بیگ بنگ: چرا بشریت هرگز میزبانِ بیگانگان فضایی نبوده؟ این سوال دهه‌ها دانشمندان را گیج کرده است، اما دو محقق به یک توضیح احتمالی و نگران‌کننده دست یافته‌اند: تمدن‌های پیشرفته ممکن است محکوم به رکود باشند یا قبل از اینکه فرصت پیدا کنند، از بین بروند.

tKqzTXDpLzyLJEpNMj

به گزارش بیگ بنگ، فرضیه‌ی جدید حاکی از آن است که با افزایش مقیاس و توسعه‌ی فناوری تمدن‌های فضایی، در نهایت آنها به یک نقطه‌ی بحرانی می‌رسند که نوآوری دیگر با تقاضای انرژی همخوانی ندارد. چیزی که پس از آن می‌آید، فروپاشی است. به گفته‌ی محققان، تنها راهی که باقی می‌ماند ردِ مدل «رشد تسلیم‌ناپذیر» برای حفظ تعادل است، اما به قیمتِ پیشروی تمدن بیگانه در سراسر ستاره‌ها تمام می‌شود.

این استدلال که در مجله Royal Society Open Science منتشر شده، سعی می‌کند راه‌حلی برای «پارادوکس فرمی» بیابد. این پارادوکس که نام آن برگرفته از فیزیکدان برندۀ جایزه نوبل «انریکو فرمی» است، به تضاد بین گستره‌ی عظیم و قدمت جهان می‌پردازد – دو چیزی که نشان می‌دهند جهان باید مملو از حیات بیگانه‌ی پیشرفته باشد – و اشاره می‌کند که شواهدی مبنی بر وجود فرازمینی‌ها در هر نقطه‌ای از جهان در دست نیست. «پس آنها کجا هستند؟» گمان می‌رود “فرمی” نظری در این زمینه داشته باشد.

محققان مطالعه‌ی جدید می‌گویند که ممکن است پاسخ این سوال را داشته باشند. “مایکل وونگ” اخترزیست‌شناس از مؤسسه علوم کارنگی، و “استوارت بارتلت” از موسسه فناوری کالیفرنیا، در این مطالعه نوشتند: «تمدن‌ها یا از فرسودگی از بین می‌روند یا حفظ پایداری را در اولویت قرار می‌دهند، وضعیتی که در آن پیشروی در کیهان دیگر هدف نیست و تشخیص آنها از راه دور دشوار است. هر یک از این نتایج فاقد شواهدی مبنی بر وجود تمدن‌های بیگانه در سرتاسر کهکشان است.»

دانشمندان با تحقیق در مورد رشد «فوق‌خطیِ» شهرها به این فرضیه‌ دست یافتند. این مطالعات نشان می‌دهد که شهرها با افزایش جمعیت، اندازه و مصرف انرژی را با سرعتی تصاعدی افزایش می‌دهند، که به ناچار منجر به نقاط بحرانی – یا تکینگی‌ها – می‌شود. این امر باعث سقوط سریع رشد و به دنبال آن فروپاشی شدیدتر و پایان تمدن می‌شود.

محققان نوشتند: «ما فرض می‌کنیم زمانی که یک “تمدن سیاره‌ای” به حالتی تبدیل شود که بتوان آن را به عنوان یک شهر جهانی توصیف کرد، با «فرسودگی حدی» مواجه خواهد شد، یک بحران نهایی که در آن مقیاس زمانی تکینگی-فاصله کوچک‌تر از مقیاس زمانی نوآوری می‌شود.»

محققان پیشنهاد می‌کنند که این تمدن‌های نزدیک به فروپاشی، ساده‌ترین تمدن‌ها برای بشریت هستند، زیرا می‌توانند مقادیر زیادی از انرژی را به روشی «به‌شدت ناپایدار» هدر دهند. محققان نوشتند: «این احتمال وجود دارد که بسیاری از کشف‌های اولیه‌ی بشر از حیات فرازمینی شاید از نوع هوشمندانه، اما نه هنوز عاقلانه باشند.»

image

دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که تمدن‌ها برای جلوگیری از نابودی، می‌توانند تحت یک «بیداری پایدار» قرار گیرند و از پیشرویِ نامحدود در ماورای ستارگان به سمت تمدنی پیش روند که رفاه اجتماعی، توسعۀ پایدار و عادلانه و هماهنگی با محیط را در اولویت قرار دهند. در حالی که چنین تمدن‌هایی ممکن است اکتشافات فضایی را به طور کامل کنار نگذارند، اما آنقدر رشد نمی‌یابد که بتوانند با زمین تماس برقرار کنند.

محققان به تعدادی از «بیداری‌های کوچک» بشریت اشاره می‌کنند که به بحران‌های جهانی روی زمین می‌پردازد، مانند: کاهش ذخایر تسلیحات هسته‌ای جهانی از 70 هزار کلاهک به زیر 14 هزار کلاهک؛ توقف گسترش حفرۀ لایه ازون با ممنوعیت انتشار کلروفلوئوروکربن؛ و تعلیق بین‌المللی صید نهنگ در سال 1982.

با این حال، دانشمندان تأکید می‌کنند که پیشنهاد آنها صرفاً یک فرضیه است که از مشاهدۀ قوانین زندگی روی زمین بدست آمده و برای «برانگیختن بحث، درون‌نگری و کارهای آتی» طراحی شده است.

پیشنهاد آنها در کنار مجموعه‌ای از پیشنهادهای علمی و محبوب دیگر بیان می‌کند که چرا ما هرگز با بیگانگان تماس مستقیم نداشته‌ایم. پاسخ به این سوال شامل چالش‌های عملی متعددی است که در مورد سفر میان‌ستاره‌ای ارائه می‌کند، مثلاً بیگانگان ممکن است بصورت مخفیانه از زمین بازدید کنند، یا اینکه بیگانگان خیلی زود (یا انسان‌ها خیلی زود) برای تماس مستقیم به زمین رسیده‌اند.

فرضیه‌ی دیگری که در مجله Astrophysics منتشر شده نشان می‌دهد که مقیاس مطلق جهان به این معنی است که دریافت سیگنال ارسال شده از سوی یک گونه‌ی پیشرفته توسط دیگری – یک مقیاس زمانی – ممکن است 400 هزار سال طول بکشد. این زمان بسیار بیشتر از مدت کوتاهی است که انسان‌ها توانسته‌اند آسمان را اسکن کنند.

ترجمه: سحر الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: space.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

7 دیدگاه

  1. به نظر من زندگی که در زمین جریان داره خیلی مشکوکه!انسانها هزاران سال یا حتی میلیونها سال پیش توسط موجودات قدرتمندتر و البته شرور اسیر شدن و اونارو به سیاره ای تصنعی مانند زمین تبعید کردن(ماتریکس)و مرگ را آنها ساختند تا به این وسیله با هر اندک توسعه و پیشرفتی دوباره همه چی نابود بشه(مرگ)و فراموشی و دوباره تولد.به باور من چیزی که به نام ماده فضا و زمان میشناسیم ساخته وپرداخته انهاست.و این خودش نهایت اسارته.ما جاودانه ایم ولی مارو اسیر کردند.ما اسیر در بدنهای خود هستیم.اسیر در قوانین ماده و فضا و زمان.همه اینها یک توهم باشکوهه!

  2. رابطه موجودات هوشمند فرا زمینی باستانی ( چند میلیارد سال از ما جلو تر تکامل یافته اند) مانند رابطه ما با مورچه برگ های در جنگل های سیبری هستش
    آنها کارکرد دقیق ما را میدانند نیازی به اینتراکت با موجودات بدوی مثل ما ندارند!

    به خاطر همین خیلی جدی نگیریم هوشمندی خویش را ولی همیشه ادامه بدیم علمی فکر کردن را

  3. موجود زنده ای مثل انسان یک در میلیون شانس بوجود اومدن داره همون جور که میلیون ها گونه رو زمین پدید اومدن ولی هیچکدام هوشمند نبودن در راه شیری هم همینطوره خیلی بعیده موجود هوشمندی وجود داشته باشه

    1. کاملا موافقم ولی توجه داشته باشید ما میلیاردها میلیارد سیاره داریمو با همون شانس یک در میلیون هزاران هزار حیات هوشمند در جهان باید وجود داشته باشه

  4. من دلیل کامل اینکه حیات هوشمند فرا زمینی نمیتونه با ما تماس بگیره رو می‌دونم. ببینید هر جای هر سیاره یا قمر اگه آتشفشان داشته باشه حتما حیات هم اونجا وجود داره، یعنی در کیهان به اندازه سلول های بدن من حیات وجود داره، اما، اما حیات هوشمند فقط روی یکی بیشتر وجود نداره، چون برای هوشمند شدن حیات یک چیز مهم لازمه که ما به اون هیچ اشاره ای نمیکنم یا نمی‌خوایم ببینم، من سالها تحقیق کردم و فهمیدم جواب این سوال و بیشتر سوالات درباره کیهان چیه، تماس بگیرید…

    1. با درود من فکر میکنم اول با چشم مسلح یا امواج رادیویی همدیگه رو پیدا میکنیم بعد شاید به سطح علمی برسیم که همو ببینیم اونم بخاطر بعد مسافته که عمر موجودات کمه برای به هم رسیدن

    2. به نظر من به هیچ عنوان نباید وجود حیات هوشمند در جای دیگه کیهان را رد کنیم، به نظرم حداقل چند تا زمین مثل زمین خودمون هست با تفاوت های کم ،که در این زمین های دوم دقیقا موجوداتی مثل ما انسانها تکامل پیدا می‌کنند با تفاوت های جزیی با ما، چون سوپ حیات به صورت یکسان در تمام کیهان پخش شده و اصلا نباید تعجب کنی که یه جای دیگه این عالم انسان‌هایی مثل خودمون تکامل پیدا کنند،این نظر منه.