بیگ بنگ: تقریبا چهار میلیارد سال پیش، حیات بر روی کره ی زمین پدیدار شد. از آنجا که سیاره ما دارای یک سطح سنگی، آب مایع و یک اتمسفر یکپارچه بود، حیات به وجود آمد. اما شکوفایی حیات مدیون عامل غیرقابل اجتناب دیگری می باشد: وجود یک میدان مغناطیسی محافظ. مطالعات جدید در مورد یک ستاره ی جوان خورشید مانند، ستاره کاپا ستی (Kappa Ceti) نشان می دهد که یک میدان مغناطیسی، نقشی کلیدی را در ساخت یک سیاره ی مساعد برای زندگی، بازی می کند.

در تصویر، ستاره ی جوان خورشید مانند کاپا ستی، با لکه های خورشیدی بزرگ، نمایش داده شده که نشانه ای از سطح بالای فعالیتهای مغناطیسی آن می باشد. تحقیقات جدید نشان می دهند که بادهای ستاره ای آن، 50 برابر قویتر از خورشید ماست. به عنوان یک نتیجه، هر سیاره ی زمین مانند برای محافظت از اتمسفرش و قابل سکونت بودن، به یک میدان مغناطیسی نیاز دارد. اندازه فیزیکی ستاره و سیاره و فاصله بین آنها در تصویر،به مقیاس نمی باشد.
در تصویر، ستاره ی جوان خورشید مانند کاپا ستی، با لکه های خورشیدی بزرگ، نمایش داده شده که نشانه ای از سطح بالای فعالیتهای مغناطیسی آن می باشد. تحقیقات جدید نشان می دهند که بادهای ستاره ای آن، 50 برابر قویتر از خورشید ماست. به عنوان یک نتیجه، هر سیاره ی زمین مانند برای محافظت از اتمسفرش و قابل سکونت بودن، به یک میدان مغناطیسی نیاز دارد. اندازه فیزیکی ستاره و سیاره و فاصله بین آنها در تصویر،به مقیاس نمی باشد.

به گزارش بیگ بنگ، نویسنده ی اصلی، خوزه- دیاز دو ناسیمنتو، از مرکز اخترفیزیک دانشگاه هاروارد اسمیتسونین(CfA) و دانشگاه ریو جی دو نورت برزیل(UFRN) می گوید: « برای قابل سکونت بودن، یک سیاره نیازمند گرما، آب، و در امان بودن از یک خورشید جوان و بسیار پر نور می باشد». کاپا ستی، در فاصله ی 30 سال نوری دورتر از ما در صورت فلکی نهنگ واقع شده و به صورت قابل ملاحظه ای شبیه به خورشید ما ولی جوانتر می باشد. این تیم، سِن این ستاره را فقط 400 تا 600 میلیون سال، محاسبه کرده اند، که با سِن برآورد شده از دوره چرخش آن، سازگار می باشد(یک روش اکتشافی از مرکز اخترفیزیک سورن میبومCfA).

این سِن، به شدت با زمانی که حیات بر روی زمین پدیدار شد، مطابقت دارد. به عنوان یک نتیجه، مطالعه ی کاپاستی، می تواند دیدگاه هایی در مورد تاریخ آغازین سامانه ی خورشیدی ما بدهد. مانند دیگر ستاره های این سِنی، کاپا ستی از نظر مغناطیسی بسیار فعال است. سطح آن مملو از لکه های خورشیدی بزرگ، مانند لکه های خورشیدی ما، اما بزرگتر و پر تعداد تر می باشد. همچنین این ستاره، یک جریان مداوم پلاسما و یا گازهای یونیزه شده را به فضای بیرون می راند. تیم تحقیقاتی دریافت که بادهای ستاره ای آن 50 برابر قویتر از بادهای خورشید ما می باشد.

مشاهدات انجام شده با تلسکوپ 2.0 متری برنارد لیوت(Bernard Lyot)در رصدخانه ی پیک دو میدی درفرانسه، نشان می دهد که "کاپا ستی"، یک ستاره ی خورشید مانند با سِن 400-600 میلیون سال می باشد.
مشاهدات انجام شده با تلسکوپ 2.0 متری برنارد لیوت(Bernard Lyot)در رصدخانه ی پیک دو میدی درفرانسه، نشان می دهد که “کاپا ستی”، یک ستاره ی خورشید مانند با سِن 400-600 میلیون سال می باشد.

چنین باد ستاره ای شدیدی، اتمسفر هر نوع سیاره ای را در منطقه ی قابل سکونت، تخریب می کند، مگر آنکه سیاره توسط یک میدان مغناطیسی محافظت گردد. در نهایت سیاره ی بدون میدان مغناطیسی، بیشترحجم اتمسفر خود را از دست می دهد. در سامانه ی خورشیدی ما، سیاره مریخ دچار این سرنوشت شده و از یک سرزمین گرم برای اقیانوس ها نمکی، تبدیل به یک بیابان خشک و سرد شده است.

تیم تحقیقاتی، بادهای ستاره ای قوی “کاپا ستی” و اثر آن را بر روی یک کره ی زمین جوان، مدل کردند. انتظار می رود که میدان مغناطیسی اولیه ی زمین تا حدی قویتر و یا کمی ضعیفتر از اندازه ی امروزی آن بوده باشد. بسته به قدرت در نظر گرفته شده، محققان دریافتند که منطقه ی محفاظت شده ی حاصل یا مغناطکره، برای زمین باید در حدود یک سوم تا یک دوم بزرگتر از وضعیت امروزی آن بوده باشد. “دو ناسیمنتو” می گوید: «کره ی زمین اولیه، این مقدار محافظتی را که امروزه دارد، نداشته است، اما مقدار محافطت کافی را دارا بوده است. »

این مدل کامپیوتری، میدانمیدان مغناطیسی ستاره ی کاپا ستی را با خطوط خاکستری رنگ نشان میدهد که به صورت حلقه هایی از سطحش بیرون آمده اند. این ستاره ی جوان خورشید مانند،باد های ستاره ای 50 برابر قویتر از خورشید ما را تولید می کند.

همچنین “ستاره ی کاپا ستی” شواهدی را از « اَبَر فوران ها» نشان داده است – فوران های عظیمی که انرژِی آزاد شده ی آنها، 10 تا 100 میلیون بار بیشتر از بزرگترین فوران هایی است که تا کنون بر روی خورشید خودمان مشاهده شده است. این چنین فوران های پر انرژی می توانند اتمسفر سیارات را تخریب کنند. محققان امیدوارند با مطالعه ی ستاره ی کاپا ستی، دریابند که این سیاره در چه بازه های زمانی، تولید اَبَر فوران می کند، و درنتیجه پی ببرند که خورشید ما زمانی که جوان بوده است، در چه بازه های زمانی، فوران داشته است. جزئیات بیشتر این پژوهش در Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.

مترجم: آرمان باریکان / سایت علمی بیگ بنگ

منبع: phys.org

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه

  1. متاسفانه باید بگم زمین جایگاه فوقالعاده خاصی برا زندگی بشر هست .
    تمام پارامترهای حیاتی رو داره . نه تنها فاصله دقیق ان از خورشید بلکه حتی فاصله بین ستاره ای (فاصله ی بین خورشید و الفا ) هم تو شکل گیری و نظم زمین تاثیر داره و حتی جرم زمین کمی بیشتر و کمی کمتر بود تاثیر داره .
    و در اخر اینکه بسیار پارامتر هایی هست شاید تعدادشون خیلی زیاد باشه یکیشون همین وجود رشته کوه ها هست که از هیمالیا شروع شده و تا الپ ادامه داره البرز خودمونم شاملش میشه ! اگه همین وجود نداشت ما شاهد چنان بادها و طوفان های شدیدی بودیم به علت اختلاف دمایی زیاد صورت میگرفت یا همین مایل بودن زمین اگه کمی زیادتر و یا کمی کمتر بود .
    انقد ظرافت کاری تو زمین هست در برابر جو خشن کیهان که ادم متعجب میشه .
    در اخر نمیگم دنبال فرا زمینی ها نباشید به عنوان سرگرمی باشید. ولی حیاط تصادفی رو هیچ وقت باور نکنید .
    انقد بدنتون پیچیده هست تمتم رمز های dna و غیره و سلول های زنده که اگه میخواست تصادفی باشه اگه سن جهان صد برابر بیشتر هم تخمین بزنن بازم احتمالش صفره همه چیز به سمت این نظم دقیق بره !!!