بیگ بنگ: بر اساس مطالعه‌ای که توسط پروفسور “فیلیپ مارکوس” استاد دانشگاه کالیفرنیا برکلی، انجام شده، ابرها اندازۀ واقعی و ماهیت بارزترین ویژگی مشتری که «لکه سرخ بزرگ» است را پنهان می‌کنند.

image e Great Red Spot
این مجموعه تصاویر با رنگ کاذب پوسته‌ پوسته شدنِ مکرر ابرهای لکه سرخ بزرگ در بهار 2019 را نشان می‌دهد. در اولین تصویر، پوسته پوسته شدن در قسمت شرقی گردابِ سرخِ عظیم، غالب است. سپس پوسته از لکۀ سرخ بزرگ جدا می‌شود، اما در عکس پنجم پوستۀ جدیدی شروع به جدا شدن می‌کند.

به گزارش بیگ بنگ، لکۀ سرخ بزرگ یکی از قابل تشخیص‌ترین ویژگی‌های جوّ مشتری و کل منظومه‌شمسی است. این ویژگیِ برجسته که 16000 کیلومتر گستردگی دارد، 1.3 برابر زمین است. رنگ قرمز آن به احتمال زیاد فرآورده‌ای از مواد شیمیایی‌ای است که در اثر اشعه فرابنفش در جوّ فوقانیِ غول گازی از هم می‌شکنند.

سرعت این طوفان 500 کیلومتر بر ساعت است و آن‌قدر قدرت دارد که طوفان‌های کوچک‌تر را به هم می‌زند و به درون خود می‌کشد. لکۀ سرخ بزرگ اولین‌بار در سال 1830 مشاهده شد و احتمالاً بیش از 350 سال است که وجود دارد. امروزه به نظر می‌رسد که این لکه در حال کوچک‌شدن است.

پروفسور مارکوس بیان داشت: «در بهار سال 2019، ناظران از پوسته‌های قرمز بزرگی که از این لکۀ مشهور جدا شدند، عکس‌ گرفتند. اما پدیدۀ پوسته پوسته شدن یک حالت بسیار طبیعی از گرداب با پوشش ابر است و نشانۀ مرگ “لکه سرخ بزرگ” نیست.» پروفسور مارکوس و همکارانش توانستند با تحلیل تصاویر جدید از لکۀ سرخ بزرگ به همراه مدل‌های کامپیوتری که فیزیک ِ نحوۀ حرکت سیالات را ادغام می‌کند، مساحت لکه را تعیین کنند. آنها دریافتند که این منطقه بزرگ‌تر از گردابِ اصلی آن، یعنی گاز چرخشی که آن را تعریف می‌کند، است.

وی توضیح داد: «گاهی اوقات تشکیل ِ ابرهای کوچکتر نقاط ِ ایستا ایجاد می‌کند که در آن سرعت ناگهان متوقف شده و دوباره شروع می‌شود و در جهات مختلف بیرون می‌رود.» این نقاط جایی را نشان می‌دهد که ابرِ در حال عبور متلاشی می‌شود و پوسته‌هایی را ایجاد می‌کند که اخترشناسان آنها را دیدند.

پروفسور مارکوس گفت: «از بین رفتن ابرها از لکۀ سرخ بزرگ از طریق برخورد با نقاط ایستا نشانۀ از بین رفتن طوفان نیست. ایجاد گرداب‌های کوچک در شرق، در شمال شرقی لکه سرخ بزرگ در طول بهار سال 2019 و ادغام متعاقب آنها با طوفان‌، نیز نشانۀ از بین رفتن لکه نیست.»

وی افزود: «گردش ثانویه‌ای که نتیجۀ گرما و سرمای بالا و پایین گرداب است، باعث می‌شود “لکه سرخ بزرگ” همچنان در طول قرن‌ها وجود داشته باشد و با تقلیل انرژی خود در برابر ویسکوزیته، با آشفتگی و از دست دادن ِ گرما مبارزه کند.» محققان نتایج خود را در روز 25 نوامبر 2019 در هفتاد و دومین نشست سالانۀ بخش APS دینامیک سیالات در سیاتل، واشنگتن، ارائه دادند.

ترجمه: زهرا جهانبانی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com

دیدگاهتان را بنویسید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

2 دیدگاه

  1. خیلی ممنون از مطلب مفیدتون. لکه مشتری یکی از جذاب ترین پدیده های منظومه شمسی ماست که آیندگان در مواجه با موجودات سایر ستاره های دارای حیات بدان افتخار خواهند کرد. البته اگر در اثر فقدان فسفر منقرض نشوند و به سرنوشت نئاندرتالها مبتلا نشوند.

  2. عاااقا.. بالاخره این لکه ناپدید میشود؟.. یا نمیشود! تکلیف ما رو مشخص کنین