بیگ بنگ: در ماه اکتبر 2017، یک دنباله‌دار سریع و سیگار شکل که منشا فراخورشیدی داشت، با بهره‌گیری از تلسکوپ «Pan-STARRS1» در هاوایی مورد شناسایی قرار گرفت. باور بر این بود که دنباله‌دار «اوموآموا» احتمالا از یک منظومه سیاره‌ایِ در حال ایجاد و در اثر یک نیروی گرانشی از طرف سیاره فراخورشیدی غول‌پیکری به بیرون پرتاب شده است.

image e Oumuamua
تصویر هنری که دنباله‌دار ِ میان ستاره‌ای «اوموآموا» را نشان می دهد.

به گزارش بیگ بنگ، اکنون دکتر «کورین بیلر جونز» از موسسه اخترشناسی ماکس پلانک و همکارانش با استفاده از داده‌های ماهواره گایا (متعلق به سازمان فضایی اروپا) موفق به شناسایی چهار ستاره شده‌اند که احتمال می رود خاستگاه «اوموآموا» باشند. دنباله‌دارها بقایای حاصل از ایجاد منظومه‌های سیاره‌ای هستند. همچنین، احتمال می رود «اوموآموا» از قلمرو ستاره‌ای خود به بیرون هدایت شده است، در حالی که سیاره‌ها هنوز در آنجا در حال تکوین و تکامل بودند. اخترشناسان به منظور جستجوی منزلگاه این دنباله‌دار مجبور بودند نه تنها مسیر این دنباله‌دار ِ میان ستاره‌ای را بررسی و رصد کنند، بلکه مجموعه‌ای از ستاره‌هایی را که شاید از مسیر این جرم سماوی در چند میلیون سال قبل عبور کرده باشند، تحلیل نمودند.

به همین منظور، دکتر بیلر جونز و همکارانش از داده‌های ماهواره گایا استفاده کردند. در داده‌های این ماهواره میتوان به موقعیت، شاخص‌های فاصله و حرکت چندین میلیون ستاره در پهنه آسمان در کهکشان راه شیری دست پیدا کرد. نکته مهمتر اینکه، در این مجموعه داده‌ها میتوان به سرعت شعاعی (اینکه ستاره‌ها با چه سرعتی به ما نزدیک یا از ما دور می شوند) هم دسترسی داشت. اخترشناسان به بررسی هفت میلیون ستاره پرداختند و در کنار آن، 220 هزار ستاره را هم نگاه کردند؛ سرعت شعاعی این ستاره‌ها در مقاله‌های اخترشناسی موجود است.

در نتیجه، اخترشناسان چهار ستاره را شناسایی کردند که مدار آنها در گذشته نزدیک در فاصله چند سال نوری «اوموآموا» آمده است. در یک تا هفت میلیون سال گذشته، هر چهار ستاره به نزدیکی دنباله‌دار «اوموآموا» رسیده‌اند. با این حال، انتظار نمی رود هیچ کدام از این ستاره‌ها بخشی از یک منظومه ستاره‌ای دوتایی باشند؛ احتمال می رود یک سیاره غول‌پیکر یا ستاره همدم، مکانیزم ارجح‌تری برای هدایت این جرم سماوی کوچک به بیرون باشد.

Oumuamua ESO illus outgassingدکتر بیلر جونز و همکارانش گفتند: «همه آنها ستاره‌های کوتوله هستند. ستاره ای که به بیشترین نزدیکی به اوموآموا را دستکم در یک میلیون سال پیش داشت، با عنوان HIP 3757 شناخته می شود؛ یک ستاره کوتوله سرخ که در فاصله 81 سال نوری نسبت به زمین واقع شده است. این ستاره به فاصله 1.96 سال نوریِ دنباله‌دار اوموآموا آمد. با توجه به سرعت نسبتا بالای این ستاره که تقریبا 90123 کیلومتر بر ساعت تخمین زده شده است، احتمال آن پایین است که این ستاره بتواند منزلگاه اوموآموا باشد.

کاندیدای بعدی به نام HD 292249 به خورشید ما شباهت دارد و تقریبا در فاصله 135 سال نوری نسبت به آن واقع گردیده است. سرعت این ستاره‌ها 36049 کیلومتر بر ساعت بوده است. به ترتیب در 1.1 و 6.3 میلیون سال گذشته، به نزدیکی دنباله‌دار اوموآموا آمد‌ه‌اند.» اگرچه مشاهدات آتی این چهار ستاره شاید بتواند در دستیابی به ویژگی‌های آن کمک کند، اما اخترشناسان هنوز در حال بررسی داده‌های جدید ماهواره گایا هستند. این مقاله در مجله Astronomical منتشر شده است.

ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

1 دیدگاه

  1. سلام
    هر چیزی که باعث شده آمواموا بسمت منظومه شمسی پرتاب شود ممکن است چیزهای دیگری را هم بطرف ما پرتاب کرده باشد که بزودی از راه برسند