به گزارش بیگ بنگ، فضاپیمای «تغییر مسیر حرکت سیارک دوتایی» یا «DART» روز چهارشنبه، ۲۴ نوامبر در ساعت ۱:۲۰ به وقت منطقه زمانی شرقی (ساعت ۹:۵۰ به وقت ایران) توسط موشک فالکون 9 به فضا پرتاب شد. این نخستین تلاش ناسا برای آزمایش این موضوع است که آیا برخورد عمدی فضاپیما به سیارک برای نجات بشریت یک استراتژی واقع‌بینانه است یا خیر. در این ماموریت فضاپیمای دارت قصد دارد به‌طور مستقل به سمت یک سیارک ِ هدف حرکت کند و به‌طور عمدی با آن برخورد داشته باشد تا در نهایت بتواند کمی مسیر آن را منحرف کند.

فضاپیمای ناسا پس از یک سال طی کردن مسافت، به همسایگی هدف خود موسوم به “دیمورفوس”(Dimorphos) می‌رسد که یک سیارک به اندازه یک استادیوم است و به دور یک سیارک بسیار بزرگتر به نام “دیدیموس”(Didymos) می‌چرخد. مأموریت ناسا شامل کوبیدن فضاپیمای “DART” به سیارک “دیمورفوس” با سرعت باور نکردنی تقریباً 24 هزار کیلومتر بر ساعت است.

فضاپیمای “DART” به اندازه یک خودرو است و وزن آن تقریباً یک 330 کیلوگرم است. اگر همه چیز خوب پیش برود، پس از کوبیده شدن این فضاپیما به “دیمورفوس”، مدار تقریباً 12 ساعته آن به دور “دیدیموس” چند دقیقه تغییر می‌کند. حدود ۱۰ روز قبل از برخورد، یک ماهواره کوچک که برای تصویربرداری از سیارک‌ها است از فضاپیمای اصلی جدا می‌شود و امکان ارسال تصاویر برخورد به این سیارک فراهم می‌آید.

از سوی دیگر دانشمندان در زمین با تلسکوپ آخرین لحظات قبل از برخورد را ثبت می‌کنند و تمام این داده‌ها آن‌ها را قادر می‌سازد تا میزان تغییر مدار «دیمورفوس» را محاسبه کنند. در سال 2024 ماموریت دیگری از جانب آژانس فضایی اروپا به نام “هرا”(Hera)، میزان موفقیت ماموریت ناسا را بررسی می‌کند تا ببیند آیا موثر واقع شده یا خیر.

در حالی که این برخورد فقط باید یک تأثیر جزئی بر روی سیارک بگذارد، باید به اندازه کافی تاثیر بگذارد تا در آینده این سیارک از مسیر حرکت به سمت زمین منحرف شود. اما این روش تنها در صورتی کار می‌کند که بدانیم این روش از قبل با موفقیت آزمایش شده است. “دارت” اولین بخش از استراتژی دفاع در برابر سیارک‌ها است که ناسا با همکاری آژانس فضایی اروپا برای جلوگیری از برخورد احتمالی “سیارک‌های خطرناک” به زمین انجام داد. این ماموریت توسط دفتر هماهنگی دفاع در برابر سیارک‌های ناسا و بخش علوم سیاره‌ای هدایت می‌شود.