بیگ بنگ: وقتی در حال ِ آماده شدن برای سفر هستید، اینکه بدانید سفر شما چه مدت طول می‌کشد به شما کمک خواهد کرد، و وقتی در مورد فواصل وسیعِ فضا صحبت می‌کنیم دانستنِ آن حتی مفیدتر هم خواهد بود.

deep starsبه گزارش بیگ بنگ، دو فیزیکدان سعی کردند با استفاده از فضاپیماهای موجود، به طور دقیق‌ محاسبه کنند که چه مدت طول می‌کشد ما به دیگر سامانه‌های ستاره‌ای در کهکشان ِ خود سفر کنیم. آنها به ویژه به چهار کاوشگر فضایی بدون سرنشین که قبلاً توسط ناسا پرتاب شده توجه کردند، و به ما می‌گویند که چقدر طول می‌کشد تا بشر بتواند از منظومه شمسی خارج شود.

به نظر می‌رسد که مسافران فضاییِ آینده باید فاصلۀ زیادی را در سفر باشند: ممکن است ده‌ها هزار سال طول بکشد تا یکی از این کاوشگرها به جایی نزدیک به منظومه ستاره‌ایِ دیگری برسد، و چندین میلیون سال طول بکشد تا برخورد مستقیمی با موجودی دیگر روی دهد.

محققان در مقالۀ خود نوشتند: «مقیاس زمانی برای برخورد نزدیک یکی از این فضاپیماها با یک ستاره، صد کوینتیلیون سال(20^10 سال) است، بنابراین فضاپیما آیندۀ طولانی در پیش رو دارد.» کورین بایلر-جونز از مؤسسه نجوم مکس پلانک در آلمان و دیوید فارنوچیا از آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا آخرین داده‌های رصدخانۀ فضایی گایا را بررسی کردند.

جدیدترین نقشۀ گایا مکان‌هایی از تقریباً 7.2 میلیون ستاره را نشان می‌دهد. محققان این داده‌ها را با مسیرهای حرکت ِ کاوشگرهای پایونیر 10، پایونیر 11، ویجر 1 و ویجر 2 که بین سال‌های 1972 تا 1977 پرتاب شدند، ترکیب کردند. نتایج نشان داد که طی یک میلیون سال ِ آینده، این چهار کاوشگر به تقریبا شصت ستاره نزدیک می‌شوند (نزدیک به معنای کیهانی). در آن زمان به ده ستاره نسبتاً نزدیک خواهند شد- اما در اینجا «نسبتاً نزدیک» به معنای دو پارسک است، یعنی بیش از شش سال نوری، یا بیش از 60 تریلیون کیلومتر.

برای اینکه بتوانید بهتر تصور کنید، مدار پلوتو حدود هفت میلیارد کیلومتر مسیر طی می‌کند. بنابراین کاوشگرهای ما هنوز ده‌ها هزار برابر از این با ستاره‌های همسایه فاصله دارند. پایونیر 10 که فقط ۰.۲۳۱ پارسک (تقریباً ۷ تریلیون کیلومتر) از زمین دور شده، بهترین فرصت را دارد تا با فاصله‌ای منطقی، از برخی سامانه‌های ستاره‌ای بازدید کند: پیش‌بینی می‌شود که حدود 90000 سال بعد از کنار ستارۀ HIP 117795 در صورت فلکیِ ذات‌الکرسی عبور کند، این ستاره 89 سال نوری از زمین فاصله دارد.

main clouds astrospheres full xالبته نیازی نیست که مأموریت‌های فضایی آینده مسیر این چهار کاوشگر را دنبال کنند-یکی از نزدیک‌ترین سامانه‌های ستاره‌ای به ما، آلفا قنطورس، فقط 4.37 سال نوری یا 1.34 پارسک، با زمین فاصله دارد. ویجر 1 با سرعت کنونی‌اش می‌تواند کمتر از 80000 سال بعد به آنجا برسد. این محاسبات یک ایدۀ سرراست در مورد مقیاس کهکشان به ما می‌دهد. نوع تکنولوژی‌ای که بشر در اختیار دارد باید توسعه یابد و پیشرفت کند تا بتواند فراتر از منظومۀ شمسی سفر کند.

حداقل تا زمانی که دانشمندان دریابند چگونه می‌توان سفینه‌ای پیشرفته ساخت، ما باید چندین نسل را در حال گذر و سفر پشت سر بگذاریم تا به نزدیک‌ترین ستاره‌ها برسیم. متاسفانه تا به امروز رویای سفر میان ستاره‌ای فقط در کتاب‌ها و فیلم‌های علمی- تخیلی محدود شده است. برخی محققان فکر می‌کنند این امکان وجود دارد که روزی بتوانیم با سرعت نور سفر کنیم (و فقط در عرض چهار سال به آلفا قنطورس برسیم)، اما این مسائل فعلاً در حد نظری است. در ضمن، شاید بهترین چیز این باشد که فقط به سیارۀ مریخ توجه کنیم، زیرا دستیابی به آن راحت‌تر است. این تحقیق هنوز منتشر نشده، اما در سرور پیش‌ از چاپِ arXiv.org قابل دسترس است.

ترجمه: زهرا جهانبانی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sciencealert.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

5 دیدگاه

  1. در اینده نیازی نیست وسیله ای ساخته بشه که با سرعت نور حرکت کنه بلکه با انتقال جسم مان میتوانیم به هر سیاره یا ستاره ای سفر کنیم به مانند همین امروز که میتوانیم صدا و تصویرمان را در کسری از ثانیه به هرجای کره زمین توسط یک موبایل انتقال بدیم کافیست که راه و روش انتقال جسم و هر نوع ماده ای را به نقطه ای دیگر بیابیم و در کسری از ثانیه جسم خودمان را به هر جایی انتقال دهیم ودیگر نیازی نیست که ساعت ها در هواپیما یا ماشینمان سفر کنیم .

  2. فعلا بهتراسن هرچه که داریم برای مراقبت از همین زمین (غبار ابی رنگ کهکشانی) بگذاریم و به صلح جهانی برسیم. روزگاری که ادم به دست ادم کشته نشد و جهان میهنی عملی شد شاید توانایی بشر به اندازه سفر در کهکشان ها پیشرفت بکند.
    متاسفانه بشر امروزی چنان سودای جنگ و کشتار و غلبه با زور بر دیگران دارد که حتی فیلم ها و داستان های علمی تخیلی اغلب بر مبنای جنگی خونین با ساکنین دیگر قلمروهای کیهانی و تسلط با زور بر انها استوار گردیده.

  3. بنظر من حتی اگه با سرعت نور روزی بشر بتونه سفر کنه باز هم این سرعت در مقیاس کیهانی همانند صحنه آهسته هست و بسیار کند برای مثال ستاره ای که ۸۹ سال نوری با ما فاصله دارد باز هم ۸۹ سال در راهیم حال اگه بخواهیم از راه شیری که صد هزار سال نوری قطر دارد بیرون بزنیم و مثلا به نزدیکترین کهکشان یعنی آندرومدا برویم با توجه به اینکه تقریبا در وسط راه شیری هستیم و فاصله آندرومدا دو و نیم ملیون سال نوریست چیزی حدود دو ملیون و پانصد و پنجاه هزار سال در راه خواهیم بود تا به لبه ی آندرومدا برسیم البته با فرض سرعت نور! بنظرم ایده ی میانبر فضایی یا کرمچاله امیدوار کننده تر است حال چه بطور طبیعی وجود داشته باشد چه خود بشر آنرا ایجاد کند مثل فیلم میان ستاره ای امیدوارم قبل انقراض بشریت این رویای دیرینه محقق شود.

    1. به نظرم رسیدن به سرعت نور امکان پذیر نیست
      چون به حدی زیاد است که در اثر اصطکاک با هوا جسم شعله ور می شود
      بشر باید روی پروژه جهان های موازی بیشتر کار کند تا بتواند بر این مشکل فائق آید
      البته با عرض معذرت از اساتید محترم
      این نظر شخصی بنده است
      و در این مورد مطمئن نیستم

  4. برای طی کردن این مسافت های نجومی، عالمی دیگر بباید ساخت، وز نو آدمی!…