان می‌دهد میلیون‌ها ستاره را به طور همزمان رصد کنیم. ما آسمان محدودۀ صورت فلکی ولا را به مدت 17 ساعت مشاهده کردیم و میدان دیدی بیش از 100 برابر گسترده‌تر و عمیق‌تر از گذشته را رصد کردیم. با استفاده از این مجموعه داده، هیچ نشانه‌ای از حیات هوشمند را نیافتیم.»

وقتی که به “صورت فلکی ولا” نگاه می‌کنید شاید یک تکۀ کوچک از آسمان به نظر برسد، اما بسیار شلوغ‌ است. این صورت فلکی شامل بقایای ابرنواختر ولا است – این همان چیزی است که محققان ویژگی‌های آن را در فرکانس‌های پایین بررسی کردند.

به نظر می‌رسد 10 میلیون ستاره زیاد است. اما در اصل قطعه‌ی کوچکی از کهکشان راه شیری را تشکیل می‌دهد. اما بهترین بررسی‌ها نشان می‌دهد که حدود 100 تا 400 میلیارد ستاره در کهکشان ما وجود دارد.  بنابراین، واقعاً تعجب‌آور نیست که هیچ سیگنالی شناسایی نشده، چون ما در خوشبینانه‌‌ترین حالت فقط حدود 0.001 درصد ستارگان کهکشان‌مان را بررسی کرده‌ایم.
‌‌
تصور کنید که در این جستجو ما فقط استخر منزلمان را بررسی کردیم و با نیافتن اثری از ماهی تصور کردیم که در دریا یا اقیانوس‌های زمین هم ماهی وجود ندارد! اگرچه این جستجو گسترده‌ترین جستجو تاکنون بوده، اما نتیجه‌ی آن شوکه‌کننده نیست، چرا که فضا واقعاً بزرگ است و خوب می‌دانیم که در کیهانی با چنین عظمتی حتما شانس بسیاری برای وجود ماهی‌ وجود دارد.

دلایل دیگری نیز وجود دارد که ممکن است اثرات فنی را تشخیص ندهیم. نکته‌ای وجود دارد که قبلاً نیز ذکر شد – اینکه فناوری بیگانه چیزی شبیه به فناوری ما نیست که این چیزی است که ممکن است حتی نتوانیم وجود آن را فرض کنیم. اما به همین دلیل ما باید با هر ابزاری که در اختیار داریم آسمان را رصد کنیم.

“تینگای” گفت: «از آنجاییکه واقعاً نمی‌توانیم تصور کنیم که تمدن‌های بیگانه از چه فناوری‌هایی برخوردار هستند، باید به روش‌های مختلفی دست به جستجو بزنیم. با استفاده از تلسکوپ‌های رادیویی می‌توانیم یک فضای جستجوی هشت بُعدی را کشف کنیم. اگرچه در جستجوی هوش فرازمینی راه طولانی در پیش داریم، اما تلسکوپ‌هایی مانند MWA همچنان دارای محدودیت‌هایی هستند – ما باید به جستجوی کیهانی خود ادامه دهیم.

برای تمام طرفداران خارج از کشور باید بگوییم که کمبود شواهد لزومأ به معنای فقدان تمدن‌های بیگانه نیست. همچنین ممکن است هر تابش الکترومغناطیسی که یک تمدن بیگانه ساطع می‌کند بسیار دور باشد یا به حدی ضعیف باشد که قابل‌تشخیص نباشد. دوباره زمین را بعنوان تنها نمونۀ شناخته شده در نظر بگیرید. ما فقط از زمان اولین انتشار رادیویی در سال 1895 در حال تولید آگاهانۀ امواج رادیویی بوده‌ایم. حداکثر، انتشارهای رادیویی ما نتوانستند مسافتی تا شعاعی بسیار دورتر از 100 سال نوری را طی کنند.

با توجه به قانون مربع معکوس، هرچه فاصله بیشتر باشد، امواج رادیویی با شدت کمتری منتشر می‌شوند. در دو برابر مسافت طی شده، شدت سیگنال یک چهارم شدت آن در نقطه‌ی آغاز است. با فاصله‌ی 100 سال نوری، امواج رادیویی زمین از سر و صدای پس‌زمینه قابل‌تشخیص نمی‌باشند. اما، با وجود تلسکوپ‌های قدرتمندتر- مانند آرایه کیلومتر مربع(SKA) که قرار است در غرب استرالیا و آفریقای جنوبی ساخته شود – چه کسی می‌داند که در آینده چه چیزی را پیدا خواهیم کرد؟

“تینگای” گفت: «به دلیل افزایش حساسیت، تلسکوپ فرکانس پایین SKA که قرار است در غرب استرالیا ساخته شود، می‌توانیم سیگنال‌های رادیویی زمین مانند را از سیستم‌های سیاره‌ای نسبتاً نزدیک شناسایی نماییم. با این تلسکوپ می‌توانیم میلیاردها منظومه ستاره‌ای را بررسی کنیم و به دنبال ثبت اثرات فنی در یک اقیانوس نجومی از جهان‌های دیگر باشیم.» جزئیات بیشتر این پژوهش در Publications of the Astronomical Society of Australia منتشر شده است.

ترجمه: سحر الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sciencealert.com