بیگ بنگ: اختروش ها (Quasars) بعنوان درخشان‌ترین اجرام کائنات، یک تنوع مرموز ظاهری از خود به نمایش می‌ دهند که طی بیش از دو دهه اخترشناسان را با چالش مواجه ساخته بودند، اکنون دانشمندان دریافته اند که با در نظر گرفتن دو ویژگی میتوان پاسخگوی این ابهامات بود.

در این تصویر هنری اختروشی درخشان را در یک کهکشان مشاهده می کنید.

به گزارش بیگ بنگ، اختروش ها سیاهچاله‌های ابرپرجرمی هستند که جرم آنها میلیاردها برابر جرم خورشید بوده و در قلب کهکشان‌های دوردست قرار دارند؛ این اجرام درخشان مقادیر فوق‌العاده‌ای از نور را منتشر می‌کنند. مطالعات گذشته بر این اجرام نشان داد که خواص فیزیکی آنها شکلی منظم و معین دارد- مثلاً اندازه و جرم یک اختروش بهم وابسته است. اما برخلاف این خواص، اختروش ها در نورهای مرئی و فرابنفش ظاهری بشدت متغیر را بروز می دهند.

محققان رصدخانه‌های کارنگی، بزرگترین نمونه رصد اختروش ها شامل داده‌های بیش از 20 هزار اختروش رصد شده را مورد بررسی قرار دادند، در تحقیقات اخیر خود دریافته‌اند، معمای اختروش ها از طریق بررسی دو ویژگی ساده شامل نحوه سرعت تزریق ماده به اختروش ها و جهتی که اختروش دیده می‌شود، قابل حل هستند. اولین عامل، نسبت ادینگتونی (Eddington ratio) – یعنی مقایسه روشنایی و جرم اختروش – است که سرعت تزریق ماده به اختروش ها را نشان می دهد. دومین عامل، جهت مشاهده یک اختروش توسط ستاره شناس میباشد، که بر میزان ابر گازی مشاهده شده در نزدیکی آن تأثیرگذار است؛ همین ابرهای پرسرعت هستند که با تولید گستره وسیعی از طول موجهای نوری ظاهر یک اختروش را در نزدیک سیاهچاله تحت تأثیر قرار می‌دهند.

“یو شین” اخترشناس رصدخانه‌های کارنگی و نویسنده ارشد این تحقیقات گفت: « موفق به حل اسرار 20 ساله اختروش ها شدیم که این نتایج، مسیر جدیدی برای درک بهتر چگونگی انباشت ماده در سیاهچاله‌های پر جرم و اثر متقابل با محیط خود ارائه می نماید. همچنین یافته‌های این پژوهش در بهبود محاسبات جرم سیاهچاله‌ها در آینده و در نتیجه درک بهتر رشد کیهانی ابر سیاهچاله‌ها و جایگاه آنها در شکل گیری کهکشان ها سودمند است.»

نتایج این تحقیقات در مجله Nature منتشر شده است.

منبع: space

 

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه

  1. اینکه نور نمیتواند از سیاهچاله های بسیار کم جرمتر فرار کند , با این ادعا که تابش بسیار قوی انواع فوتونها از سیاهچاله های پرجرم مرکز کهکشانها خارج شده و بما میرسد قدری دور از استلال منطقی بنظر میرسد. و این باور را بیش از پیش تقویت میکند , که سیاهچاله های مرکزی کهکشانها دارای جرم متمرکز نبوده بلکه دارای گرانش متمرکز هستند که مانند دو فواره از مرکز وعمود بر صفحه کهکشان در دو سوی متقابل پرتاب شده وهر چیز واردشده به سیستم را باخود به دوردستها پرتاب میکنند. ( مکانیزم شکلگیری کهکشانها)