بیگ بنگ: تحقیقات جدید به بررسی فعالیت‌ها و حرکات گروهی از “انسان‌های هایدلبرگی” پرداخته است که 200000 تا 700000 سال پیش زندگی می‌کردند. متاسفانه، کماکان درک درستی از این گونه انسان‌ها به دست نیامده است.

به گزارش بیگ بنگ، بر اساس یافته‌ها، این انسان‌ها به ساخت ابزارهای مختلف از جمله ابزارهای استخوانی در اروپا مشهور هستند؛ آنها در منطقه باستان‌شناسی 480000 ساله‌ی نزدیک باکس‌گرو ساسکس انگلیس یک اسب بزرگ را نیز سلاخی کرده بودند. محل سلاخی اسب یکی از مناطق نزدیک به باکس‌گرو می‌باشد که بارها و بارها مورد حفاری قرار گرفته است. این منطقه که اهمیت آن در سطح جهانی است، از قدیمی‌ترین بقایای انسانی بریتانیا میزبانی می‌کند.

باستان‌شناسان در طی حفاری‌های دهه 1980 تا 1990 میلادی موفق شدند بیش از 2000 قطعه تیز از هشت گروه‌بندی مجزا احیا کنند. انسان‌های باستان در چنین مناطقی به ساخت ابزارهای مختلف مشغول می‌شدند و همین عامل موجب شده تا بقایای بسیاری از آنان بر جای مانده باشد. دکتر «متیو پوپ» از موسسه باستان‌شناسی کالج لندن به همراه همکارانش به این نتیجه رسیدند که انسان‌های هایدلبرگی در ساخت چاقوهای بلند به مهارت خاصی دست پیدا کرده بودند. برخی محققان این چاقوها را بهترین ابزار قصابی توصیف می‌کنند.

دکتر پوپ افزود: «ما یک فرصت استثنایی به دست آوردیم تا این منطقه را با جزئیات کامل مورد بررسی قرار دهیم. می‌دانستیم که این منطقه در گذشته‌ای دور از جمعیت بزرگی میزبانی کرده است. انسان‌های باستانی در این منطقه گرد هم می‌آمدند تا اسب‌های مرده را قصابی کرده و سپس آنها را بخورند. این باورنکردنی است که ما اکنون می‌توانیم از روی رد پا و محل قرارگیری زانوی این انسان‌ها ببینیم که انسان‌های باستانِ ساکن این منطقه چه حرکات و رفتارهایی داشتند؛ آنها جمعیتی متشکل از پیر و جوان بودند که به همکاری با یکدیگر می‌پرداختند و به آداب اجتماعی اعتقاد بسیاری داشتند. یافته‌های ما نشان می‌دهد که دستکم هشت نفر در این منطقه در ساخت ابزارهای مختلف تبحر داشتند و تعداد کمی از بزرگسالان مسئولیت شکار و قصابی را بر عهده گرفته بودند. با این حال، کشف نشانه‌هایی از سایر فعالیت‌ها و حرکاتِ این انسان‌ها ما را در بهت و حیرت فرو برده است. پس این احتمال را می‌دهیم که جمعیت بسیار بزرگتری در آنجا ساکن بوده باشد.»

مطالعه جامع استخوان اسب‌ها نشان می‌دهد که فقط گوشت را از تن این حیوان جدا نکرده‌اند، بلکه هر کدام از استخوان‌ها با استفاده از چکش‌های سنگی به قطعات کوچکتر تقسیم می‌شده است تا امکان استفاده از روغن مایع درون استخوان‌ها فراهم شود. به نظر می‌رسد که تمام بخش‌های بدن اسب را مورد پردازش قرار داده باشند؛ انسان‌های باستان حتی از محتوای شکم اسب‌ها نیز برای وعده غذایی گروهی متشکل از 30 یا 40 فرد استفاده می‌کردند. با این حال، اسب صرفاً به عنوان غذا کاربرد نداشت. محققان با تجزیه و تحلیل جامع استخوان‌ها دریافتند که استخوان‌های متعددی به عنوان ابزار مورد استفاده قرار گرفته است.

«سایمون پارفیت» از موسسه باستان‌شناسی کالج لندن گفت: «اینها از جمله ابتدایی‌ترین ابزارهای غیرسنگی هستند که در بقایای باستان‌شناسی فرگشت انسان پیدا شده است. احتمالاً این ابزارها نقش بسیار مهمی در ساخت چاقوهای بلند داشته است. ما با استفاده از این یافته‌ها فهمیدیم که انسان‌های باستان قادر به درک ویژگی‌های مواد ارگانیک مختلف بودند و از شیوه ساخت ابزارهای بهتر هم خبر داشتند. آنها با دقت زیادی عمل قصابی را انجام می‌دادند و برهم‌کنش اجتماعی پیچیده‌ای میان آنان برقرار بود. پس نتیجه این می‌شود که جمعیت انسان‌های اولیه در منطقه باکس‌گرو از منظر مهارت‌های فرهنگی، اجتماعی و شناختی به درجه بالایی رسیده بودند. فعالیت‌های همیاری میان گروه‌های بزرگ از انسان‌ها نشان می‌دهد که این مناطق موقت به جایی برای معاشرت اجتماعی نیز تبدیل شده بود؛ بنابراین، امکان اشتراک‌گذاری اطلاعات و تبادل نظرات وجود داشته است و آنها می‌توانستند ایده‌های مربوط به ساخت ابزار را با یکدیگر در میان بگذارند.»

ترجمه: منصور نقی‌لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com