نویسندگان داستانهای علمی – تخیلی اصطلاح دور فرستی را قبلا ساخته بودند، البته تا قبل از تولد مکانیک کوانتومی ساز و کار عملی برای آن نداشتند. ایده ی آن اسکن کردن یک جسم یا شخص در یک مکان، و ایجاد یک نسخه ی کامل در مکان دیگری است. نسخه ی اصلی معمولا طی فرایند از میان می رود، تنها چیزی که منتقل می شود ساختاری غیر قابل تشخیص از اصل نسخه ی تکثیر شده است. همانطور که در شکل نشان داده شده، دور فرست ( Teleporter ) شبیه دستگاه فکس است، با این تفاوت که فرایند اسکن نسخه ی اصلی را از میان می برد.
untitled
توضیح شکل: A) دستگاه فکس سند اصلی را اسکن می کند، یک نسخه را روی یک خط تلفن ارسال می کند و نسخه ی اصلی را بر می گرداند. B) دورفرستی نسخه ی اصلی را اسکن می کند، آن را به دلیل اصل عدم قطعیت هایزنبرگ تخریب می کند، ولی “درگیری” خواص آن را به جسم دیگری می دهد، که سبب می شود طی مسافت های طولانی بازتولید صورت گیرد.

“درگیری” به دلیل کنش از دور که اینشتین را حیرت زده کرد، نقشی بازی می کند. آزمایش متشکل از یک واکنش یا حادثه ی دیگر ذرات درگیر را ایجاد می کند. با انجام دادن یک دسته آزمایش دقیق، ناظران در یک مکان حالت یک زیر مجموعه از ذرات را تعیین می کنند. اندازه گیری ها به طریقی انجام می شوند که از حالت یکی از ذرات نسخه برداری می کنند. اندازه گیری، این حالت ذره را به دلیل اصل عدم قطعیت هایزنبرگ مختل می کند، ولی ذرات درگیر اکنون در همان حالت اند. نسخه ی اصلی “نابود می شود” ولی نسخه ی بدل در مکان دیگری وجود دارد.
آزمایش های مربوط به فوتون ها تایید می کنند که دور فرستی کوانتومی رخ می دهد. دانشمندان در دانشگاه واینا در اتریش فوتون را در عرض رودخانه ی دانوب دور فرستی کردند. گرچه در آزمایش های پیشین در طول فاصله های کوتاه دور فرستی شده یودند. این نخستین بار بود که فرایند در خارج از آزمایشگاه انجام می شد. یک فیبر نوری در کف رودخانه حالت های بیت مانند فوتون ها را به طرف دیگر منتقل می کرد.
آزمایش دیگر که فرایند را به اتم ها تعمیم می داد توسط دانیل اف. جیمز فیزیکدان از آزمایشگاه ملی لس آلاموس با گروهی از پژوهشگران در دانشگاه اینسبروک در اتریش، که به وسیله ی پروفسور دنیر بلات هدایت می شد، انجام شد. این دانشمندان، به کمک یون های کلسیم، حالت های کوانتومی را در فقط تقریبا یک هزارم اینچ دور فرستی کردند، ولی این آزمایش قابل ملاحظه بود زیرا اتم ها را تا دمای بسیار پایین سرد کرده، به کمک لیزرها حالت های آنها را دستکاری کردند. شبیه سازی- دقت تکثیر – همیشه کامل نبود، ولی آزمایش نشان داد که هم ماده و هم نور را می توان دور فرستی کرد.
توانایی فعلی دور فرستی کوانتومی راه درازی را تا استار ترک پیش رو دارد و فرستادن انسان به سیاره های دور در زمانی به این نزدیکی ها دور از ذهن است. انسان مجموعه ای به شدت پیچیده هاز اتم هاست و شبیه سازی کم تر از 100 درصد فاجعه به بار خواهد آورد. ولی این مسئله یک مسئله ی مهندسی است. به یمن وجود مکانیک کوانتومی ،قانونی در فیزیک وجود مدارد که از پیشرفت این فناوری در آینده جلوگیری کند.
magneticquantumuniverse
فیزیک، در یک حرکت جسورانه، حجم زیادی از داستانهای علمی، تخیلی را ناگهان به نظر عملی، یا حتی محتمل ساخته است. اما شاید مهمترین نتیجه ی مکانیک کوانتومی محدودیت های آن است. لاپلاس از جهان هستی رویایی داشت که با هر جزئیاتی قابل حدس بود، با دانستن اطلاعات کافی، هر رویدادی را می شد پیش بینی کرد. مکانیک کوانتومی جهان هستی متفاوتی را اشکار می ساخت، که در آن احتمال نقش بازی می کرد. در زمان لاپلاس، بخت فقط به نظر تصادفی می رسید، مردم عقیده داشتند که نتیجه به دلیل کمبود اطلاعات قابل پیش بینی نبود. اما امروز، مکانیک کوانتومی نشان می دهد که تصادفی بودن نه به دلیل کمبود اطلاعات بلکه جزئی از طبیعت است. خواه در بخت آزمایی از گوی های پینگ پنگ استفاده شود خواه از الکترون خواه، در جه ای از عدم قطعیت همیشه وجود دارد تا اینکه کسی اندازه گیری انجام دهد.

لینک قسمت اول

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

2 دیدگاه

  1. رسید دانشم بدانجا که دانستم هیچ نمیدانم ،! ‌‌فقط پی برده ایم که رنج ودرد بشر نه از جهل ، که از دانش های کشف نشده است ! ! بعنوان یک انسان از خالقم وتمامی انسانها (انسانهای گذشته ،حال ،وآینده ) صمیمانه تشکر وقدر دانی میکنم باشد که فرصتی یابم از جنس طلا

  2. بادرودفراوان

    واقعا باپیشرفت روزبه روزسریعترعلم ودسترسی به فناوریهای مختلف کارآمد،وباقیاس فقط دویست سال پیش باامروزجهان،ودستیابی امروزمابه فناوریهایی که دراون زمانهادرحدتخیل ورویا تصورمیشد،به این نتیجه میرسیم که رسیدن به تکنولوژیهای نظیر دورفرستی انسان وشایدچیزی پیشرفته ترازاون که الان به ذهن هیچ کسی نرسدبسیاربسیارمحتمل هست وچیزی دورازذهن نیست.
    فکرکنم اگه روزی بشربه چنین تکنولوژی ودانشهای پیشرفته ای برسه قادرخواهدبودکه درزمان سفرکنه.البته من فکرنمیکنم آینده ای که هنوزشکل نگرفته واقعیتی داشته باشدومثلاجسمی که درحال سقوط به طرف زمین باشه وسه روزدیگه قراره به اقیانوس برخوردگاه(فرض) مابه لحظه ای بریم که امواج حاصله درحال بلعیدن خشکیهاست.درحالی که بایدملیاردهاتغییروحرکت درجهان طی این سه روزانجام بگیره که اون لحظه فرابرسه.وزمان باحرکت هست که وجودداره.درواقع سفردرزمان به این صورت که اگه شمابه وسیله دورفرستی (تلپورت)درسیاره ای بافاصله هشتصدسال نوری اززمین فرستاده بشیدوباتلسکوپ پیشرفته ای که داریدمشغول رصدزمین بشیدمیتونیدحمله چنگیزخان گجستک روآنلاین ببینیدودرواقع شمادرعینی که درزمان حال قراردارید،به گذشته هم سفرکردین..
    اگه مسئله سفردرزمان روازاین دیدنگاه کنیدمیتونیدنسبت به علم بسیارامیدوارباشیددرحالی که خبری ازپارادوکس های کشتن پدربزرگ و……هم نیست.
    تصورشم لذت بخشه.