میکرواُرگانیسم ها از شرایط سخت فضا جان سالم به در بردند!
بیگ بنگ: اشکال حیاتیِ روی زمین از جایی شبیه به شرایط دشوار مریخ در فضا جان به در بردند. دره های مک موردو درای (McMurdo Dry Valleys) در قطب جنوب شبیه ترین ناحیه به مریخ روی زمین است. این نواحی یکی از خشک ترین نواحی روی سیاره ما محسوب می شود جایی که بادهای شدید حتی برف و یخ را با خود می برند. تنها میکروارگانیسم های کریپتواندولیتیک قادرند در شکاف های صخره ها زنده بمانند و برخی از انواع خاص گل سنگ ها نیز می توانند در چنان شرایط آب و هوا شناختی طاقت فرسایی دوام بیاورند.
به گزارش بیگ بنگ، چند سال قبل، گروهی از پژوهشگران اروپایی به این دره های دور افتاده سفر کردند تا نمونه هایی از دو نوع از قارچ های کریپتواندولیتیک جمع آوری کنند: کرایومیسِز انتارکتیکِس و کرایومیسِز مینتِری. هدف، ارسال آنها به ایستگاه فضایی بین اللمللی بود تا در شرایط و فضایی مریخی قرار گیرند و عکس العمل هایشان مشاهده شود. این قارچ های کوچک در سلول هایی بر روی سکویی قرار داده شدند (به قطر 1.4 سانتی متر) تا آزمایش هایی بر روی آنها انجام گیرد که به نام اکسپُز-ایی شناخته می شوند و توسط سازمان فضایی اروپایی برای مقاومت در برابر محیط های بسیار سخت و طاقت فرسا ایجاد شده اند.
این سکو با شاتل فضایی آتلانتیس به ایستگاه فضایی بین اللملی ارسال شد و با کمک یک فضانورد از تیمی به رهبری فرانک دِ وین (Frank de Winne) بیرون بخش کلمبوس قرار داده شد. برای 18 ماه، نیمی از قارچ های قطب جنوب در معرض شرایطی مشابه با مریخ قرار گرفتند. به ویژه اینکه، این جوّی با 95 درصد گاز CO2 است، 1.6 درصد آرگون، و 0.15 درصد اکسیژن، .7 درصد نیتروژن و 370 بخش در هر میلیون از H2O و فشاری برابر با 1000 پاسکال. از طریق فیلترهای نوری، نمونه ها در معرض تابش فرابنفشی همانند مریخ قرار گرفتند (بیشتر از 200 نانومتر) و برخی نمونه های دیگر تابش های کمتری دریافت کردند، شامل نمونه های جداگانه گروه کنترل.
رُزا دلا تور ناتزل از انستیتو ملی فناوری هوا فضای اسپانیا گفت:« مرتبط ترین نتیجه این آزمایش این بود که بیش از 60 درصد از سلول های مجموعه اندولیتیک که مورد بررسی قرار گرفتند پس از قرار گرفتن در معرض شرایط مریخ دست نخورده باقی ماندند یا ثبات دی ان ای سلولی آن ها هنوز نسبتا زیاد بود.» این دانشمند توضیح می دهد که این کار بخشی از یک آزمایش را که به نام آزمایش گل سنگ و قارچ ها شناخته می شوند تشکیل می دهد. «که با کمک آن ما سرنوشت و سرانجام مجموعه متفاوتی از ارگانیسم های لیتیک را در طول سفری طولانی مدت به فضا روی سکوی اکسپوز-ایی مورد مطالعه قرار دادیم.» دلا تور گفت:« نتایج به تخمین توانایی بقا و ثبات طولانی مدت میکروارگانیسم ها و نشانگرهای زیستی روی سطح مریخ کمک می کنند، اطلاعاتی که بنیادی هستند و با آزمایش های آینده که حول محور جستجوی زندگی روی سیاره سرخ هستند مرتبط می باشند.»
گل سنگ ها و گریدوز های آلپ
پژوهشگران آزمایش LIFE که توسط سیلویانو انوفری از دانشگاه توسکانی هماهنگ شده بود، همچنین دو نوع از گل سنگ ها را نیز مورد مطالعه قرار دادند- ریزوکارپان ژئوگرافیکام و زانتوریا الگانس- که می توانند محیط های طاقت فراسای کوهستانی را تحمل کنند. این گل سنگ ها از سییرا دی گریدوز در اویلای اسپانیا و کوه های آلپ اتریش جمع آوری شده بودند و نیمی از این گونه ها نیز در معرض شرایط مریخی قرار گرفتند.
گروه دیگری از نمونه ها (گل سنگ و قارچ ها) در معرض محیط های طاقت فرسای فضایی قرار گرفتند- با نوسانات دمای بین 6.7°F (–21.5°C) و139.3°F (59.6°C)، تابش کیهانی-کهکشانی ای برابر با 190 مگاگِرِی و فشار خلأ بین 10^-7 تا 10^-4 پاسکال. اثر تاثیر تابش فرازمینی ماوراء بنفش بر روی نیمی از نمونه نیز آزمایش شد. پس از یک سال و نیم سفر و شروع آزمایش روی زمین، دو گونه از گل سنگ ها که در معرض شرایط مریخی قرار گرفته بودند فعالیت سوخت و سازشان دوبرابر آنهایی بود که در شرایط فضا قرار گرفته بودند، حتی در مورد گونه های زانتوریا الگانس این حالت افزایش 80 درصدی داشت.
نتایج فعالیت فوتوسینتتیک تحت کنترل یا کارایی در گل سنگ هایی که در معرض شرایط سخت فضا قرار گرفته بودند را نشان داد (2.5 درصد از نمونه ها)، سلول های قارچ ها نیز شرایط مشابهی را نشان دادند (4.11 درصد). در این محیط فضایی، دیده شد که 35 درصد از سلول های قارچ ها توانسته بودند غشاهای خود را دست نخورده نگه دارند که علامت دیگری برای مقاوم بودن قارچ های قطب جنوب است. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریه ی Astrobiology منتشر شده است.
مترجم: حسین طریقی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: astronomy.com