بیگ بنگ: با توجه به پیشرفت ­های مهمی که در تراش و صیقل آینه­ ها به وجود آمد هنوز هم ساخت یک آینه­ ی سهموی بی‌نقص بسیار مشکل و خارج از توان اکثریت بود، و انتظار می ­رفت ذهنی خلاق دوباره با یک ایده ­ی جدید تحولی بنیادین در روند تراش و ساخت آینه ­های بازتابی به وجود آورد.

به گزارش سایت بیگ بنگ، منجم آلمانی برنارد اشمیت اولین تلسکوپ ترکیبی را در سال ۱۹۳۰ میلادی ساخت این تلسکوپ دارای آینه­ ی اولیه­ ی کروی بود که در انتهای لوله نصب شده بود و یک شیشه­ ی تصحیح شده را در جلوی تلسکوپ نصب کرد. تلسکوپ اشمیت را می ­توان مادر اغلب طراحی­ های امروزی تلسکوپ­ های ترکیبی دانست، البته تلسکوپ اشمیت با برخی عناصر که توسط پروفسور لارنت کاسگرین (۱۶۲۹-۱۶۹۳م) به آن اضافه شده بود بهینه شد و تلسکوپ اشمیت کاسگرین امروزی را شکل داد.

تلسکوپ­های اشمیت کاسگرین را به اختصار SCT می­نامند، همچنین لفظ کاتادیوپتریک به معنای (شکستی- بازتابی) نیز به این گونه از تلسکوپ­ها اطلاق می­شود. در تلسکوپ­های ترکیبی نور از طریق تیغه ­ی تصحیح‌کننده وارد لوله می­شود و پس از برخورد به آینه­­ ی اصلی به سمت آینه ­ی ثانویه هدایت می­شود، آینه ثانویه نیز نور را از طریق سوراخی که در آینه ­ی اصلی قرار دارد نور را به فوکوسر و در انتها به عدسی چشمی منتقل می­کند.

تیغه­ ی تصحیح‌ کننده

ممکن است بارها برای شما این سوال مطرح شده باشد که قطعه شیشه مانندی که در سر لوله­ ی تلسکوپ­ های اشمیت قرار داده می­ شود چیست و چه کاربردی دارد؟ به این قطعه تیغه­ ی تصحیح کننده یا Corrector plate گفته می­ شود. این تیغه در سال ۱۹۳۱ توسط برنارد اشمیت اختراع و بر روی این نوع تلسکوپ سوار شد.

اما نقش اصلی این تیغه چیست؟ تیغه­ ی تصحیح کننده ­ی اشمیت یک لنز کروی است که برای برطرف کردن خطای کروی در آینه ­ی اولیه ­ی این تلسکوپ­ ها بکار برده می ­شود، به طوری که از یک آینه کروی می­توان تصاویری با کیفیت آینه­ ی سهموی دریافت کرد.اگر توجه کرده باشید ما شاهد این تیغه در تلسکوپ ­های ریچی‌کرتین نیستیم زیرا آینه ­ی این تلسکوپ­ ها هذلولوی است که خطای ابیراهی را به صفر می­رساند.

اشمیت­ ها

سطح کانونی مسطح: این تلسکوپ­ها بیشتر برای عکاسی با فیلم مسطح یا CCD ساخته می­شوند و برای رصد بصری مناسب نیستند.

سطح کانونی خمیده: همان اشمیت­های متداول در بازار است که برای رصد طراحی و ساخته می­شوند و معمولا دارای آینه­ ی ثانویه ۳۰ درصد آینه ­ی اصلی می­باشند این در صورتی است که آینه ثانویه در تلسکوپ­ های کانون مسطح بین ۴۰ تا ۶۰ درصد آینه ­ی اولیه قطر دارد.

ماکستوف­ ها

این طرح در سال ۱۹۴۰ توسط البرت باورز ارائه شد و در سال ۱۹۴۴ به وسیله­ ی دیمیتری ماکستوف که یک افسر روسی بود در یک دوربین بکار برده شد و این­گونه بود که تلسکوپ ترکیبی ماکستوف- باورز اختراع شد. سیستم اپتیکی این طرح دقیقا مانند تلسکوپ­ های اشمیت است با این تفاوت که به جای تیغه­ ی تصحیح کننده ­ی بسیار پیچیده­ ی اشمیت از یک عدسی ضخیم هلالی که ساخت به مراتب راحت­تری دارد استفاده می­شود.

مزیت­ این تلسکوپ ها

– این سری از تلسکوپ­ ها هم برای مناظر زمینی هم سماوی مناسبند.

– برای رصد اجرام نزدیک مانند ماه، سیارات و دنباله ­دار­ها فوق العاده اند.

– تیوب­ ( لوله) کوتاه جریانات دمایی را کاهش می دهد، این تلسکوپ­ ها بسیار سریع هم دما می ­شوند.

– در بزرگ­ترین دهانه ­ها نیز قابلیت حمل بسیار بالایی دارند.

– نیازی به عملیات نگهداری و هم­ خطی ندارند (به ندرت از هم­خطی خارج می­شوند)

پایان

با تشکر از: جلال اسکندری/ منابع بیشتر: History of the telescope , Making & Enjoying Telescopes