پروتئینی که می تواند سلول های سرطانی در جریان خون را از بین ببرد!
بیگ بنگ: تمرکز اغلب پژوهش ها در مورد سرطان بر روی ساز و کارهای رشد تومور است، علی رغم این حقیقت که متاستاژ تومور-پخش سلول های تومور- مسئول تقریبا 90 درصد از مرگ های ناشی از سرطان است. یک گروه، در آزمایشگاه پروفسور مایکل کینگ در دانشکده مهندسی زیست پزشکی ماینیگ این کشف را با موفقیت انجام داده اند که می تواند تمرکز بر روی درمان سرطان را با هدف قرار دادن سلول های عامل متاستاژ دگرگون کند.
به گزارش بیگ بنگ، پژوهش آنها، که نشان می دهد پروتئینی که آن ها برای جایگیری در نانو ذرات طراحی کرده بودند سلول های تومور در جریان خون موش هایی که سرطان پروستات دارند را با موفقیت از بین می برد. آزمایشگاه کینگ، لیپیدهای کوچکی را طراحی کرده که لیپوزوم نام دارند و تقریبا به اندازه یک درصد از سلول های گلبول سفید خون هستند، با پروتئینی که به نام TRAIL شناخته می شود و نانو ذرات را می سازد. زمانی که پروتئین های TRAIL به جریان خون تزریق می گردند، به گلبول های سفید خون که لوکِسایتس نام دارند حین حرکت در میان جریان خون می چسبند و سلول های سرطانی را نابود می کنند.
کینگ به نشریه منتال_فلاس می گوید:« زمانی که ما این ذرات را ساختیم و به جریان خون موش ها وارد کردیم، توانستیم سلول های سرطانی در جریان خون را ظرف چند ساعت از بین ببریم. این روش درمانی به خوبی کار کرد و مثل کلیدی که در قفل به خوبی بچرخد بود و پازل ما را حل کرد.» آزمایشگاه کینگ، پیشتر نحوه نابودسازی سلول های سرطانی را با چسباندن سلول ها به دستگاه های پزشکی ای که نابودشان می کرد آزموده بود. او می گوید:« موفقیت ما این بار در این بود که به جای مسموم کردن سطوح دستگاه های پزشکی برای سلول های سرطانی ما از چسبندگی مولکول های TRAIL استفاده کردیم و آنها را روی سطح نانو ذرات قرار دادیم. وقتی چنین طرحی را فعال کردیم و آن پروتئین ها را به جریان خون یا سیستم لنفاوی تزریق کردیم، موفقیت شگفت انگیزی بدست آوردیم.»
برای آزمودن قابلیت های پروتئین در نابود کردن سلول های سرطانی، سلول های سرطانی با جراحی وارد موش ها شدند و آنها را مبتلا به سرطان پروستات کردند. زمانی که تومورهای پروستات موش ها به اندازه کافی بزرگ شد تا پژوهشگران آنها را ببینند، سلول های تومور شروع به منتشرشدن در خون کردند و در سرتاسر بدن حرکت کردند که به گفته کینگ « در نوع انسانی این بیماری هم همین اتفاق می افتد.» آنها امید داشتند که تزریق TRAIL به جریان خون و سیستم لنفاوی موش ها جلوی تشکیل تومورهای جدید در اندام های دیگر را بگیرد. نتایج از این هم بهتر بود. به گفته کینگ:« این موفقیتی تمام عیار بود. مانع متاستاژ شد و اندازه تومور اولیه را کوچک کرد که حتی انتظارش را نداشتیم و امتیازی ویژه بود.»
به گفته کینگ، درمان TRAIL نوید بخش روشی درمانی در انسان ها است زیرا این پروتئین محصول طبیعی ساخته شده از سلول های ایمنی بدن است و پیش از این در انسان ها آزمایش شده است. او می گوید:« ما میزان بیشتری از آن تولید می کنیم و در محل مناسب قرار می دهیم. تحمل آن برای بیماران انسانی امکان پذیر است و عوارض جانبی ای هم ندارد. دوزهایی که ما در سیستم خود از آن استفاده می کنیم و کاملا جلوی متاستاژ را می گیرند 1% دوزهایی است که پیشتر به صورتی ایمن در انسان ها استفاده شده بود، ما عوارض جانبی حادّی را پیشبینی نمی کنیم.»
آنها بر این باورند که این روش پتانسیل درمانی عظیمی را در ارتباط با جراحی های سرطان زدایی و بیوپسی ها دارد. کینگ می گوید:« ما گمان می بریم که تنها یک دوز پیش از جراحی و یک یا چند دوز پس از جراحی می تواند به طرز چشمگیری و با موفقیت متاستاژ را فرونشانده و از آن پیشگیری کند. البته ما هنوز باید این مورد را در آزمون های حیوانی اثبات کنیم.» هر مداخله ای حتی بیوپسی با سوزن، ممکن است مسیری برای پخش سلول های تومور در تمام بدن شود. جراحی زمانبندی شده وضعیتی است که شما می دانید چه زمانی این رویداد رخ می دهد و چه بهتر که با چند دوز به خوبی آن را زمانبندی کنید.
پژوهش بعدی آنها در یافتن درمان های متاستاژ برای سرطان سینه با استفاده از مدلی در یک موش است. ما موش را دقیقا همانگونه که بیماری را در انسان درمان می کنیم، درمان خواهیم کرد. بنابراین موفقیتمان بسیار رضایت بخش خواهد بود. جزئیات بیشتر این پژوهش در Journal of Controlled Release منتشر شده است.
مترجم: حسین طریقی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: mentalfloss.com