بیگ بنگ: دو تیم مستقل از اخترشناسان کشف کردند که هم کهکشان‌های ستاره‌­فشان در جهان آغازین و هم یک ناحیه ستاره‌زا در یک کهکشان نزدیک، به نام ابر ماژلانی بزرگ حاوی تعداد بسیار بیشتری ستاره‌های غول­‌پیکر نسبت به کهکشان‌های آرام‌­تر هستند. این یافته‌ها که به تفصیل در دو مقاله در مجله‌های Nature و Science منتشر شده است، نظریه‌های کنونی دربارۀ چگونگی شکل گرفتن کهکشان‌ها را به چالش می­ کشند.

image e Starburst Galaxyبه گزارش بیگ بنگ، یکی از دو تیم به رهبری دکتر ژی­­یو ژانگ از دانشگاه ادینبرو، از آرایه میلی­متری بزرگ آتاکاما(آلما) برای بررسی تعداد و نسبت‌ ستاره‌های بزرگ در چهار کهکشان ستاره­‌فشان دوردست و پوشیده در غبار، استفاده کردند. این کهکشان­ها زمانی را نشان می دهند که جهان جوان‌تر از امروز بود. پس بعید است کهکشان‌های نوزاد دوره‌های قبلی تشکیل ستاره را تجربه کرده باشند که در غیر این صورت نتایج مبهم می شدند.

دکتر ژانگ و همکارانش تکنیک جدیدی – مشابه تاریخ‌­نگاری کربنی- را به کار گرفتند تا فراوانی انواع مختلف مونواکسیدکربن در چهار کهکشان ستاره­‌فشان را اندازه‌گیری کنند. آنها نسبت دو نوع مونواکسیدکربن حاوی ایزوتوپ‌های مختلف را مورد بررسی قرار دادند. دکتر ژانگ میگوید: «ایزوتوپ‌های اکسیژن و کربن منشاء متفاوتی دارند. 18O بیشتر در ستاره‌های بزرگ و 13C در ستاره­‌های با جرم کم تا متوسط، تولید می­ شوند.»

به لطف تکنیک جدید، محققان توانست از میان غبار، این کهکشان­ها را مشاهده کرده و برای اولین‌بار جرم ستاره­‌هایشان را اندازه بگیرند. جرم یک ستاره‌ها مهم­ترین عاملی است که تعیین می کند ستاره‌ها چطور شکل می گیرند. یکی از اعضای تیم، دکتر “دوناتلا رومانو” از رصدخانه اخترفیزیک و علوم فضایی بولونیا در ایتالیا، گفت: «نسبت اکسیژن18 به کربن13 در این کهکشان­‌های ستاره­‌فشان در جهان آعازین حدود 10 برابر بیشتر از کهکشان‌­هایی مانند راه شیری است، به این معنا که تعداد ستاره‌های بزرگ در این کهکشان­‌ها بسیار بیشتر است.»

یافته­‌های آلما با یک کشف دیگر همخوانی دارد. یک تیم از محققان به سرپرستی دکتر “فابین اشنایدر”ستاره­‌شناس دانشگاه آکسفورد، با استفاده از «تلسکوپ خیلی بزرگ سازمان فضایی اروپا» حدود 1000 ستاره در دورادوس-30 (که بنام سحابی رتیل نیز شناخته می­ شود)، یک منطقه ستاره­‌زا در ابر بزرگ ماژلانی را مورد بررسی قرار دادند. آن­ها از تجزیه و تحلیل دقیق بیش از 250 ستاره که دارای جرم حدود 15 تا 200 برابر خورشید ما هستند برای مشخص کردن توزیع سن ستاره‌‌ها و جرم آغازین در منطقه استفاده کردند.

دکتر اشنایدر گفت: «ما تعداد 30% بیشتر از آنچه انتظار داشتیم ستاره­‌هایی با جرم بیش از 30 برابر خورشید، و 70% بیشتر از تعداد مورد انتظار ستاره‌هایی با جرم بیشتر از 60 برابر جرم خورشید را یافتیم. نتایج ما پیش‌بینی قبلی حد ِ جرم یک ستاره در هنگام تولد که 150 برابر جرم خورشید بود را به چالش می­ کشد و حتی ممکن است ستاره‌ها در هنگام تولد دارای جرم بیش از 300 برابر جرم خورشید داشته باشند.» دکتر “راب ایویسون”، ستاره­‌شناس سازمان فضایی اروپا و دانشگاه ادینبرو و یکی دیگر از نویسندگان مقاله مجله نیچر افزود: «یافته­‌های­مان باعث شد دانش­مان در زمینه تاریخ کیهان به چالش کشیده شود. اخترشناسانی که حال ارائه مدل‌­های شبیه‌ساز جهان هستند، باید حالا کارشان را از نو، با پیچیدگی‌­های مورد نیاز ِ بیشتر آغاز کنند.»

ترجمه: مریم عبدی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.