بیگ بنگ: یک ذره بدون جرم که دانشمندان را برای 85 سال به دنبال خود کشانده بود، بتازگی کشف شده و این دستاورد می‌تواند راه را برای دستگاههای الکترونیکی سریعتر و کارآمدتر و همچنین انواع جدیدی از محاسبات کوانتومی هموار کند.

Weyl-Point-Confirmed-by-Direct-Observation-for-the-First-Timeبه گزارش بیگ بنگ به نقل از ایسنا، یک تیم بین‌المللی به رهبری دانشمندان دانشگاه پرینستون موفق به کشف «فرمیون‌های وایل» شده‌اند که 85 سال پیش نظریه‌پردازی شده بودند. محققان از نخستین مشاهدات فرمیون‌های وایل خبر داده‌اند که اگر بر نسل بعدی دستگاههای الکترونیکی اعمال شوند، می‌توانند منجر به جریان کارآمد و تقریبا آزاد برق در دستگاه‌ها و از این رو قدرت بیشتر به ویژه برای کامپیوترها شوند.

این ذرات که نخستین بار توسط هرمان وایل، ریاضیدان و فیزیکدان آلمانی در سال 1929 معرفی شدند، به دلیل اینکه به عنوان اجزای سازنده احتمالی سایر ذرات زیراتمی محسوب می‌شدند، بسیار مورد توجه و بررسی دانشمندان قرار داشتند. طبیعت بنیادی این ذرات بدین معنی است که فرمیون‌های وایل می‌توانند انتقال ثابت‌تر و کارآمدتری از ذرات را نسبت به الکترون‌ها ارائه کنند. فرمیون‌های وایل برخلاف الکترون‌ها بدون جرم بوده و دارای درجه بالایی از تحرک هستند؛ چرخش ذره هم در جهت حرکت آن و هم در خلاف جهت حرکتش صورت می‌گیرد.

141414114یافته‌های دانشمندان با سایر اکتشافات ذره متفاوت است زیرا فرمیون وایل می‌تواند تکثیر شده و و بطور بالقوه اعمال شود. بطور معمول ذراتی مانند بوزون هیگز بطور زودگذر پس از برخورد ذرات شناسایی می‌شوند. اما فرمیون وایل درون یک بلور فلزی مصنوعی موسوم به آرسنید تانتالوم کشف شد که محققان پرینستون آن را با همکاری دانشمندان مرکز ماده کوانتوم نوآوری مشارکتی در پکن و دانشگاه ملی تایوان طرحی کرده بودند. این یافته‌ها در مجله ساینس منتشر شده است.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: scitechdaily

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

8 دیدگاه

  1. من توی سوم یا دوم راهنمایی که بودم یک ماده ای را پیدا کردم که از نظر عقلانی وجودش غیر ممکن بود برام. این ماده شبیه ساچمه گرد بود درواقع فکر کردم ساچمه هست. سعی کردم برش دارم ولی در کمال ناباوری نتونستم برش دارم با یک فشار کوچک، به چندین ساچمه کوچکتر تبدیل شده و تکه های ساچمه ریز تر، به اطراف پرتاب می شد. به اطراف نگاه کردم و دیدم همه حواسشون پرته با یک کاغذی سعی کردم باقیمانده آن را بردارم. بعد میله خودکار بیک را جدا کردم گذاشتمش تو لوله کاغذ را دور میله پیچیدم و آرام گذاشتمش توی جامدادی. سپس تو این فکر بودم که ببرمش خونه تا به والدین خودم نشان بدم و نگهش دارم تا زمانی که بتونم شخصا ببرمش پیش یک دانشمندی تا روش تحقیق کنه.
    بردمش خونه به همه نشان دادم. اونا گفتن که ساچمه هست. من هم گذاشتمش توی یک جای محدود که اگر کوچک شد بتونم همه را پیدا کنم. فشارش دادم و همه متعجب شدن. ولی تعجب برانگیزترش اینه که وقتی بقیه را داشتم جمع میکردم اونا دوباره تبدیل به یک ساچمه بزرگ شدند. منظورم اینه که فرض کنید با یک فشار به 10 ساچمه گوچک تبدیل شدند و با جمع کردن اونها تو یک گوشه، همه 10 تا ساچمه گرد داخل هم رفتند و تبدیل به یک ساچمه شدند. اصلا باورم نمیشد که چنین چیزی از یک ماده جامد هم بر میاد. به هیچ عنوان حالتش از گرد به دیگر حالت ها تغییر نمیکرد. من یک آزمایش کوچک روش انجام دادم که ای کاش اینکار را نمیکردم. مطمئنا اگر این یک ماده بیگانه بود الان من را ثروتمند میکرد. گزاشتمش روی سفره غذا. کمی ماست بر روی سرش ریختم تا ببینم با ماده های دیگر چه واکنشی نشان میده. در کمال تعجب مقدار ماست (به اندازه یک قطره ماست) بالای ساچمه مانده بود و غیر قابل پاک بود. من کمی سر سفره را گرفتم تا ماست با غلتیدن ساچمه بریزه ولی بر نیروی گرانش زمین غلبه میکرد و ماست بالای ساچمه می ماند. اصلا فرقی نمیکرد که با چه سرعتی بچرخونیش همان بالا می ماند.
    سعی کردم با دست، دستمال کاغذی و پارچه مقدار ماست را پاک کنم. فقط میخواست یک لمس کوچیک کنم که به قسمت های کوچیک تبدیل شد و به اطراف پرتاب شد. یکی از ساچمه های ریز را دیدم که رفته بود داخل فرش، سعی کردم یه جوری درش بیارم که بیشتر از این ریز تر نشه که متاسفانه آنقدر ریز و ریزتر شد که دیگه نتونستم ببینمش.
    چند روز سعی کردم همه جای فرش را بگردم و پیداش کنم چون اگه پیداش می کردم میتونستم با کنار هم گذاشتنش دوباره اونا را به حالت قبلش (اندازه یک ساچمه معمولی) برگردانم ولی نتونستم پیدا کنم.
    دوستان کسی هست که بدونه این چی بود و آیا چنین چیزی اصلا تا بحال کشف شده و الان وجود داره؟ چندین ساله که این تو فکرمه که چه کار اشتباهی کردم اون موقع. اگه دوباره این ماده را پیدا کنم هیچوقت شانسمو از دست نمی دم و میرم آمریکا.

    1. جالبش اینجاست که من میدونم کجا می تونم دوباره این ماده را بدست بیارم ولی تابحال امتحان نکردم که بدونم جواب میده یا نه. یا ممکنه شانسی پیدا کرده باشم و هیچ فرمولی برای آن وجود نداشته باشه.

    2. ولی هر چه هست این را مطمئنم که به یک فلز مربوطه که اسمشو نمیارم و یک فرمول شیمیایی که حاصلش این ماده خواهد بود.

      1. اونطور که خودم تجربه کردم به نظر میاد آلیاژی از جیوه باشه!

  2. پس یعنی اگر این ذره از کنار یک سیاهچاله عبور کنه نیروی عظیم گرانشی سیاهچاله هیچ اثری روی این ذره نداره؟

  3. خیلی جالب بود
    دارم به این فکر میکنم که دستگاه های الکترونیکی در آینده به شکلی خواهند شد !!!!