این سیستم از الکتریسیته برای تبدیل آب شور به اکسیژن و هیدروژن استفاده می‌کند و مشخص شده است که می‌تواند در جو مریخ در دمای منفی ۳۳ درجه فارنهایت نیز کار کند. این الکترولیزر آب نمک، ۲۵ برابر بیشتر از فناوری ناسا موسوم به “MOXIE” که ماه ژوئیه سال ۲۰۲۰ همراه مریخ‌نورد استقامت پرتاب شد و هدف آن تولید مقدار کمی اکسیژن در مریخ است.

“ویجی رامانی” از دانشگاه واشنگتن گفت: این فناوری به همان اندازه که در مریخ مفید است در کره زمین نیز مفید است چرا که می‌تواند اقیانوس‌ها را به عنوان یک منبع اکسیژن و سوخت مناسب تبدیل کند. این دستگاه دارای دو قسمت در اطراف خود است که یکی از بخش‌ها آب را جدا می‌کند تا یون هیدروکسیل ایجاد کند و دیگری مجدد آب را برای تولید اکسیژن جدا می‌کند.

گرچه این فناوری در حال حاضر روی زمین درست شده است اما هزینه بر است و احتمالا نخواهد توانست در برابر دمای انجماد مریخ مقاومت ‌کند. رامانی و دیگر محققان این مطالعه تصمیم گرفتند نسخه قابل حمل این فناوری را بسازند که به طور مداوم و بدون نیاز به گرم کردن یا تصفیه منبع آب بتواند در سیاره سرخ کار کند.

“شیهاری سانکاراسبرامانیان” دانشمند تحقیقاتی و اولین نویسنده مطالعه، گفت: پرکلرات محلول در آب( به اصطلاح ناخالصی) در واقع در یک محیط مانند مریخ کاربردی است زیرا از یخ زدگی آب جلوگیری می‌کنند و همچنین با کاهش مقاومت الکتریکی عملکرد سیستم الکترولیزر را بهبود می‌بخشند.

این تحقیق حاصل داده‌های “کاوشگر فینیکس” ناسا است که در سال ۲۰۰۸ مریخ را لمس کرد. دانشمندان می‌دانند که برای زندگی در مریخ، حتی به طور موقت، فضانوردان باید برخی از نیازهای خود به ویژه اکسیژن برای تنفس و سوخت برای سفر به زمین یا فراتر از آن را در سیاره سرخ تولید کنند.

مریخ‌نورد استقامت ناسا در حال حاضر با حمل ابزارهایی که از الکترولیز در دمای بالا استفاده می‌کنند، در حال سفر به سوی مریخ است. محققان امیدوارند بتوانند در آینده برای توسعه بیشتر این سیستم با ناسا همکاری کنند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ PNAS منتشر شده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منابع: eurekalert.org , phys.org