رونالد دی‌پینو، رئیس مرکز اندرسون، در این مورد گفت: «سرطان بیماری ساده‌ای از نوع ژنتیک یا سلول‌های غیرطبیعی نیست بلکه بیماری‌ای است که کل خانواده را درگیر می‌کند». این مرکز با همکاری ناسا پروژه‌ای را با نام «پروژه هنر لباس‌های فضایی» تعریف کرده‌اند که در آن، سه ماکت از لباس‌های فضایی با نام‌های «امید»، «شجاعت» و «پیوستگی» و با نمونه پارچه‌های نقاشی شده توسط بیماران، خانواده آنها، کارمندان مرکز سرطان و حتی فضانوردان دوخته می‌شود که در ابعاد واقعی لباس‌های فضانوردان است.

جاکوب بالارد، یکی از کسانی که با بیماری سرطان جنگیده و بهبود یافته است، می‌گوید: «این پروژه روشی است تا کودکان سرطانی بتوانند با کودکان دیگری که به بیماری آنها مبتلا هستند ارتباط برقرار کنند. دوست‌های جدید پیدا کنند و دیگر احساس تنهایی نکنند». در واقع، در این پروژه، کودکان بیمار از طریق هنر و همچنین با الهام از فضانوردانی که با شرایط سخت بی‌وزنی به فضا سفر کرده‌اند، با بیماری خود مقابله می‌کنند.

در این پروژه، ناسا الگوهای اصلی این لباس‌های فضایی را به یک شرکت تولید و مهندسی با نام ILC Dover که خودش لباس‌های فضایی را برای فضانوردان ناسا می‌دوزد، ارائه کرده است تا با جمع‌آوری تکه‌پارچه‌های رنگ‌آمیزی شده کودکان، آنها را به هم بدوزد و به شکل یک لباس فضایی و قابل پوشیدن درآورد. اولین لباس فضایی یعنی لباس امید از بیش از 600 تکه پارچه نقاشی‌شده توسط بیماران، خانواده‌های آنها و کارکنان مرکز اندرسون و ناسا دوخته شد. این امر نشان می‌دهد که بیماران و خانواده‌های آنها چقدر به درمان آنها امیدوارند.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: yahoo.com

اطلاعات بیشتر: space.com