بیگ بنگ: با توجه به قدمت و وسعت کهکشان راه شیری، باید تمدن‌های هوشمند در همه جا وجود داشته باشند. اما همه جا یعنی کجا؟ یک مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که شاید تمدن‌های بیگانه بسیار پیشرفته‌تر از آن باشند که بتوانیم آنها را شناسایی کنیم.

به گزارش بیگ بنگ، اگر بیگانگان فضایی به زمین نگاه می‌کردند، ممکن بود درخشش نور خورشید را که از پنل‌های خورشیدی ما منعکس می‌شود، ببینند. بنابراین محققان در آمریکا به این فکر افتادند که آیا ما نیز می‌توانیم حیات فرازمینی را به همین روش پیدا کنیم. محققان یک سیاره فراخورشیدی مشابه زمین را با سطوح مختلف پوشش پنل خورشیدی شبیه‌سازی کردند، سپس بررسی کردند که آیا یک تلسکوپ پیشرفته می‌تواند این پنل‌ها را از فاصله‌ی 30 سال نوری تشخیص دهد یا خیر.

به نظر می‌رسد که تلسکوپ می‌تواند آنها را تشخیص دهد – اما باید چندین نکته رعایت شود. حدود 23 درصد از سطح سیاره باید با پنل‌های خورشیدی پوشیده شود تا این روش بتواند آنها را تشخیص دهد. به علاوه، تلسکوپ برای شناسایی سیگنال از نویز پس‌زمینه به صدها ساعت نیاز دارد. این بدان معناست که یافتن تمدن‌های بسیار پیشرفته می‌تواند به اندازه‌ی یافتن تمدن‌هایی که از نظر فناوری به اندازه کافی پیشرفته نیستند، دشوار باشد.

به‌جای اینکه ستاره‌شناسان منتظر بمانند تا بیگانگان روی چمن کاخ سفید فرود بیایند، فعالانه به دنبال نشانه‌هایی از حیات در کیهان هستند. این نشانه‌ها شامل ردپای زیستی، مانند متان در جو سیاره، یا ردپای فناوری (هر نشانه یا ویژگی قابل اندازه‌گیری و سنجشی که ردی از فناوری را در گذشته یا زمان حال داشته باشد)، مانند سیگنال رادیویی است.

این مطالعه‌ی جدید، پنل‌های خورشیدی را به عنوان ردپای فناوری انتخاب کرد، زیرا تحقیقات قبلی نشان دادند که آنها باید به شدت نور فرابنفش را بیش از سایر طول موج‌ها، منعکس کنند. این نه تنها به دانشمندان نشانگر واضحی برای جستجو می‌دهد، بلکه خورشید به لطف میزان مشترک سیلیسیم و نور ستاره در سراسر کیهان، یک انتخاب منطقی برای تولید انرژی یک تمدن محسوب می‌شود.

اما همانطور که این تیم متوجه شد، انرژی خورشیدی تقریباً کارآمدتر از آن است که یک ردپای فناوری خوب باشد. آنها ابتدا بر اساس داده‌های سال 2022 محاسبه کردند که چه مقدار از خشکی کرۀ زمین برای تولید انرژی کافی جهت پاسخگویی به نیازهای پنل‌های خورشیدی لازم است. تنها 2.4 درصد پوشش زمین نیاز است، حتی اگر خورشید تنها منبع انرژی ما باشد.

داشتن 10 میلیارد نفر روی کره زمین – عددی که سازمان ملل متحد آن را به عنوان اوج جمعیت انسان پیشنهاد می‌کند – فقط تا 3 درصد پوشش زمین را افزایش می‌دهد. حتی 30 میلیارد نفر با استانداردهای بالای زندگی به کمتر از 9 درصد پوشش زمین نیاز دارند. نیازی نیست 23 درصد از زمین خود را به پنل‌های خورشیدی اختصاص دهیم. اما نیاز به پوشش زیادی برای شناسایی آنها داریم، بنابراین بعید است که بتوانیم بیگانگان را از این طریق پیدا کنیم.

این امر پیامدهای مهمی برای پارادوکس فرمی دارد، که به اختلاف بین وجود حیات فرازمینی در کیهان و فقدان مشخص شواهدی برای آن اشاره می‌کند. کهکشان راه شیری آنقدر بزرگ و قدیمی است که از نظر آماری، تمدن‌های هوشمند زیادی در آن وجود دارند که منظومه‌های ستاره‌ای خود یا همسایه‌های خود را مستعمره کرده‌اند و حداقل تعداد کمی از آنها در سراسر کهکشان پراکنده شده‌اند.

می‌توان علت غیبتِ بیگانگان را اینگونه توضیح داد که زمین در قسمتی آرام از شهر قرار دارد، یا ما وسعت کافی را با فناوری مناسب رصد نکرده‌ایم. شاید بیگانگان عمداً ما را کنار گذاشته‌اند. یا ترسناک‌تر از همه، شاید واقعاً ما در کیهان تنها باشیم.

با این حال مطالعه‌ی جدید احتمال دیگری را اضافه می‌کند. “راوی کاپاراپو” نویسنده اصلی و دانشمند سیاره‌شناسی در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا می‌گوید: «شاید تمدن‌ها اجباری برای گسترش در سراسر کهکشان نداشته باشند، زیرا ممکن است به سطوح پایدار جمعیت و مصرف انرژی دست یافته باشند، حتی اگر استاندارد بسیار بالایی از زندگی را انتخاب کرده‌اند.»

«احتمال دارد آنها در منظومۀ ستاره‌ای خودشان یا حتی در منظومه‌های ستاره‌ای نزدیک گسترش پیدا کنند، اما تمدن‌های کهکشانی ممکن است، وجود نداشته باشند.» این خبر بدی برای ردپای فناوری فرضی مورد علاقه‌ی همه، یعنی کره دایسون است. ساختن یک توپ غول‌پیکر از پنل‌های خورشیدی در اطراف یک ستاره – که برخی از دانشمندان سعی کردند تاریک شدن عجیب ستاره‌ی تبی (Tabby’s Star) را توضیح دهند – احتمالاً زیاده‌روی است.

“وینسنت کوفمنگ” ژئوشیمیدان از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، گفت: «ساختارهای جمع‌آوری انرژی ستاره‌ای در مقیاس بزرگ ممکن است به ویژه با در نظر گرفتن پیشرفت‌های تکنولوژی منسوخ شده باشند.» مطمئناً جامعه‌ای که بتواند سازه‌های عظیمی را در فضا قرار دهد، می‌تواند به همجوشی هسته‌ای یا دیگر روش‌های کارآمد در فضا برای تولید انرژی دسترسی داشته باشد.» جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.

ترجمه: سحر الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sciencealert.com