بیگ بنگ: در 12 آوریل سال 1961 در آن زمان که فضانورد یوری گاگارین در یک سفر 108 دقیقه ای در ورای زمین به مدار فرستاده شد بشر امروزه به سفر فضایی رفت. بنابراین گاگارین رکورد اولین انسان در فضا را ثبت کرد. اما در طی 50 سال گذشته انسان رکوردهای بسیار دیگری را نیز به ثبت رسانده، طوری که بشر ِ امروزی پا به اعماق سرد فضا گذاشته است. [ مرحله‌ی مهم و برجسته سفر فضایی انسان].

به گزارش بیگ بنگ، در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به بعضی از این موارد، از پیرترین فردی که پا به فضا گذاشت تا روزهای متوالی سپری شده به دور از خاک زمین و… با ما همراه باشید.

پیرترین فرد در فضا

سناتور آمریکایی جان گلن دی _ اُهایو، زمانی که با شاتل فضایی در ماموریت دیسکاوری STS_95 در اکتبر سال 1998 به فضا رفت 77 سال داشت. این مأموریت دومین سفر فضایی گلن بود. او اولین آمریکایی بود که در فوریه سال 1962 به مدار زمین رفت و بازگشت. بنابراین گلن رکورد دیگری را نیز به ثبت رساند: طولانی ترین زمان بین سفرهای فضایی (36 سال).

جوانترین فرد در فضا

فضانورد گرمان تیتوف یک ماه از بیست و ششمین سال تولدش گذشته بود که با فضاپیمای روسی وستوک 2 در آگوست سال 1961 به مدار پرتاب شد. او دومین فردی بود که وارد مدار زمین شد و 17 دور پیرامون سیاره‌ی ما را طی پرواز 25 ساعته‌ی خود پیمود. همچنین تیتوف نخستین فردی بود که در فضا به خواب رفت (خوابید) و نخستین فردی بود که به “بیماری فضایی” مبتلا شد (ناخوشی ناشی از حرکت در فضا).

متداول ترین روزهایی که در فضا سپری شده است

فضانورد روسی والری پولیاکوف تقریباً 438 روز متوالی از ژانویهٔ سال 1994 تا مارس 1995 را در ایستگاه فضایی میر (Mir) سپری کرد. از این رو او رکورد طولانی ترین سفر فضایی یکنفره بشر را به ثبت رسانده است _ و شاید رکورد دار لرزان ترین پاها به هنگام فرود باشد.

کوتاه ترین ماموریت فضایی

در پنجم ماه می سال 1961، آلن شپرد نخستین آمریکایی بود که پا به فضا گذاشت. او رکورد دیگری را نیز در آن سفر به ثبت رساند، رکوردی که تا به امروز برقرار است: کوتاهترین ماموریت فضایی بشر. سفر شپرد به زیر مدار زمین در حامل فریدم 7 ناسا تنها 15 دقیقه به طول انجامید و او در این سفر به ارتفاع 185 کیلومتری از زمین رفت و درست در 486 کیلومتری محل پرتاب خود از فلوریدا در اقیانوس اطلس فرود آمد. شپرد بعدها چندی بیشتر از این تجربه‌ی سفر فضایی کوتاه را کسب کرد. در سال 1971، او در ماموریت آپولو 14 ناسا به ماه رفت. در طول این پرواز، این فضانورد 47 ساله رکورد دیگری را به ثبت رساند، و به پیرترین فردی تبدیل شد که پا به سطح دنیای دیگری گذاشته است.

دورترین سفر فضایی

رکورد بیشترین فاصله از زمین بیش از چهار دهه است که برقرار و حفظ شده است. در آوریل سال 1970، تیم ماموریت آپولو 13 ناسا به دور سمت دیگر ماه با ارتفاع 254 کیلومتری سفر کردند، که در این سفر آنها 400171 کیلومتر از زمین فاصله گرفتند. این سفر دورترین سفر فضایی است که بشر از سیاره‌ی مادری خود انجام داده است.

بیشترین مجموع زمان سپری شده در فضا

فضانورد سرگئی کریکالف این رکورد را به ثبت رسانده است، که تقریباً کمی بیشتر از 803 روز طی سفر فضایی می باشد. این زمان بیشتر از دو سال و دو ماه سپری شده در سفر پر سرعت و انرژی در حرکت به دور زمین با سرعت تقریباً 28،164 کیلومتر در ساعت می باشد. این رکورد برای زنان توسط فضانورد ناسا خانم پگی ویتسون به ثبت رسیده است، او کسی است که بیشتر از 376 روز را در فضا به سر برد.

کریکالف عنوان دیگری را به ثبت رسانده است که از رسمیت کمتری برخوردار است: آخرین شهروند جماهیر شوروی. این فضانورد زمانی که کشورش در دسامبر سال 1991 از هم پاشیده شد در ایستگاه فضایی میر حضور داشت. هنگامی که کریکالف در مارس سال 1992 به زمین بازگشت به جای آنکه به جماهیر شوروی U.S.S.R بازگردد در واقع به روسیه بازگشت.

طولانی ترین فضاپیمایی که به طور مدام و مستمر مورد سکنی قرار گرفت

این رکورد به ایستگاه فضایی بین‌المللی تعلق دارد و روز به روز رشد میکند. تا 2 نوامبر سال 2000، 100 میلیارد دلار آزمایشگاه در حال حرکت حول مدار به طور مدام اشغال شده و مورد استفاده قرار گرفته‌ است. این فاصله‌ی زمانی _ به اضافه دو روز، از زمان پرتاب اولین تیم ایستگاه فضایی در 31 اکتبر سال 2000 _ به عنوان طولانی ترین دوره‌ی زمانی حضور مستمر بشر در فضا نیز شناخته شده است.

طولانی ترین ماموریت شاتل فضایی

شاتل فضایی کلمبیا در ماموریت STS_80 خود در 19 نوامبر سال 1996 به فضا پرتاب شد. قرار بود که این شاتل 5 دسامبر همان سال به زمین باز گردد، اما شرایط جوی بد و نامناسب این فرود را 2 روز به عقب انداخت. هنگامی که در نهایت شاتل فضایی کلمبیا به خانه بازگشت تقریبا 17 روز و 16 ساعت در فضا بود _ یک رکورد برای ماموریت فضایی یک شاتل [ به یادماندنی ترین ماموریت‌های شاتل فضایی].

بیشترین زمان ِ ماندن بر سطح ماه

در دسامبر سال 1972، هریسون اشمیت و یوجین سرنان در ماموریت آپولو 17 ناسا تقریبا کمتر از 75 ساعت بیش از 3 روز _ را به روی سطح ماه سپری کردند. همچنین این فضانوردان 3 پیاده روی به روی سطح ماه را انجام دادند که مجموعا بیش از 22 ساعت به طول انجامید.[چند انسان بر سطح ماه گام نهاده اند؟]

سریع ترین پرواز فضایی انسان

خدمه آپولو 10 ناسا با ماموریت ماه، وقتی در 26 می 1969 به زمین بر می گشتند به سرعت بالای 39897 کیلومتر در ساعت نسبت به زمین رسیدند که سریع ترین سرعتی است که تا کنون بشر با آن سفر کرده است. ماموریت آپولو 10 به عنوان تمرینی برای اولین فرود انسان در قمر زمین دو ماه بعد در 20 جولای، 1969 بود. فضانوردان آپولو 10، سرنان، جان یانگ و تام استافورد در اتاقک فضایی چارلی براون و ماژول لونار اسنوپی (اتاقک فرود) خود به دور ماه چرخیدند. پس از آن، استافورد و سرنانقبل از بازگشت به سکو با ماژول چارلی براون،کاوشگر قمری اسنوپی را در 15243 متر از سطح ماه فرود آوردند.

بیشترین پرواز فضائی یک فضانورد

این مورد سهم دو فضانورد ناسا است. فرانکلین چانگ دیاز و جری راس، هر دو سرنشین سفینه های فضایی ناسا هفت بار به فضا رفتند. چانگ دیاز پروازهای خود را بین سال های 1986 و 2002 انجام داد، در حالی که راس پروازیها خود را بین سال های 1985 و 2002 انجام داد.

بیشترین راهپیمایی فضایی

فضانورد روسی آناتولی سالوویوف، 16 راهپیمایی فضایی در مدت پنج ماموریت در دهه 1980 و دهه 1990 انجام داد. در رکورد دیگری-سالوویوف بیش از 82 ساعت را خارج از فضاپیمای خود در گشت و گذار در فضا به سر برد. [10 ماموریت علمی برتر اتحاد جماهیر شوروی و روسیه]

طولانی ترین راهپیمایی فضایی به صورت منفرد

در تاریخ 11 مارس 2001، فضانوردان ناسا جیم واس و سوزان هلمز، 8 ساعت و 56 دقیقه را خارج از شاتل فضایی دیسکاوری و ایستگاه فضایی بین المللی در ماموریت STS-102 گذراندند، کارهای تعمیر و نگهداری را انجام دادند و آزمایشگاه در حال چرخش را برای ورود ماژول دیگر آماده کردند. این طولانی ترین راهپیمایی فضایی در تاریخ بوده است.

بزرگترین گردهمایی فضایی

این ممکن است بدشگون به نظر برسد، اما رکورد بزرگترین گردهمایی انسان در فضا 13 نفر می باشد – که در طول ماموریت STS-127 شاتل سرنشین دار اندور ناسا در سال 2009 صورت گرفت. در جولای 2009، شاتل اندور روی ایستگاه فضایی بین المللی قرار گرفت. سپس خدمه هفت نفره شاتل به روی عرشه آزمایشگاه در حال چرخش رفتند و به شش نفر حاضر در آنجا پیوستند. جمع 13 نفره بزرگترین جمع انسانی در فضا در آن زمان بود. در حالی که پس از آن شاتل ناسا و خدمه ایستگاه به رکورد 13 نفره رسیدند و از همان زمان همچنان در صدر قرار گرفته است.

گردهمایی بیشترین زنان در فضا

این رکورد برای چهار زن می باشد که به طور همزمان در مدار زمین قرار گرفتند. در آوریل سال 2010 فضانورد ِ ناسا، تریسی کالدول دایسن با فضاپیمای روسی سایوز به ایستگاه فضایی بین المللی رفت. او به فضانوردان، استفانی ویلسون و دوروتی متکالف- لیندن و فضانورد ژاپنی نائوکو یامازاکی پیوست که در شاتل فضایی دیسکاوری در ماموریت STS-131 خود به دور زمین می چرخیدند.

گران ترین سفینه فضایی

با مشارکت تعدادی از کشورها ساخت ایستگاه فضایی بین المللی آغاز شد که حدودا به اندازه یک زمین فوتبال است. این ایستگاه در سال 1998، اندازه ی یک خانه با پنج اتاق خواب بود که در سال 2012 تکمیل شد، اگر چه هنوز هم در حال گسترش است. هزینه آزمایشگاه در حال چرخش فضایی، 100 میلیارد دلار در سال 2011 برآورد شده که باعث می شود این ایستگاه گران ترین ساختار فضایی ساخته شده باشد. این هزینه با توجه به ماژول های بیشتر و زمان اجرایی ایستگاه، افزایش خواهد یافت.

بزرگترین سفینه فضایی ای که تاکنون ساخته شده است

بار دیگر ایستگاه فضایی بین المللی برنده است. این آزمایشگاه در حال چرخش، محصول پنج سازمان فضایی به نمایندگی بیش از 15 کشور جهان است. از یک انتها تا انتهای دیگر ستون فقرات این ایستگاه، حدود 109 متر میباشد. آرایه های خورشیدی بزرگی در انتهای هر ستون وجود دارد و بال هایی با طول 73 متر دارد. فضانوردانی که در داخل یک سری از اتصالاتی زندگی می کنند که ماژول های تحت فشار هستند و به ستون اصلی متصل است. این ماژول ها دارای یک فضای قابل سکونت، تقریبا معادل کابین داخلی یک بوئینگ 747 است.

در حال حاضر کارکنان این ایستگاه شش فضانورد هستند، اما هنگام بازدید یک سفینه دیگر – مانند سایوز روسی یا شاتل ناسا با خدمه کامل آن- که در عرشه آن پهلو می گیرد، این جمعیت به 9 و 13 نفر می رسد. این ایستگاه فضایی آنقدر بزرگ است که اگر تماشاگران آسمان صافی داشته باشند و بدانند که به کجا نگاه می کنند، به راحتی می توانند آن را با چشم غیر مسلح از زمین ببینند. این ایستگاه به صورت یک نور روشن با حرکت سریع به نظر می رسد که می تواند مانند ستاره درخشان (شباهنگ) یا سیاره ی ناهید، بسته به شرایط مشاهده می درخشد.

ترجمه: تحریریه سایت علمی بیگ بنگ / منبع: space.com