بیگ بنگ: دانشمندان، تئوری داروین در مورد شاپرک‌ها را تایید کرده‌اند و آن را به عنوان مثالی از پدیدۀ ملانیسم صنعتی در نظر می­ گیرند. پژوهشگران این نتایج را با استفاده از مدل‌سازی دید پرندگان و فناوری پردازش تصویر انجام داده­‌اند.

به گزارش بیگ بنگ، در اواسط قرن نوزدهم، چارلز داروین، زیست‌­شناس ِ مشهور، طیف وسیعی از شاپرک‌های فلفلیِ بریتانیایی را توصیف کرد. داروین متوجه شد که رنگِ پریدۀ شاپرک‌ها به آنها کمک می کند که در لابه‌­لای گلسنگ‌های که بر روی تنه درختان رشد می­ کنند، پنهان شوند. اما او در طی این بررسی­‌ها شیوع گونه­ تیره­‌تری را نیز مشاهده کرد. این گونه­ جدید احتمالا تحت تاثیر دوده‌­هایی که در طول انقلاب صنعتی در آسمان بریتانیا به وجود آمده بود، قرار گرفته است. در واقع، داروین پیش­‌بینی کرد که گونۀ تیره‌­تر به خاطر مشکلات آلودگی بریتانیا به وجود آمده­ است.

داروین متوجه شد که گونۀ تیره­‌تر شاپرک فلفلی به صورت یکپارچه­‌ای با پوستۀ آلوده به دوده درخت آغشته می­ شود. از آنجایی که مشکل دوده در بریتانیا متوقف نشد، گلسنگ‌هایی که بر روی درختان رشد می­ کردند، به کلی از میان رفتند. با این حال، قوانین وضع شده برای کاهش آلودگی، میزان تولید این دوده‌­ها را محدود کرد و زمانیکه که گلسنگ‌های درختی دوباره رشد کردند، گونه­ پریده رنگِ شاپرک‌های فلفلی نیز دوباره شایع شدند.

پدیدۀ ملانیسم صنعتی، ظهور گونه­‌های تیره‌­تر در مناطق آلوده را توضیح میدهد. اگرچه دانشمندان بارها فرگشت شاپرک فلفلی را بررسی کرده­‌اند، اما آنها هرگز ارتباط میان شکل ظاهری و میزان شیوع و بقای این شاپرک‌ها را مطالعه نکرده بودند. مارتین استیونز، اکولوژیست در دانشگاه اکستر گفت: «این مورد یکی از مثال­‌های برجسته­ فرگشت است که در کتاب‌های درسی زیست­‌شناسی در سراسر جهان برای تایید این نظریه بیان شده است، که برخی به شدت این مثال را مورد حمله قرار داده تا نظریه فرگشت را بی ­اعتبار جلوه دهند. نکته­ جالب توجه این جاست که تاکنون در هیچ پژوهشی استتار شاپرک‌های فلفلی و ارتباط میان نحوۀ استتار آنها با میزان شکار شدنشان توسط شکارچیان بررسی نشده است.»

با استفاده از فناوری پردازش تصویر، دانشمندان توانستند دید فرابنفش پرندگان را اقتباس کرده و این موجودات را از نگاه پرندگان بررسی کنند. آنها موفق شدند تا با استفاده از چشمان پرنده‌­ای خود به دقت ببیند که چطور گونه­ پریده رنگ و تیره‌­تر شاپرک فلفلی با گلسنگ‌های درختی ادغام می شوند. دانشمندان همچنین شاپرک‌ها را طعمه کرده و پرندگان را جذب نمودند تا میزان شکار در بین این دو گونه را مشاهده کنند.

اولیویا والتون، پژوهشگر در دانشگاه اکستر، میگوید: «اگر از چشم یک پرنده به شاپرک‌های فلفلی نگاه کنیم، پوستۀ بیرون آنها را شبیه به گلسنگ می­ بینیم، در حالیکه گونۀ دیگری یافت شده است که پوستی تیره و بدون خال دارد. چیزی که مهم است این است که، این امر را می توان بعنوان فرآیندی که برای بقا بسیار سودمند است در نظر گرفت؛ زیرا شاپرک‌های کم‌رنگ­‌تر در مقایسه با گونۀ تیره­‌تر، کمتر توسط پرنده‌­ها دیده شده و شکار می شوند.»

ترجمه: آوین تهمتن/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: upi.com