وابستگی کوانتومی (Quantum Entanglement)
پارادوکس EPR – قسمت دوم
اوایل دهه ۱۹۸۰، آلن اَسپِکت و همکارانش در فرانسه آزمایش EPR را با استفاده از دو آشکارساز، با فاصله ۱۳ متر از یکدیگر، ترتیب دادند. در این آزمایش اسپین فوتون‌های منتشر شده از اتم‌های کلسیم، مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. در سال ۱۹۹۷، آزمایش EPR با کمک آشکارسازهایی، با فاصله ۱۱ کیلومتر، انجام گرفت. در هر دو مورد، نظریه کوانتوم برنده شد.
نوع مشخصی از اطلاعات، سریع‌تر از نور حرکت می‌کنند. اگرچه اینشتین در مورد آزمایش EPR اشتباه می‌کرد، ولی او در مورد مسئله مهم‌تر مخابرات سریع‌تر از نور درست می‌گفت.
آزمایش EPR، اگر چه این امکان را به شما می‌دهد که اطلاعات را آناً از طرف دیگر کهکشان کسب کنید، ولی به شما امکان نمی‌دهد که از این طریق پیغامی ارسال کنید. به عنوان مثال نمی‌توانید کد مورس را از این طریق بفرستید. در حقیقت یک «فرستنده EPR» تنها سیگنال‌های تصادفی را می‌فرستد، زیرا هر بار که اسپین را اندازه‌گیری می‌کنید، به‌طور تصادفی می‌تواند متفاوت باشد.
درست است که آزمایش EPR به شما امکان می‌دهد که داده‌هایی را در ارتباط با طرف دیگر کهکشان کسب کنید، ولی به شما امکان نمی‌دهد که اطلاعات مفیدی را،که تصادفی نیستند، ارسال کنید.
بِل این اثر را با استفاده از مثالی از یک ریاضیدان به نام بِرتِلزمان توضیح داده است. این ریاضیدان دارای عادات عجیبی بود که بر طبق آن هر روز به صورت تصادفی یک لنگه جوراب آبی و یک لنگه جوراب سبز می‌پوشید. اگر روزی می‌دیدند که لنگه پای چپ او آبی است، با سرعتی سریع‌تر از نور می‌فهمیدند که لنگه دیگر سبز است. اما دانستن این موضوع به این معنی نبود که می‌توانید این اطلاعات را به همین روش انتقال دهید.
آشکارسازی اطلاعات با ارسال آن فرق می‌کند.
آزمایش EPR به این معنی نیست که می‌توانیم اطلاعات را از طریق تله‌پاتی، سفر سریع‌تر از زمان یا سفر در زمان را مخابره کنیم. غیر ممکن است خودمان را از یکتایی جهان جدا کنیم.
بدین ترتیب تصویر متفاوتی از جهان برای ما شکل می‌گیرد. در این تصویر، بین هر اتم از بدن ما و اتم‌هایی که چندین سال نوری با ما فاصله دارند، «وابستگی» کیهانی وجود دارد. از آنجایی که تمام موارد، از یک انفجار بزرگ ناشی شده‌اند، اتم‌های بدن ما به نوعی با اتم‌های دیگری در طرف دیگر جهان، در نوعی شبکه کوانتومی کیهانی، پیوند دارند.
ذرات مقید به هم به هنوعی شبیه دوقلوهایی هستند که هنوز از طریق بند ناف (یا همان تابع موج آنها) که می‌توانند طولی برابر چندین سال نوری داشته باشند، به هم اتصال دارند.
اگر اتفاقی برای یکی از این زوجین بیفتد، به‌طور خودکار بر روی دیگری نیز اثر می‌گذارد و بنابراین دانش مربوط به یک ذره می‌تواند آناً دانش مربوط به دیگری را آشکار کند.
زوج‌های مقید به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار یکی هستند، اگرچه ممکن است از هم فاصله بسیاری گرفته باشند. می‌توان گفت توابع موج ذرات در انفجار بزرگ زمانی متصل و همدوس بوده‌اند و بنابراین تابع موج آنها ممکن است هنوز هم میلیاردها سال پس از انفجار بزرگ تا اندازه‌ای به هم متصل باشند. به‌گونه‌ای که، تحولات در یک بخش از تابع موج می‌تواند بخش دیگری را در فاصله دور تحت تأثیر قرار دهد)
در سال ۱۹۹۳، دانشمندان با استفاده از مفهوم وابستگی EPR، مکانیزمی را برای دورفرستی کوانتومی ارائه کردند. و سال‌ها بعد دانشمندان موفق شدند سه اتم برلیم را از فاصله دور به یکدیگر مقید کرده و به این ترتیب مشخصات یک اتم را به دیگری منتقل کنند.
لینک کوتاه نوشته : https://bigbangpage.com/?p=498
(۳۰ نفر , میانگین : ۴,۷۳ از ۵)
