آیا انسان واقعا به ماه سفر کرد؟ ( قسمت دوم )
- 17 اسفند 1392
- 9 دیدگاه
بیگ بنگ: نخستین گام بزرگ برای تشکیک در برنامه‌های آپولو، دو سال بعد از بازگشت آپولو-17 و با انتشار کتاب « ما هرگز به ماه نرفته‌ایم، زیان 30 میلیارد دلاری آمریکا» برداشته شد. در چند روز گذشته نخستین بخش از سری مطالب «شبهات آپولو» را با عنوان «آیا انسان واقعا به ماه سفر کرد؟» مطالعه کردید که در آن با مروری بر وضعیت جهان پس از جنگ جهانی دوم، شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آمریکا و دلایل این کشور برای انجام ماموریت گران‌قیمت آپولو توضیح داده شد.
در روزهای انجام عملیات آپولو و چند سال بعد از آن خبری از شایعاتی که امروز پیرامون این سفر را گرفته است نبود. از یک سو آمریکایی‌ها شاهد موفقیتی چشم‌گیر بودند و از سوی دیگر بسیاری از آنها می‌توانستند خود شاهد پرواز موشک‌های غول‌پیکر ساترن-5 باشند که روزها در کیپ کندی سوار می‌شد و مقابل چشم مردم و در حالی‌که مردم چندین ایالت می‌توانستند رد سفر آن را به فضا مشاهده کنند، غرش کنان به فضا می‌رفت. در جایی مانند سواحل ایالت فلوریدا و یا شهر هیوستون، هر کسی را انتخاب می‌کردید، حتما خودش یا یکی از اعضای خانواده یا دوستانش درگیر این برنامه فضایی بودند و از همه مهم‌تر آنها شاهد بودند روس‌ها که هر بار در تلاش بودند تا موفقیت‌های خود را چندین برابر بزرگ کنند، هیچ اعتراضی به این برنامه نکردند.
سرگئی خورشچوف فرزند نیکیتا خورشچوف، نخست‌وزیر وقت اتحاد جماهیر شوروی در گفتگو با ساینتیفیک‌آمریکن در سال 2009، از خاطرات آن روزهای خود در روسیه سخن گفته است. او به یاد می‌آورد که خبر این مساله در روزنامه‌های شوروی منتشر شد، اما واکنش ما (شوروی‌ها) به آن مانند واکنش آمریکایی‌ها به پرواز گاگارین بود. او همچنین از پدرش یاد میکند که از شکست برنامه فضایی شوروی تحت سرپرستی سرگئی کورولوف ناراحت و شگفت‌زده بود. وی در این گفتگو همچنین به این موضوع اشاره میکند که با توجه به اینکه کورولوف بیشتر از اینکه دانشمند یا طراح باشد، مدیر بینظیری بود، اصرار عجیبی بر استفاده از پرتاب‌گرهای امتحان شده قبلی خود (موشک N1) داشت.
سرگئی خورشچوف در این گفتگو حتی بیان میکند که به نظر او و بسیاری از افرادی که در آن‌زمان از جزئیات برنامه‌های شوروی اطلاع داشتند، برنامه کورولوف و میراث‌دار آن یعنی واسیلی میشین به لحاظ فلسفه‌ای که در مواجهه با این مساله داشتند، نمی‌توانست در این مورد بر آمریکا چیره شود. حتی سیستم عظیم پروپاگاندای شوروی هیچ‌گاه ادعایی در زمینه دروغ بودن سفر به ماه نکرد و با وجود اینکه هر دو کشور از نزدیک فعالیت‌های دیگری را به ویژه در خارج از مدار زمین زیر نظر داشتند، مقامات علمی آنها این سفر را برای سیاستمداران ارشد کرملین تایید کردند. پس از پایان جنگ سرد و در جریان ملاقات‌هایی که بین فضانوردان قدیمی شوروی با همتایان آمریکایی آنها اتفاق افتاد، این افراد از احساس خود هنگام شنیدن خبر موفقیت آمریکایی‌ها گفتند.
نخستین تشکیک بزرگ
با گذشت چند سال از موفقیت برنامه آپولوها اما زمزمه‌های ایجاد شک درباره این برنامه نه در شوروی و در بلوک شرق، که در خود آمریکا بلند شد. بحران اقتصادی از یک سو و هزینه‌های سرسام‌آور آپولو و پایان یک‌باره آن فرصت مناسبی برای مطرح شدن نظریه توطئه در این باره بود. سال 1974 اولین گام بزرگ در زمینه ایجاد تشکیک در این سفر از سوی کارمند یکی از بنگاه‌های انتشاراتی وابسته به یکی از شرکت‌های سازنده موتورهای موشک ساترن – 5 برداشته شد. او کتابی با عنوان : «ما هرگز به ماه نرفته‌ایم، زیان 30 میلیارد دلاری آمریکا» را با طرح ایده‌هایی مبنی بر دروغ بودن این سفر منتشر کرد. چنین عنوانی موجی از بحث و مباحثه را در جامعه آمریکایی و در سایر نقاط جهان ایجاد کرد.
در همین ایام بود که نمایش فیلمی سینمایی به نام «کاپریکون – وان» بحث‌ها را وارد فاز جدیدی کرد. این فیلم داستان سفر نخستین انسان به مریخ را روایت می‌کرد و در فیلم بیان می‌شد که چگونه سیاستمداران با کمک هالیوود داستان سفر به مریخ را شبیه‌سازی کرده‌اند تا افکار عمومی را گمراه کنند. این فیلم با اشارات غیرمستقیمی که به داستان آپولو – 11 داشت، بحث‌ها را وارد مرحله جدید کرد.
این رویدادها هم‌زمان شد با رسوایی واترگیت و مشخص شده بود کمپین انتخاباتی نیکسون برای تضمین پیروزی در انتخابات از کمپین انتخاباتی دموکرات‌ها شنود کرده و سپس این اتهام‌ها را انکار کرده است. نیکسون به دلیل دروغ‌گویی و رسوایی واترگیت که با پیگیری روزنامه‌نگاران و به ویژه خبرنگاران روزنامه واشینگتن‌پست آشکار شده بود، از ریاست‌جمهوری استعفا داد و اعتماد مردم به سیاستمداران آمریکایی به حداقل خود رسید. در چنین دوره‌ای که توطئه و دروغ واشینگتن را فرا گرفته بود، باور اینکه سیاستمداران برای فریب افکار عمومی دست به جعل سفر به ماه بزنند، برای مردم باورکردنی می‌آمد.
فاکس، تنور توهم را داغ‌تر کرد
سال‌ها بعد بار دیگر این موضوع دوباره داغ شد. این بار و در 15 فوریه 2001 بود که شبکه تلویزیونی فاکس مستندی یک ساعته درباره سفر به ماه تهیه کرد. این فیلم با عنوان «نظریه توطئه: آیا ما بر ماه فرود آمدیم؟» و با اجرای میچ پلیگی یکی از بازیگران سریال ایکس‌فایلز پخش شد. در این فیلم ادعاهای پیشین در کنار تصاویر و عکس‌هایی منتخب قرار می‌گرفت و با ساختاری حرفه‌ای درباره اینکه آیا سفر به ماه صورت گرفته است یا نه بحث می‌کرد. این مستند به قدری تاثیرگذار بود که برخی از آمارها نشان می‌داد پس از پخش آن تعداد طرفداران نظریه توطئه و دروغ بودن سفر به ماه از حدود 5 درصد به 20 درصد افزایش یافته است!
اما کسانی که معتقدند سفر به ماه دروغ بوده است، چه دلایلی را مطرح می‌کنند؟ در بخش‌های بعدی «شبهات آپولو» فهرستی از این موارد را به همراه توضیح علمی هر یک از آنها مطرح می‌کنیم. طبیعی است کسانی که از پیش تصمیم خود را گرفته‌اند و این سفر را دروغ می‌پندارند، با خواندن چنین مطالبی باز هم قانع نخواهند شد. مخاطب اصلی «شبهات آپولو» کسانی است که شایعات مختلف در این باره را شنیده و دنبال توضیحاتی درباره آنها هستند.
ادامه دارد »»»
پوریا ناظمی
مطلب مرتبط:
سفر به ماه از خیال تا واقعیت
(19 نفر , میانگین : 4,89 از 5)
سلاام چرا آمریکا الان دیگه به ماه نمی ره وچرا فقط سه نفر آمریکایی به ما سفر کردند مپلا یک ایرانی هم باخود می بردند
دکتر در کل دوازده نفر به ماه سفر کردن نه سه نفر
اگرم قرار بود از هر کشوری یه فرد ببر باید دویست نفر میبردن :/
آقای نویسنده ! تو نه تنها نویسنده‌ای که پیشگو هم هستی!
(طبیعی است کسانی که از پیش تصمیم خود را گرفته‌اند و این سفر را دروغ می‌پندارند، با خواندن چنین مطالبی باز هم قانع نخواهند شد!!!!)
شست پات نره تو چشمت!
لازم دیدم منم نظرمو بگم..
طبیعی است که ما تنها عکس ها را در اختیار داریم و لذا تنها پرسش یا پرسش های که میتوان کرد در مورد نور و سایه و خورشید و شب و جو و ستاره ها و …ویا موضوعات بسیار ساده ی دیگری چون موج پرچم و بازتاب نور از ماه وغبار و خلا و گرانش و…است؛ خب ، جواب به اینها به هیچ عنوان از منظر بررسی اپتیکی و فیزیکی مسئله ی دشواری نیست، کمااینکه خود عکس نیز در کتمان جزئیات بیشتر کمک میکند و همه چیز خیلی ساده و به تقریب درست خواهد بود….
به نظر من سفر به ماه مسئله ی ناشدنی و زیاد سختی هم نیست، و من فک میکنم بایستی به زودی بتونیم به خوبی به ماه سفر کنیم…اما سفر در اون زمان و با توجه به تنش های سیاسی و جنگ ها و کشمکش ها و بحث های نظامی و…سیاه بازی به نظر میرسه….به هر حال چه رفته باشیم چه نباشیم، این دردی رو دوا نمیکنه…مهم اینه که ما همواره بهتر خواهیم توانست، برای من، ساخت کامپیوتر و یا شتابدهنده در کاوش ذرات و یا کنجکاوی بر مریخ بسیار با اهمیت تر از سفر به ماه یا حتی مریخ و مشتری است…و حتی از این مهم تر، برای من کشف معادلات ماکسول و فهم آنها بخصوص یافتن علت و منشاشان بسیار با اهمیت تر از کاربردشان در تلفن و یا خود تلفن است…چون آن بنیادی تر است و من از جنس فکرم و نه آتیش و بمب و تلفن و خاک و…من فقط میخوام بدانم. آفرینش (=وجود) یعنی فهم. و به من “وجود” بخشیده شده است، پس من برای فهمیدن آفریده شده ام. حال از این دانستن هم بهره خوبی میبرم و زندگیمو راحتر میکنم که چه عالی است و بسیار زیبا.
ضمن تشکر از زحمات دوست عزیز نویسنده و همچنین تمام دست اندر کاران مجموعه بیگ بنگ، بنده می خوام پیشنهادی رو در مورد این مقاله ارائه کنم، موضوع مقاله و سمت و سوی اون بسیار جالبه اما چیزی که دنظر بندست در پاراگراف آخر این متن ظهور پیدا کرد و اون هم حالت تهدید آمیز نویسنده بود نسبت به قضیه.بنظر بنده نویسندگان مطالب علمی باید بی طرفی در مطلب و پایبند بودن به اصول علمی رو سرمشق نوشته های خودشون قرار بدن و پارامترهارو فارغ از ایده های اولیه یا نهایی خودشون بررسی کنن و نتیجه گیری از مطلب رو به عهده خواننده بگزارن.کاملاً واضحه که کسانی که از قبل موضع گیری دارند نسبت به نتیجه پایانی، نمیتونن استفاده درست رو از مطلب ببرن اما نویسنده مسئول گمراهی این افراد نیست و خودش رو باید در جایگاهی بهتر و علمی تر قرار بده.
منتظر مطالب علمی بعدی شما هستم.با تشکر
دوست عزیز، مطلب علمی مگر نظرسنجی است که خواننده بخواهد آن را به رای بگذارد و در انتها نتیجه گیری کند که آیا درست است یا خیر. یک موضوع علمی همانند سفر به ماه با توجه به شواهد و تحقیقات فراوان موجود باید سنجیده شود. پاراگراف انتهایی برای کسانی است که هیچکدام از شواهد برایشان قانع کننده نیست و از پیش تصمیم خود را گرفته اند.
در ضمن باید توجه داشته باشید که انسان ماموریت های زیادی در مدار ماه و همچنین سطح ماه انجام داده است، نخستین ماموریت آپولو ۱۱ بود که نیل آرمسترانگ بعنوان نخستین انسان بر روی ماه گام نهاده است، پس از این سفر پروژه های سرنشین دار آپولو ۱۲-۱۴-۱۵-۱۶و۱۷ نیز در طی سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ در ماه فرود آمدند و در مجموع ۱۲ نفر موفق شدند در ماه گام بگذارند. بعضی تصور می کنند انسان فقط یک سفر به ماه داشته و ناسا هم بارها به اشکالات بی مورد این افراد پاسخ داده است. مدارگرد LRO نیز آثار بجا مانده فضانوردان از سفرهای ماه را مشاهده کرده است. در این مطلب می توانید مشاهده کنید.
بهتر نیست بجای ایرادات به سفر به ماه، به این فکر کنیم که ما چه تلاش هایی در راستای رسیدن به حقیقت و درک واقعیت جهان اطراف خود انجام دادیم؟ برنامه سفر انسان به فضا چه صورت گرفته باشد و چه با فریب‌های رایج سینمایی بازسازی شده باشد یک واقعیت غیر قابل انکار را در دل خود نهفته دارد که تحقیقات و پژوهشهای علمی در راستای این پروژه کاملا واقعی بودند. بسیاری از داشته‌های علمی و تکنولوژیکی بشریت در حال حاضر مرهون تلاشهای پژوهشی آن زمان است. افتخار سفر احتمالی انسان به تنها قمر زمین تنها از آن آمریکایی‌ها نبود، همانطور که هیچ کدام از اکتشافات و اختراعات را نمی‌توان به نام یک ملت و دایره بسته مرزهای جغرافیایی یا سیاسی محدود کرد. در اینجا هم شواهد جدید را مشاهده کنید.
به نظربنده هم این هاهمش شایعه ای بیش نیست ومعتقدم که انسان واقعابه ماه سفرکرده است وکسانی که دم ازسیاست های وارده میزنندخودشان دارندسیاست رابرهم میزننند.
باتشکر
در هر حال کشوری که با مهندسی بینظیر کاوشگرهای بینظیری چون روح .فرست .کنجکاوی و غیره را به مکانی بسیار دورتر از ماه و سیستم لندینگ پیشرفته به مریخ اعزام کرده جوری که هیچ کشور دیگری تاکنون نتوانسته این کار را انجام دهد کمی غیر منطقیست که دروغ شمرده شود.همچنین این کاوشگرها تاکنون (غیر از روح)در محیط بسیار خشن مریخ دوام آورده و هنوز در حال کار هستند.
ممنون از نويسنده يا مترجم اين مقالات ؛ مطلب بسيار جالبي است. من هم در گير مجادله با يك دبير زمين شناسي كه منكر رفتن امريكايي ها به ماه بود شده ام. منتظر قسمت بعدي مقاله هستم . – موفق باشيد